Üniversiteyi şehir dışında okumam mantıklı olur mu?

estherine .!.:

Merhabalar. Şimdiden okuyacaklara teşekkür ederim. Benim küçüklüğümden beri gelen -çok ileri derece olmasa da- sosyal fobim ve özgüven eksikliğim var. Sebebi de annem. Çok fazla haber izleyen, aşırı derece paranoyak, muhtemelen OKB hastası, sürekli kavga çıkaran eğitimsiz bir insan. 18 yaşıma geldim ve bu zamana kadar bir kere arkadaşlarımla cafeye ya da sinemaya gidememişimdir onun yüzünden. 10-20 dakikalık bir mesafeye gitsem bile sürekli arayıp darlayan birisi. Çocukluğumdan beri sürekli çevresinde duyduğu, haberlerden izlediği kaçırılma hikayelerini anlatır dururdu. Yıllarımın çoğu evde hapis bir şekilde geçti. Sadece ders çalıştım ya da oyun oynadım. Ama bana verdiği zararın farkında değil. Şu an rahat bir şekilde marketteki kasiyere bile soru soramam. Ek olarak evde sürekli çıkan kavgalardan, çocukluk travmalarımdan dolayı öfke problemlerim de başladı. Psikolojik destek almam gerektiğini kaç defa söylesem de hiç beni ciddiye almadı ve paraya da kıyamadı. Uzun lafın kısası bu yıl bir takım sorunlardan dolayı üniversite sınavına pek çalışamadım o yüzden mezuna kalacağım. Sınava 1 yıl var ama aklımı bu ikilem hala kemiriyor. Gönlüm şehir dışında okumak da aslında ama ülkenin ekonomik durumu ve sosyal fobim kafamı karıştırıyor. Anneme de bunu söyleyince manipüle etme çabalarına girişiyor ve o paranoyaklıkla başka bir yere gitsem çıldırır gibime geliyor. Ama ben böyle biri olmak istemiyorum. Gençliğimi yaşayamamaktan, akranlarım gibi olamamaktan çok sıkıldım. Sorunum sadece paranoyaklığı da değil, aile ortamımız berbat ve allahın her günü evde tartışma çıkar. Ne yapacağım hiç bilmiyorum ama psikolojim cidden de iyi değil. Sizce ne yapmalıyım? Sizce nerede okumam daha mantıklı olur? Başka şehirde oku diyenlerin de önerebileceği şehirler var mıdır? Tekrardan teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Oscarcollerde .!.:

Baska sehir güzel olur ama annen göndermez bence

Genişletmek için tıkla...

hayalethesap .!.:

öncelikli olarak umarım gönlünce bir bölüme yerleşirsin ve başarı basamaklarını tamamlarsın Sonrasındaysa eminim annen bu durumda olduğu için mutlu değil çünkü kimse kaygıyla yaşamak istemez(yaşayan biri olarak bu cümleyi kuruyorum) artık 18 yaşına gelmişsin annenin elinden tutup belki anneni ikna edecek biriyle destek almanız. Bu şekilde büyüdüğün ve baskılandığın için muhtemelen farkında olmadan sende de paranoyak seviyesinde düşünceler vardır. Sosyal fobi ilerlediği zaman iş eş arkadaşlık herşey mahvoluyor. yaşıyor Olarak yaşıyorsun ve bir bakmışsın ömür bitmiş. Eğitimini sakın bırakma ama sakın psikolojini de es geçme sana söyleyebileceğim tek nasihat bu ablacım. Çünkü istersen Prof ol sağlığın olmayınca hiçbir şey ifade etmiyor

Genişletmek için tıkla...

Kzn33 .!.:

Sosyal fobi falan hepsini aşarsın. Benim durumum daha vahimdi. Karanlıktan hoşlanmıyorum ama şansıma çıka çıka tek akşam okulu çıktı bana. Belki gündüz çıkmaz diye bir tane akşam okulu yazmıştım o cikti. Ağlaya ağlaya yurda dönerdim sonra gittikçe alıştım. Üniversitem.de resmen dağ başındaydı ama dediğim gibi her şeyi atlatiyorsun. Kimseye güvenmemen gerektiğini farklı şehir de olunca özürluk hissini, part time çalışınca kendi paranın hesabını yapmak arkadaşlarınla sohpet etmek, sınav stresi falan hepsi güzel.

Genişletmek için tıkla...

zeynones .!.:

Psikolojik destek şart. Bunun için paraya kıyamasa da devletin imkanlarındam faydalanabilirsin.

Diğer yandan üniversiteyi şehir dışında okumak iyi olur ama annen gönderecek mi?

Hadi gönderdi diyelim orada da şöyle bir durum oluyor.

Genelde ailesinden çok kısıtlama görenler "şehir dışına geldim her şeyi bilmeliyim, keşfetmeliyim" derken ipin ucunu kaçırıp yanlış insanlarla karşılaşıp, yanlış işler yapabiliyorlar. Bu sebeple destek alarak hareket etmen çok önemli.

Genişletmek için tıkla...

estherine .!.:

Annem kesinlikle başka bir şehire gitmeme karşı ama babam izin verir. Zaten yurtta da kalsam kiralık bir ev de tutsak masrafların çoğunu babam karşılar. Annem de istemese de razı olur bir yerden sonra. Ama sürekli darlamaya devam eder tabii ki. Daha öncesinde devlete gitmiştim ilaç yazıp yolladılar o da pek bir etki etmedi.

Yanlış insanlar konusuna da gelince evet çok haklısınız. Ama genel olarak insanlara kolayca güvenen birisi değilim. Üniversite arkadaşlıklarının çoğunun da çıkar ilişkisi olduğunu düşünüyorum. Buna rağmen temkinli olmak da yine de fayda var.

Genişletmek için tıkla...

estherine .!.:

Merhabalar. Şimdiden okuyacaklara teşekkür ederim. Benim küçüklüğümden beri gelen -çok ileri derece olmasa da- sosyal fobim ve özgüven eksikliğim var. Sebebi de annem. Çok fazla haber izleyen, aşırı derece paranoyak, muhtemelen OKB hastası, sürekli kavga çıkaran eğitimsiz bir insan. 18 yaşıma geldim ve bu zamana kadar bir kere arkadaşlarımla cafeye ya da sinemaya gidememişimdir onun yüzünden. 10-20 dakikalık bir mesafeye gitsem bile sürekli arayıp darlayan birisi. Çocukluğumdan beri sürekli çevresinde duyduğu, haberlerden izlediği kaçırılma hikayelerini anlatır dururdu. Yıllarımın çoğu evde hapis bir şekilde geçti. Sadece ders çalıştım ya da oyun oynadım. Ama bana verdiği zararın farkında değil. Şu an rahat bir şekilde marketteki kasiyere bile soru soramam. Ek olarak evde sürekli çıkan kavgalardan, çocukluk travmalarımdan dolayı öfke problemlerim de başladı. Psikolojik destek almam gerektiğini kaç defa söylesem de hiç beni ciddiye almadı ve paraya da kıyamadı. Uzun lafın kısası bu yıl bir takım sorunlardan dolayı üniversite sınavına pek çalışamadım o yüzden mezuna kalacağım. Sınava 1 yıl var ama aklımı bu ikilem hala kemiriyor. Gönlüm şehir dışında okumak da aslında ama ülkenin ekonomik durumu ve sosyal fobim kafamı karıştırıyor. Anneme de bunu söyleyince manipüle etme çabalarına girişiyor ve o paranoyaklıkla başka bir yere gitsem çıldırır gibime geliyor. Ama ben böyle biri olmak istemiyorum. Gençliğimi yaşayamamaktan, akranlarım gibi olamamaktan çok sıkıldım. Sorunum sadece paranoyaklığı da değil, aile ortamımız berbat ve allahın her günü evde tartışma çıkar. Ne yapacağım hiç bilmiyorum ama psikolojim cidden de iyi değil. Sizce ne yapmalıyım? Sizce nerede okumam daha mantıklı olur? Başka şehirde oku diyenlerin de önerebileceği şehirler var mıdır? Tekrardan teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

estherine .!.:

Merhabalar. Şimdiden okuyacaklara teşekkür ederim. Benim küçüklüğümden beri gelen -çok ileri derece olmasa da- sosyal fobim ve özgüven eksikliğim var. Sebebi de annem. Çok fazla haber izleyen, aşırı derece paranoyak, muhtemelen OKB hastası, sürekli kavga çıkaran eğitimsiz bir insan. 18 yaşıma geldim ve bu zamana kadar bir kere arkadaşlarımla cafeye ya da sinemaya gidememişimdir onun yüzünden. 10-20 dakikalık bir mesafeye gitsem bile sürekli arayıp darlayan birisi. Çocukluğumdan beri sürekli çevresinde duyduğu, haberlerden izlediği kaçırılma hikayelerini anlatır dururdu. Yıllarımın çoğu evde hapis bir şekilde geçti. Sadece ders çalıştım ya da oyun oynadım. Ama bana verdiği zararın farkında değil. Şu an rahat bir şekilde marketteki kasiyere bile soru soramam. Ek olarak evde sürekli çıkan kavgalardan, çocukluk travmalarımdan dolayı öfke problemlerim de başladı. Psikolojik destek almam gerektiğini kaç defa söylesem de hiç beni ciddiye almadı ve paraya da kıyamadı. Uzun lafın kısası bu yıl bir takım sorunlardan dolayı üniversite sınavına pek çalışamadım o yüzden mezuna kalacağım. Sınava 1 yıl var ama aklımı bu ikilem hala kemiriyor. Gönlüm şehir dışında okumak da aslında ama ülkenin ekonomik durumu ve sosyal fobim kafamı karıştırıyor. Anneme de bunu söyleyince manipüle etme çabalarına girişiyor ve o paranoyaklıkla başka bir yere gitsem çıldırır gibime geliyor. Ama ben böyle biri olmak istemiyorum. Gençliğimi yaşayamamaktan, akranlarım gibi olamamaktan çok sıkıldım. Sorunum sadece paranoyaklığı da değil, aile ortamımız berbat ve allahın her günü evde tartışma çıkar. Ne yapacağım hiç bilmiyorum ama psikolojim cidden de iyi değil. Sizce ne yapmalıyım? Sizce nerede okumam daha mantıklı olur? Başka şehirde oku diyenlerin de önerebileceği şehirler var mıdır? Tekrardan teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

defne-28 .!.:

Hedefin ne ?
Ailenin ekonomik durumu varsa başka yerde oku bence
Psikolojin düzelir
Okul hayatını yaşarsın.
Ama maddi durumları iyi değilse ailenin yanında oku mecbur.

Genişletmek için tıkla...

nuranka .!.:

Başka şehirde bile okusan bu anne sana rahat vermez.

Genişletmek için tıkla...

estherine .!.:

Gastronomi istiyorum. Önü açık bir bölüm olduğunu düşünüyorum sınavda ayt matematiğe de gerek kalmadığı için her türlü kazanırım yani. Maddi durumumuz orta başka şehirde okutacak imkanları var.

Genişletmek için tıkla...

O zaman başka şehir diyorum
Bol şans

estherine .!.:

Gastronomi istiyorum. Önü açık bir bölüm olduğunu düşünüyorum sınavda ayt matematiğe de gerek kalmadığı için her türlü kazanırım yani. Maddi durumumuz orta başka şehirde okutacak imkanları var.

Genişletmek için tıkla...

estherine .!.:

Merhabalar. Şimdiden okuyacaklara teşekkür ederim. Benim küçüklüğümden beri gelen -çok ileri derece olmasa da- sosyal fobim ve özgüven eksikliğim var. Sebebi de annem. Çok fazla haber izleyen, aşırı derece paranoyak, muhtemelen OKB hastası, sürekli kavga çıkaran eğitimsiz bir insan. 18 yaşıma geldim ve bu zamana kadar bir kere arkadaşlarımla cafeye ya da sinemaya gidememişimdir onun yüzünden. 10-20 dakikalık bir mesafeye gitsem bile sürekli arayıp darlayan birisi. Çocukluğumdan beri sürekli çevresinde duyduğu, haberlerden izlediği kaçırılma hikayelerini anlatır dururdu. Yıllarımın çoğu evde hapis bir şekilde geçti. Sadece ders çalıştım ya da oyun oynadım. Ama bana verdiği zararın farkında değil. Şu an rahat bir şekilde marketteki kasiyere bile soru soramam. Ek olarak evde sürekli çıkan kavgalardan, çocukluk travmalarımdan dolayı öfke problemlerim de başladı. Psikolojik destek almam gerektiğini kaç defa söylesem de hiç beni ciddiye almadı ve paraya da kıyamadı. Uzun lafın kısası bu yıl bir takım sorunlardan dolayı üniversite sınavına pek çalışamadım o yüzden mezuna kalacağım. Sınava 1 yıl var ama aklımı bu ikilem hala kemiriyor. Gönlüm şehir dışında okumak da aslında ama ülkenin ekonomik durumu ve sosyal fobim kafamı karıştırıyor. Anneme de bunu söyleyince manipüle etme çabalarına girişiyor ve o paranoyaklıkla başka bir yere gitsem çıldırır gibime geliyor. Ama ben böyle biri olmak istemiyorum. Gençliğimi yaşayamamaktan, akranlarım gibi olamamaktan çok sıkıldım. Sorunum sadece paranoyaklığı da değil, aile ortamımız berbat ve allahın her günü evde tartışma çıkar. Ne yapacağım hiç bilmiyorum ama psikolojim cidden de iyi değil. Sizce ne yapmalıyım? Sizce nerede okumam daha mantıklı olur? Başka şehirde oku diyenlerin de önerebileceği şehirler var mıdır? Tekrardan teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

estherine .!.:

Merhabalar. Şimdiden okuyacaklara teşekkür ederim. Benim küçüklüğümden beri gelen -çok ileri derece olmasa da- sosyal fobim ve özgüven eksikliğim var. Sebebi de annem. Çok fazla haber izleyen, aşırı derece paranoyak, muhtemelen OKB hastası, sürekli kavga çıkaran eğitimsiz bir insan. 18 yaşıma geldim ve bu zamana kadar bir kere arkadaşlarımla cafeye ya da sinemaya gidememişimdir onun yüzünden. 10-20 dakikalık bir mesafeye gitsem bile sürekli arayıp darlayan birisi. Çocukluğumdan beri sürekli çevresinde duyduğu, haberlerden izlediği kaçırılma hikayelerini anlatır dururdu. Yıllarımın çoğu evde hapis bir şekilde geçti. Sadece ders çalıştım ya da oyun oynadım. Ama bana verdiği zararın farkında değil. Şu an rahat bir şekilde marketteki kasiyere bile soru soramam. Ek olarak evde sürekli çıkan kavgalardan, çocukluk travmalarımdan dolayı öfke problemlerim de başladı. Psikolojik destek almam gerektiğini kaç defa söylesem de hiç beni ciddiye almadı ve paraya da kıyamadı. Uzun lafın kısası bu yıl bir takım sorunlardan dolayı üniversite sınavına pek çalışamadım o yüzden mezuna kalacağım. Sınava 1 yıl var ama aklımı bu ikilem hala kemiriyor. Gönlüm şehir dışında okumak da aslında ama ülkenin ekonomik durumu ve sosyal fobim kafamı karıştırıyor. Anneme de bunu söyleyince manipüle etme çabalarına girişiyor ve o paranoyaklıkla başka bir yere gitsem çıldırır gibime geliyor. Ama ben böyle biri olmak istemiyorum. Gençliğimi yaşayamamaktan, akranlarım gibi olamamaktan çok sıkıldım. Sorunum sadece paranoyaklığı da değil, aile ortamımız berbat ve allahın her günü evde tartışma çıkar. Ne yapacağım hiç bilmiyorum ama psikolojim cidden de iyi değil. Sizce ne yapmalıyım? Sizce nerede okumam daha mantıklı olur? Başka şehirde oku diyenlerin de önerebileceği şehirler var mıdır? Tekrardan teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...