- 1 Ocak 2017
- 1.918
- 3.264
- 133
- Konu Sahibi feruzecerci
-
- #1
Benim öyle bir ileri görüşlülüğüm vardır ki(!)
TV izlemek de istemiyorum çünkü değişik tesadüfler olabiliyor. Şöyle ki dizi oyuncularından biri lise çağlarında bir flörtümdü, bundan adam olmaz derdim çünkü aklı bir karış havada gelirdi, dersleri kötü düz lisede okuyor ve oyuncu olmak istiyordu yüzüne de dedim ne kadar saçma sapan hayaller diye... Şimdi oyuncu oldu bol bol dizilerde görüyorum kendisini. (Bana kapak olsun)
Şimdi de başka bir eski arkadaşımı gördüm. Üstelik çok de sevdiğim biriydi, ilkokuldan sonra hiç görüşmedik ancak üniversitenin son senesi bana sürpriz yapmıştı sonra bir süre konuştuk oyuncu olmak istiyordu o kadar çok istiyordu ki anlatamam ama bölümü güzel sanatlar ya da konservatuvar değildi, başlamadan bitti ilişkimiz bazı sorunlar yüzünden ama o kadar da saygılı bitti ki asla kızmadım ona. Tv'de gördüm aaaa bu x benim ilkokul arkadaşım dedim. Eşim bozuldu çünkü hoş biri, çocukken samimiydik belki ilerleyen yaşlarda başka bir tür ilişkiyi denemeseydik tebrik edebilir konusabilirdim. Ama ne yalan söyleyeyim gıpta ettim kafasına koyduğunu yapmış dedim. Umarım çok daha iyi yerlere gelir...
Tabi burada hemen kendimi sorguladım... Nişanlanıp hedeflerimden kolayca vazgeçtim olduğum yerde kalmayı seçtim... Hatta eski arkadaşlarımdan arayıp küçük bir ilçeye yerlestigim icin "senden çok başka şeyler beklerdim" deyip şaşıranlar da oldu ...
Ben ise kendimi belli bir yaşa kadar hedefler konusunda zorladım sonrasında peşini bıraktım hırslarımı bıraktım.. her şeyi akışına bıraktım.. Derken şunu yapacağım dediğim ne varsa hepsinden vazgeçtim. Dünden beri böyle bir ruh halindeyim...
Galiba çıkamayacağım bir depresyonun içindeyim... Dün onu televizyonda görünce ona sevindim kendime üzüldüm çünkü konuşurken birbirimize hedeflerimizden bahsetmiştik o bana benim ona inandığımdan çok daha fazla inanıyordu... Ve bir gün yollarımızın yeniden kesişmesinden korktum, hayallerimden vazgeçtiğim için..
TV izlemek de istemiyorum çünkü değişik tesadüfler olabiliyor. Şöyle ki dizi oyuncularından biri lise çağlarında bir flörtümdü, bundan adam olmaz derdim çünkü aklı bir karış havada gelirdi, dersleri kötü düz lisede okuyor ve oyuncu olmak istiyordu yüzüne de dedim ne kadar saçma sapan hayaller diye... Şimdi oyuncu oldu bol bol dizilerde görüyorum kendisini. (Bana kapak olsun)
Şimdi de başka bir eski arkadaşımı gördüm. Üstelik çok de sevdiğim biriydi, ilkokuldan sonra hiç görüşmedik ancak üniversitenin son senesi bana sürpriz yapmıştı sonra bir süre konuştuk oyuncu olmak istiyordu o kadar çok istiyordu ki anlatamam ama bölümü güzel sanatlar ya da konservatuvar değildi, başlamadan bitti ilişkimiz bazı sorunlar yüzünden ama o kadar da saygılı bitti ki asla kızmadım ona. Tv'de gördüm aaaa bu x benim ilkokul arkadaşım dedim. Eşim bozuldu çünkü hoş biri, çocukken samimiydik belki ilerleyen yaşlarda başka bir tür ilişkiyi denemeseydik tebrik edebilir konusabilirdim. Ama ne yalan söyleyeyim gıpta ettim kafasına koyduğunu yapmış dedim. Umarım çok daha iyi yerlere gelir...
Tabi burada hemen kendimi sorguladım... Nişanlanıp hedeflerimden kolayca vazgeçtim olduğum yerde kalmayı seçtim... Hatta eski arkadaşlarımdan arayıp küçük bir ilçeye yerlestigim icin "senden çok başka şeyler beklerdim" deyip şaşıranlar da oldu ...
Ben ise kendimi belli bir yaşa kadar hedefler konusunda zorladım sonrasında peşini bıraktım hırslarımı bıraktım.. her şeyi akışına bıraktım.. Derken şunu yapacağım dediğim ne varsa hepsinden vazgeçtim. Dünden beri böyle bir ruh halindeyim...
Galiba çıkamayacağım bir depresyonun içindeyim... Dün onu televizyonda görünce ona sevindim kendime üzüldüm çünkü konuşurken birbirimize hedeflerimizden bahsetmiştik o bana benim ona inandığımdan çok daha fazla inanıyordu... Ve bir gün yollarımızın yeniden kesişmesinden korktum, hayallerimden vazgeçtiğim için..