D
dersim_78
Ziyaretçi
-
- Konu Sahibi dersim_78
- #1
her genç kız,çocukluktan çıkıp,genç kızlığa adım attıktan sonra bu duyguyu yüreğinde beyninde hissetmeye başlar..gelinlik,beyaz atlı prens ve sevdiğiyle kendinden bir parça olan çocuklar...ben yeryüzünde anne olmayı istemeyecek bir bayan olduğuna inanmıyorum..çünkü bu duygu tanrının kadına layık gördüğü en büyük erdem bence..kendi bedeninden,başka bir varlık kopup,gelişip,büyüyor ve sen onun her anını onunla yaşıyorsun...doktor anne baba olmamızın imkansız olduğunu söylediğinde içgüdüsel olarak eşimi öpüp ona hiç önemli değil desem de o an neler hissettiğimi her kadın kolaylıkla anlayabilir...aslında çok güçlü bir insan olsam da o an elinden balonu-şekeri alınmış bir çocuğun içten hıçkıra hıçkıra ağlaması gibi ağlamak istedim..sanki içimden o an ruhumun çıkıp uzaklaştığını hissettim..eşime destek oldum,elini sıkıca tuttum,onu doyasıya öptüm,kokladım sanki hep özlemle beklediğim bebeğimi koklarcasına öptüm..evlenirken hep denir ya iyi ve kötü günde diye..işte belki de beraber yaşayacagımız en kötü gün bu gündü bence..o an içimde yeşerttiğim bebeğimle ilgili tüm pembe hayallerimi o an,o saniye o salise ebediyete kadar günyüzüne çıkmayacak şekilde gömdüm..eşimin duyduğu o tarifsiz acıyı yüreğimin derinliklerinde yaşayarak ve başım dik eşimin elinden tutarak arkama hiç bakmadan,baktırtmadan arabamıza doğru ilerledik ve yepyeni bir yaşama"bizim için hayırlısı buymuş"diyerek başladık..artık kalbim sizin için atıyor..kurban olduğum allah,her kadına bu eşsiz duyguyu nasip etsin..