- 7 Mayıs 2011
- 715
- 88
- 318
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
uçurumun eşiğindeyim
- Konu Sahibi elendis
- Başlangıç Tarihi
Keşkeler, pişmanlıklar hepimizin hayatında var. Ancak ortada masum bir çocuk varsa, kendinizi bırakma, pes etme lüksünüz yok. Anne değilim ama anneliğin bu olduğunu düşünüyorum. Olan olmuş, bir bebek doğmuş... Ne demek onu da kendimi de öldürmek istiyorum, onu yapamam, bunu yapamam? Kusura bakmayın ama yapmak zorundasınız. Sizi üzmek, kırmak değil maksadım ama o çocuğun suçu ne, kendiniz için değilse bile onun için uğraşmak zorundasınız. Çünkü siz doğurdunuz. Çocuğunuzu sıkıntılı hayatınıza bir mükafat gibi görmeye çalışın, bakın her şey nasıl değişecek. Maddi değil manevi değişikliklerden bahsediyorum... En basitinden o büyüyüp, okula gidecek, yeni şeyler öğrenecek, sizi gururlandıracak, mutlu edecek, üzüntüsünde sizin kucağınızda teselli bulacak... Yaşamaya, görmeye değer şeyler değil mi bunlar? Ailenizden kopuk olabilirsiniz, kızınız da sizin aileniz. Bugün onunla iletişiminizi iyi tutarsanız, en büyük dostunuzu kendiniz yetiştirmiş olacaksınız zaten. Değmez mi beklemeye? Eliniz ayağınız tutuyorken, yeni bir hayat kurmak için her şeye sahipsiniz, yeter ki isteyin. Zor ama imkansız değil. Size tavsiyem evleneceğiniz adama güvenin, ondan destek alın ama hayatınızı o yanınızda olmasa bile ayakta kalabilecek şekilde kurun; kızınız için...
sevgili sütlü kahve öncelikle size teşekkür ederek başlamak istedim. yazdığım mesaja bir çok cevap gelmiş inanın çok şaşırdım. bu siteye fazla girmediğim için bu kadar duyarlı insanlar olacağını tahmin dahi etmemiştim. benimki bir anlık buhranla yazılmış derme çatma cümlelerle yarım yamalak anlatılmış bir veryansın anıydı.. buna rağmen öğüt ve teselli veren arkadaşlar, bana kızan durumu eleştiren arkadaşlar olmuş inanın çok sevindim yani bunu nasıl ifade edebiliceğimi bilemiyorum ama uzun zamandır kendimden başka ikinci bir ses çıkaran olmamıştı sıradan sorunlarıma..ama hep öyledir ya dostluklar; iyi ve kötü günde yanınızdadırlar, iyide kötüyüde söyleyiverirler size ve bu sizi dahada güçlü kılar..
tüm mesajlarınıza istinaden bir kaç şeyi açıklama gereği duydum..majör depresyon sıradan bir bunalım durumu değil kalıtsal bir rahatsızlık. 17 yaşımdan bu yana dönem dönem sinir tedavisi tekrarlanıyor..genetik bir durum dedem ve babam şizofreni hastasıydı. baba tarafında olduğu gibi anne tarafındada anneannemde yaşlılığında şizofreni tedavisi gördü şimdi hiçbiri hayatta değil. 3 kardeşiz kızkardeşimin durumu benden daha kötü o hayatla olan tüm baglantısını kopardı odasında bir bitki gibi yaşıyor yalnız bu rahatsızlık öyle bir durumki zaman zaman normal sağlıklı bir insanın olamayacağı kadar yaşam enerjisiyle dolarsın bir anda bu bir kac gün bir kac saatte sürebilir bir kac ayda. en küçüğümüz olan erkek kardeşim bizden ayrı yaşıyor fakat ondada başlandı ilaç tedavisine.
birlikte olduğum erkek arkadaşımı 2 senedir tanıyorum 3 aydırda beraber yaşıyoruz.evet annemlerle aynı evi paylaşıyoruz bu konuda cok kızanlar olmuş bana haklısınızda fakat durum sandığınız gibi değil. erkek arkadaşımın evi yandı o yüzden bir süredir bizimle kalmak zorunda. yeni bir ilişki 2 sene uzun bir süre degil. fakat evi yanınca en azından kendi evimizi kuruncaya kadar bizimle yaşamasını uygun gördük. evin gecimini ikimiz sağlıyoruz. evet ben halihazırda bir işte çalışmıyorum fakat birlikte evden yürüttügümüz bir işimiz var. çalışmaya gücüm yoktan kastım; gidip bir işyerinde özel sektörde bağımlı çalışma sistemine ayak uydurucak psikolojiye sahip değilim.şuan gelirim azda olsa bu şekilde idare ediyoruz.geleceğe yönelik yatırımlarımız ve planlarımız elbette var şartlar olgunlaştığında bir ofis açıcaz.ve en önemlisi istanbulu terkedicez. ben erdekliyim o izmirli o taraflarda bir yere yerleşmeyi düşünüyoruz zaten kızımın istanbulda büyümesini hic ama hic istemiyorum.
kızım;evet meleğim 4 yaşında hayatla aramdaki tek bağ..onunla ilgili olan düşüncelerimi bazı arkadaşlar öyle iyi anlamışlarki verilen cevapları ağlayarak okudum. kızımı ve kendimi öldürmek düşüncesi elbette çok kötü..ama uçurum eşikleri hep rüzgarlıdır... ve sabır bazen o rüzgarın karşısında o kadar güçsüz kalırki..
dün o mesajı yazarken gözlerim şişmişti ağlamaktan ama bugün çok farklı bir ruh hali içindeyim..kimse görmesin diye güçsüz anlarınızı özellikle yavrunuz görmesin diye banyoya kapatıp kendinizi tuvalet duvarlarıyla konuşanlar vardır aranızda ve nasıl birşey olduğunu bilirsiniz..ama ben dayanamayıp en sonunda buraya patladım iyiki yazmışım hepinizden ama hepinizden Allah razı olsun..
son gittiğim psikolog bir kadındı. ben anlatırken (ki bu anlatma konusunda öyle tutuk kalıyorumki psikoloğa bile herşeyi tam olarak anlatamıyorum) suratının ifadesi değişti ve gözlerinden yaş geldiğini gördüm sustum. noldu dedim önündeki defterden başını kaldırıp şaşkın şaşkın yüzüme baktı devam edin siz lütfen dedi. güldüm yok doktor hanım dedim sizin benden daha cok ihtiyacınız var ağlamaya..cıktım tabi odadan arkamdan geldi size yatan hastaları göstermemi istermisiniz dedi gerek yok ben onlardan cok tanıyorum dedim cıktım hastaneden.. neyse çok uzattım lafı böyle işte hayat siyahıda karasıda bizim hepinize tekrar teşekkür ederim.mesajlarınızı tek tek tekrar yanıtlamak istiyorum. sesime ses veren herkesten allah razı olsun.
- 1 Mart 2010
- 44.834
- 114.118
- 798
Ölüm kelimesini at bakim öncelikle aklından öyle kolay ölünmüyoo hanfendiii
bir de kücük prensesimizz var..
Duymayalımm eminim bütün arkadaşlar kızdı sizee benim gibi..
Gelgelelimm sorununa..
Eşinden ayrıldın prenses varr ayrı bir düzen sil baştann zor olur tabiki üstüne maddiiyatt sorunlar.. etraf duL vss kafanda 50 tane şey var
Maddi sorunları hepimiz yaşıyoruz canım sırf sen değil evliyim ve eşim 6 aydır işsiz dibin en dibindeyimm evden çıkamıyorum o derece diyim
İntahar sebebi mi bu asla! Rabbimin gücüne gider sınanıyoruz canım sabret Rabbime sığın..
Ailenden biri değilde bi arkadaş dost edin ve dertleş burda bizimle dertleş ama real yüzeysel biriyle dertleşirsen 1 arkadaşın olursa rahatlıcaksın emin oL..
içine attığından böyle oluyorsun..
Napalımmm be canım isteyerek gelmedik hiç birimiz dünyaya doğduğumuzda kim derdiki bu bebek bu kadar şey yaşıcak..
Daha bunlar bişe değil bide sağlık sorunumuz olursa(Allah korusun)ozaman düşün sen..
bir de kücük prensesimizz var..
Duymayalımm eminim bütün arkadaşlar kızdı sizee benim gibi..
Gelgelelimm sorununa..
Eşinden ayrıldın prenses varr ayrı bir düzen sil baştann zor olur tabiki üstüne maddiiyatt sorunlar.. etraf duL vss kafanda 50 tane şey var
Maddi sorunları hepimiz yaşıyoruz canım sırf sen değil evliyim ve eşim 6 aydır işsiz dibin en dibindeyimm evden çıkamıyorum o derece diyim
İntahar sebebi mi bu asla! Rabbimin gücüne gider sınanıyoruz canım sabret Rabbime sığın..
Ailenden biri değilde bi arkadaş dost edin ve dertleş burda bizimle dertleş ama real yüzeysel biriyle dertleşirsen 1 arkadaşın olursa rahatlıcaksın emin oL..
içine attığından böyle oluyorsun..
Napalımmm be canım isteyerek gelmedik hiç birimiz dünyaya doğduğumuzda kim derdiki bu bebek bu kadar şey yaşıcak..
Daha bunlar bişe değil bide sağlık sorunumuz olursa(Allah korusun)ozaman düşün sen..
canım ablacım sana özellikle teşekkür etmek istedim.. senin yazını okurken içim sıcacık oldu ablacım..kaç yaşındasınız bilemiyorum ama anne şefkati kokuyor satırlarınız..ablacım ben şimdi yine tutamıyorum kendimi kimsiniz bilemiyorum ama allah size öyle büyük bir yürek vermişki kimbilir ta nerelerden buraya yüreğinizdeki şefkatin sıcaklığı geliyor.. gerçek aile büyükleri anneler evlatlarına nasıl konuşurlarsa sizde bana öyle konuşmuşsunuz benim annem sizlerin annelerinden biraz farklı böyle duygular yaşamadık biz hiç.. ablacım benimle senin gibi konuşan biri olsaydı beni ne güzel anlamışsın bana senin gibi yaklaşan bir büyüğüm olsaydı bende böyle olmazdım elbet.. ama seninde güzel sözlerinle ifade ettiğin gibi ablacım ben kızıma iyi bir anne olmaya çalışıcam onun da benim gibi olmaması için onunda karanlıkta kalmaması için elimden geleni yapıcam. ablacım ben eşimden ayrıldıgımdan beri annemin yanındayım ondan öncesi annemle değildim halam büyüttü beni. ama oda alkolizm pençesindeydi. biz annemle hic birzaman bağ kuramadık aramızda. şimdi hayatın mecburi istikametleri bizi bir arada tutuyor. büyükler çocukların yoluna fener olmalıdırlar.. sizin evlatlarınız ne kadar şanslıki sizin gibi bir anneleri var..inşallah ablacım bende sizin gibi olabilirim kızıma .. daha size çok şeyler ifade etmek istiyorum ama ağlamaktan yazamıyorumki sizin satırlarınızı okudukça kendimi tutamıyorum..yüreğinize sağlık çok teşekkür ediyorum allah sizden de razı olsun
teşekkür ederim inş cevap yazımı okursunuz.teşekkür ederim.
canim kardesim cocuk olmasi senin yanlizligina mukemmel bir ilac karasar olma ins nice anneler var babasiz cocuk butmek isteyen senin acini anliyorum hic kimse icin kendini uzme herkes hayatina bakar sen se kahroldugunla kalirsin ben de kadinlar kulubune takildim iki uc gundur yanlizligima super ilac oldu aile de bi yere kadar benim o da yok sen ve kizin zorda olsa hayata guzel bi sekilde tutunmaya bak iyi dusun kendine guven kalbindeki sevinci uyandir biz kuvetli olmazsak sonumuz perisan olur inan bunu yapmaya bende elimden geldigi kadar ugrasiyorum
Yarın evladın büyüdügünde biz başardık diyebilmek için yap ve en önemlisi barış kendinle bir tanem affet kendini ve yeniden sevmeyi ögren kendini sen seni sevmeyi yeniden ögrendiginde hiç bir şey seni yıkamıycak göreceksin.. Sevgilerimle.
HERŞEY ÖYLE AÇIK VE NET Kİ... BENİM EŞİM VEFAT ETTİ VE OĞLUM 16 AYLIKTI O ZAMAN ŞİMDİ 4 BİTECEK DİBEDE VURDUM ÇIKTIMDA YIPRANDIMDA AMA EN GÜZEL DESTEĞİ KURAN KURSUNDA BULDUM ÇALIŞMAYA İHTİYACIN YOKSA MUHAKKAK BU TÜR KURSLARA KATIL NEDEN VE NİÇİNLERE YANIT BULABİLİYOR VE ALLAH I HEP YANINDA HİSSEDİYORSUN BENCE SANA MANEVİ DESTEK LAZIM GÖZLERİNİ KAPAT VE ALLAHIM DE O SENİ DİNLİYOR
HERŞEY ÖYLE AÇIK VE NET Kİ... BENİM EŞİM VEFAT ETTİ VE OĞLUM 16 AYLIKTI O ZAMAN ŞİMDİ 4 BİTECEK DİBEDE VURDUM ÇIKTIMDA YIPRANDIMDA AMA EN GÜZEL DESTEĞİ KURAN KURSUNDA BULDUM ÇALIŞMAYA İHTİYACIN YOKSA MUHAKKAK BU TÜR KURSLARA KATIL NEDEN VE NİÇİNLERE YANIT BULABİLİYOR VE ALLAH I HEP YANINDA HİSSEDİYORSUN BENCE SANA MANEVİ DESTEK LAZIM GÖZLERİNİ KAPAT VE ALLAHIM DE O SENİ DİNLİYOR
sana tesekkürler arkadasim ,inan agliyorum suan.....cok güzel anlatmissin yaradana siginmak gerktigini.....
Allah senin yar ve yardimcin olsun her daim
Biz insanların tükenme şansı yok arkadaşım.Hele annelerin hiç yok.Psikolojik rahatsızlıkların hayatı nasıl sekteye uğrattığını biliyorum ama diren.Tutun hayata.Bugün düşünüyorum; dört çocuğuyla dul kalan annem direnmeseydi şimdi ne olacaktı.Nurlarda yatsın son nefesine kadar hiç vazgeçmedi bizim mutluluğumuzdan.Öyle dertlerimiz var ki,hepimiz ayrı yerlere savrulup duruyoruz.Dediğin gibi bir dibe vurup bir tırmanıyoruz.Vazgeçmeyeceksin hiç bir zaman.Ölüm olmadıkça hep yapılacak birşeyler var.Bazen ben de yılarım yaşamaktan;artık yarın sabah uyanmasam diye düşündüğüm olur.Sonra içinde bulunduğum yalnızlıktan birer birer resimler çıkmaya başlar.Kardeşlerim,kedilerim,barınakta yemek bekleyen köpeklerim,her karnede koşa koşa evime gelip bana sarılan okuttuğum küçük kız... Uyanmak zorundayım yani,bekleyenlerim var.İçimi kavursa da yaşadıklarım,her nefes alışımda göğsüme batsa da kaybettiklerim uyanmak zorundayım.Sende öylesin hiç farkımız yok.Küçük prensesin her sabah uyanmanı bekliyor.Hayatını nasıl yaşadığın ve tercihlerin seni ilgilendirir,nasıl seviyorsan öyle yaşa.Ama evladından hiç vazgeçme.Yaşadığım hayattan elimde kalan en büyük şey annemin sevgisi.Biliyorum ki beni çok sevdi elinde olmadan gitti.Kızında böyle hissetsin senin için.Sen nerede olursa ol o bilsin ki annesi hep onun için vardı.Çok mutlu olmanı dilerim Allah'tan, hoşçakal...
Son düzenleme:
kendini ve kızını düşünmelisin senin psikolajik bozuksa bari kızının psikolajisini bozma arkadaşım kızının hiç bir suçu yok yarın bir gün kızın büyüyecek onun depresyonlu ve stresli biri olmasını ister misin onu fakültelerde görmek istemez misin bak örnek ben annem bana hamileyken ve ben doğduğumdan günden beridir yoğun strese girmiş ve bu stresin etkileri bana doğumdan sonrada yansımış çok depresyonlu ve stresli bir kişiyim anksiyete bozukluğu yani takıntı var böyle forumlarda kendimi döküyorum içimi döküyorum nolur kızını strese sokma kendinide strese sokma o melek her şeyi anlıyor senin ruh durumunu bile anlıyor sakın kötülük yapma ve kızına bunun bedelini nasıl ödüyeceksin ahirette hiç düşündünmü nolur madde kulanan birisi sanada ve kızınada zarar verir ondan ayrıl onunla ilişkiyi bitir
- 20 Şubat 2010
- 32.896
- 6.247
- 448
Yazdıklarınızı okuduğumda sizin için en ufak bir sızı hissetmedim. Çok yanlış bir yolda boşu boşuna kendinizi mutsuz ediyorsunuz. Gayet bilerek ve isteyerek. Sevgilimle birbirimizi seviyoruz diyorsunuz sonra da ama ben en dibi özlüyorum da bilmem ne. Kızınıza çok üzüldüm sadece. Yok yere hem kendini hem de kızının yaşamını mahveden bir annesi var ne yazık ki. İyileşmek için en ufak bir çaba yok ortada.
- 5 Temmuz 2009
- 6.342
- 77
- 163
- 36
Madde bağımlılığı sebebi ile siz bunları düşünüyorsunuz.
Bırakalı nekadar zaman oldu bilmiyorum ama,
bildiğim tek şey nekadar zaman olursa olsun yaşamınız hep bu tehdit altında.
Tanıdığım bir bağımlı var,neler yaşadı neler hissediyor,ailesi neler çekti çocuğu neler yaşadı hepsini biliyorum.
Sizin konunuzu okuyunca aklıma düştü yine,oda bıraktı ama hayatı asla normale dönmedi yazık etti kendine.
Ben sizi anlıyorum ama bir okadarda anlamıyorum inanın.
''EN DİBİ ÖZLÜYORUM'' bu tabir bana çok şeyi anlatıyor aslında.
İnsanlar hata yapabilirler,bir batağa düşebilirler mühim olan o bataktan çıktıktan temizlendikten sonra
değil özlemek aklına bile getirmemek gerekiyor...
Beyniniz oyunlar oynuyor sizde buna razı geliyorsunuz.
Bencilce düşünüp kendi hayatınızın ürkütücülüğünü kızınızada yansıtıyorsunuz.
Siz ANNESİNİZ annelerin güçsüz olmaya hakkı yok...
Kızınız 4 yaşında saf tertemiz bir melek,ne yazıkki herseyın farkında üstelik.
Kendinize ne yaparsanız yapın ama yavrunuz için kötü düşüncelerden uzak tutun kendinizi.
Allah yardımcınız olsun.
Bırakalı nekadar zaman oldu bilmiyorum ama,
bildiğim tek şey nekadar zaman olursa olsun yaşamınız hep bu tehdit altında.
Tanıdığım bir bağımlı var,neler yaşadı neler hissediyor,ailesi neler çekti çocuğu neler yaşadı hepsini biliyorum.
Sizin konunuzu okuyunca aklıma düştü yine,oda bıraktı ama hayatı asla normale dönmedi yazık etti kendine.
Ben sizi anlıyorum ama bir okadarda anlamıyorum inanın.
''EN DİBİ ÖZLÜYORUM'' bu tabir bana çok şeyi anlatıyor aslında.
İnsanlar hata yapabilirler,bir batağa düşebilirler mühim olan o bataktan çıktıktan temizlendikten sonra
değil özlemek aklına bile getirmemek gerekiyor...
Beyniniz oyunlar oynuyor sizde buna razı geliyorsunuz.
Bencilce düşünüp kendi hayatınızın ürkütücülüğünü kızınızada yansıtıyorsunuz.
Siz ANNESİNİZ annelerin güçsüz olmaya hakkı yok...
Kızınız 4 yaşında saf tertemiz bir melek,ne yazıkki herseyın farkında üstelik.
Kendinize ne yaparsanız yapın ama yavrunuz için kötü düşüncelerden uzak tutun kendinizi.
Allah yardımcınız olsun.
- 5 Temmuz 2009
- 6.342
- 77
- 163
- 36
Birde anlatım tarzınıza ve kurduğunuz cümlelere takıldım.
Kendinizi çok net ifade etmişsiniz,uzun uzun güzel cümleler kurmuşsunuz.
Bilinçlisiniz herşeyden önemlisi...
Burda üniv. mezunu olupta hala kendisini ifade edemeyen bir dolu insan var.
Siz herşeyin bukadar güzel farkındayken ve bukadar güzel ifade edebilirken
nasıl oluyorda en dibi özlüyorsunuz anlamadım.
sorunlarınızıda biliyorsunuz + çözümlerinide
ama ki uygulamaya geçmiyorsunuz...
Kendinizi çok net ifade etmişsiniz,uzun uzun güzel cümleler kurmuşsunuz.
Bilinçlisiniz herşeyden önemlisi...
Burda üniv. mezunu olupta hala kendisini ifade edemeyen bir dolu insan var.
Siz herşeyin bukadar güzel farkındayken ve bukadar güzel ifade edebilirken
nasıl oluyorda en dibi özlüyorsunuz anlamadım.
sorunlarınızıda biliyorsunuz + çözümlerinide
ama ki uygulamaya geçmiyorsunuz...
- 11 Mayıs 2009
- 27.926
- 15.243
- 823
Bakın yazdıklarınızla aslında bizden yardım istememişsiniz çünkü tüm diyeceklerimizi kafanızda düşünüp, bunu demeyin yapamam, şunu demeyin gücüm yok demişsiniz. Ama siz bir annesiniz.Artık sizin, kendinizden çok daha fazla düşünmeniz gereken bir evladınız var ve bir erkekle evlenmedne birarada yaşıyorsunuz. Yanlış anlamayım hayatta katı kalıpları olanlardan değilim ama bu durum çocuğunuzu etkiliyordur muhakkak. Size bir hikaye anlatayım kendi ailemin hikayesini o zaman belki gücüm yok demeyi bir nebze düşünmezsiniz. Annem genç yaşta sevmediği biriyle evlendi sırf dedemi kırmamak için sevdiği var mıydı vardı, kaçırmaya hazır mıydı evet ama annem ailesini üzmemek için evlendi ve koskoca 15 yıl sevmediği bir insnala sürekli tartışarakkavga ederek geçti. 5 yıl sonra ben, bir beş yıl sonra erkek kardeşim doğdu. Ben ilkokul 5. sınıftayken ayrıldılar sonunda bir kavfa sonrası. Annem ilkokul mezunu evlenince de çalışmamış. Dayım biizmle kalıyordu 1 sene o baktı sonra o da evlendi ayrı eve taşındı bu esnada evden de çıkarıyorlardı bizi. Ev ararız dul diye vermezler, iş arar sarkıntılık ederler ağlaya ağlaya gelir. Kaç kere intihar eşiğine geldi ben durdurdum hiç ortaokul çocuğu gibi değildim ki ben. Neyse ev bulduj taşındık öyle böyle annem düzgün bir iş buldu kıt kanaat ama mutlu bir şekilde geçindik, yeri geldi bir ekmek peynir yedik, Ramazanın 30 günü yumurta kırıp oruç tuttuk, hiç harçlık almadım hayatımda okula giderken akşamım3 üne kadar aç olurdum. Sonra annem o işten ayrıldı başka işe girdi temizlikçilik yapıyordu şirkette ama bize bakıyordu. Bayramlığımız falan ekisk olmazdı. Bende liseyi bitirince aynı işyerine girdim muhasebeci olarak daha da rahatladık taksitlerle eşyalarımızı yeniledik. Tatilimize gittik ana kız. Bir erkekten daha iyi çekip çeviriyordu annem evi. Çevre herkes abla diyor, bir eşya alacağımız zaman aman abla dükkanı götür istersen diyorlardı herşeyimi zamanında ödediğimiz için. Şimdi hala çalışıyor. Ben evlendim herşeyimi dört dörtlük yaptık, kardeşim eskere gitti geldi o da çalışıyor. Annem tabii ki bu zor zamanların bedelini ödedi. Kalbine stent takıldı, gözünden iğne olıyor kaç aydır yoksa tek gözü görmeyecek. Romatiması var ama mutluyuz. Ben annemle gurur duyuyorum eşim daha da çok seviyor annemi herzaman yardım ediyor. Şimdi annem yine izinde yine tatiline gidecek. Hiçbirşeye muhtaç değiliz çok şükür. Şimdi söyler misin sen lise mezunuyken hemde bu kadar kolay kurtulmuşken, yaşında gençken neden zor şartlardan kaçıyorsun neden başkasının eline bakıyorsun tüm gün evde oturarak nasıl kızına yararın dokunabilir. Özel sektörse olsun, uzun çalışma saatleri olsun ama kızın onun için çalıştığının farkında olacak ya, sen ona bir elecek sunacaksın o seninle gurur duyacak ya yorulduğuna değmeyecek mi. Benim annem bayram izni bile yapamıyor bir gün gitmese bir gün gidiyor. Öyle öyle çalıştı baktı okuttu, evlendirdi. Bu saatten sonra sizin rahatınızı düşünme lüksünüz yok kızınızın rahatını düşüneceksiniz, şimdi masrafı yok ama ilerde okuyacak, arkadaşlarına özenecek, onlarda olanın kendisinde de olmasını isteyecek, ezik hissedecek ve elin adamı ne kadar anlayacak onun isteklerinden.. Bir daha düşünün ve kararınızı verin kendiniz mi, çocuğunuz mu..
Son düzenleme:
