Aynen
Başkasının kolu yok, oh bee benim ki var neyse ki değil mevzu. Başkasının mutsuzluğu, yokluğu üzerine bina kurulmaz zaten ki, temeli sağlam değil öncelikle.
Rabbim lütfetmiş, bana bunu nasip etmiş, elhamdülillah demek. Uzatmayayım, (pek kısa yazamıyorum da
) hemen hemen aynı bakış açısında olduğumuzu düşünüyorum.
"Kainat kitabını okumak" diye bir kavram var. Kainata bakıp, onda Yaratanı görmek.
Bu kavram üzerinde okumalar yapmaya çalışıyorum günlük az da olsa.
Herşey zıddıyla bilinir. Işık olmasa karanlığı, açlık olmasa tokluğu bilemezdik. Şeytan var ki, melek anlaşılsın. İyilik var ki, kötülük farkedilsin. Ondan dolayı hep mutluluk yok zaten dünyada "mutlak mutluluk" da yok. Özetle
Böyle bir dünya yok.
Boş kalmayı ben bazen seviyorum. Durup düşünmek için. Sessizliği bazen.. Hep bir koşturmaca içinde ahtapot anne, ahtapot insan olmayı sevmiyorum. Ama sizin bakış açısı daha da güzel bu konuda olması gereken. ( Ben demiyorum. Kur'an-ı Kerim'de İnşirah suresinde diyor.) Umarım sizin gibi ben de birgün "Boş kalmayı sevmiyorum." diyebilirim. Beynim yorgun da biraz.
O kapının biri illa açık, hep açık. Gayret bizden. Araması bizden. Ne aradığını bilmeyen, bulduğunu anlayamaz diyor Hz. Mevlana. Kendini arama yolculuğunda, kendimizi bulmamız dileğiyle...❣
Bu güzel sohbet için ve bana zaman ayırdığınız için teşekkür etmek istiyorum hocam.⚘
8 sene önce yurtdışı doktora bursu kazanmıştım. Aslında her şeyi göze almıştık, gidecektik ama o sıra hamile olduğumu öğrendim. O gün bugündür önceliğim hep onlar oldu. Yine de onlarla bir şeyler başarmayı öğrendim bu süreçte. Sizin de güzel bir enerjiniz var ve eminim çevrenize ışık saçıyorsunuzdur.
Açsak pırıl pırıl evi gözümüz görmüyor karnımızın gurultusundan.
