merhaba arkadaşlar sizinle mucizemi paylaşmak istedim. Hiç bir zaman umudunuzu yitirmemeniz için yazıyorum bunları lütfen yitirmeyin!!!!
bundan 1.5 sene önce öğrendik normal yolla çocuk sahibi olamayacağımızı tabi bu tıbba göre böyleydi. eşimde varikösel + sperm hareketsizliği vardı. hareket yüzde 0. önceleri biraz bitkisel yollarla tedavi için uğraştık. ama malumunuz ki bu psikolojik açıdan çok yorucu bi süreç oldu özellikle eşim açısından. sonra tüp bebeğe karar verdik ve tedaviye başladık en azından bu yolla bir çocuk sahibi olursak stresimizi üzerimizden atıcaktık. ama ilk tedavimiz yüzde 99 olucak denmesine Rağmen olmadı. çünkü Rabbim henüz ol dememişti. üç ay sonra ikinci denemeye karar verdik ve tavsiye üzerine kendisinden çok memnun kaldığımız bir doktora gittim. önce beni muayene etti ve duyduklarımla şok oldum. bende de polip olduğunu söyledi. polip basit bir şey ama beni şok eden önceki tedavide doktorun bende polip olduğunu bile bile bize tüp bebek uygulaması yaptırmış olasıydı. çünkü polip olduğunda emriyo rahime tutunamaz gider polibin üzerine yapışırmış ve de haliyle gebelik gerçekleşmezmiş.çok ama çok üzülmüştüm. hemen aynı gün ufak bir operasyonla polibi aldı doktor. ve bu ameliyattan iki ay sonrada ikinci tedaviye başladık yani geçtiğimiz temmuz ayında. tedavimiz çok güzel gidiyordu ancak şehir dışında olduğumuzdan maddi manevi bizi çok fazla yordu. 14 tane embriyomuz döllendi ve 5. güne kadar yaşadılar. ancak bu arada benim yumurtalıklarım tedaviye aşırı cevap verdi ve ben çok hastalandım. rahimden akciğerlere kadar su topladı vücudum nefes alamıyor sürekli kusuyor bişey yiyip içemiyordum. baygınlıklar geçiriyordum. bu yüzden 5 tane embriyomuzu dondurduk ve tedaviye ara verdik taki ben iyileşinceye kadar... bu arada psikolojimiz altüst tabiki
veeee ekim ayında tekrar transfer için gitmeyi planlarken bu ay hamile olduğumu öğrendim . tıbbın imkansız dediği şey RABBİMİN OL demesiyle mucize gibi oluverdi bir anda :)))) bunda da zorluklar yaşadık. önce dış gebelik dediler sonra kese var bebek yok dediler ama en son pazartesi günü başka bir doktorsa gittik ve minik mercimeğimizin kalp atışlarını gördük. VE ANLADIK Kİ RABBİM HERŞEYE KADİR. şimdi düşük tehlikemiz var rabbimden onu sağlıkla kucağımıza almayı diliyoruz ama en azından öğrendik ki İMKANSIZ DİYE BİR ŞEY YOK!!!
Uzun yazıp sıktıysam kusura bakmayın ama insan zaman zaman umudunu yitiriyor gerçekten. sadece aynı şeyleri yaşayanların birbirini anlayacağını düşündüğüm için yazdım. size de umut olsun size de bebiş olsun diye.....
bundan 1.5 sene önce öğrendik normal yolla çocuk sahibi olamayacağımızı tabi bu tıbba göre böyleydi. eşimde varikösel + sperm hareketsizliği vardı. hareket yüzde 0. önceleri biraz bitkisel yollarla tedavi için uğraştık. ama malumunuz ki bu psikolojik açıdan çok yorucu bi süreç oldu özellikle eşim açısından. sonra tüp bebeğe karar verdik ve tedaviye başladık en azından bu yolla bir çocuk sahibi olursak stresimizi üzerimizden atıcaktık. ama ilk tedavimiz yüzde 99 olucak denmesine Rağmen olmadı. çünkü Rabbim henüz ol dememişti. üç ay sonra ikinci denemeye karar verdik ve tavsiye üzerine kendisinden çok memnun kaldığımız bir doktora gittim. önce beni muayene etti ve duyduklarımla şok oldum. bende de polip olduğunu söyledi. polip basit bir şey ama beni şok eden önceki tedavide doktorun bende polip olduğunu bile bile bize tüp bebek uygulaması yaptırmış olasıydı. çünkü polip olduğunda emriyo rahime tutunamaz gider polibin üzerine yapışırmış ve de haliyle gebelik gerçekleşmezmiş.çok ama çok üzülmüştüm. hemen aynı gün ufak bir operasyonla polibi aldı doktor. ve bu ameliyattan iki ay sonrada ikinci tedaviye başladık yani geçtiğimiz temmuz ayında. tedavimiz çok güzel gidiyordu ancak şehir dışında olduğumuzdan maddi manevi bizi çok fazla yordu. 14 tane embriyomuz döllendi ve 5. güne kadar yaşadılar. ancak bu arada benim yumurtalıklarım tedaviye aşırı cevap verdi ve ben çok hastalandım. rahimden akciğerlere kadar su topladı vücudum nefes alamıyor sürekli kusuyor bişey yiyip içemiyordum. baygınlıklar geçiriyordum. bu yüzden 5 tane embriyomuzu dondurduk ve tedaviye ara verdik taki ben iyileşinceye kadar... bu arada psikolojimiz altüst tabiki
veeee ekim ayında tekrar transfer için gitmeyi planlarken bu ay hamile olduğumu öğrendim . tıbbın imkansız dediği şey RABBİMİN OL demesiyle mucize gibi oluverdi bir anda :)))) bunda da zorluklar yaşadık. önce dış gebelik dediler sonra kese var bebek yok dediler ama en son pazartesi günü başka bir doktorsa gittik ve minik mercimeğimizin kalp atışlarını gördük. VE ANLADIK Kİ RABBİM HERŞEYE KADİR. şimdi düşük tehlikemiz var rabbimden onu sağlıkla kucağımıza almayı diliyoruz ama en azından öğrendik ki İMKANSIZ DİYE BİR ŞEY YOK!!!
Uzun yazıp sıktıysam kusura bakmayın ama insan zaman zaman umudunu yitiriyor gerçekten. sadece aynı şeyleri yaşayanların birbirini anlayacağını düşündüğüm için yazdım. size de umut olsun size de bebiş olsun diye.....