Herkese merhaba. 32 yaşındayım 6 senelik evliyim 4 senedir sebepsiz infetilite çocuğumuz olmadı 2 aşılama denedim sonrasında tüp bebek ve tuttu . Aşırı çocuk istedim bebek özlemim vardı dışarıda gördüğümde içim cız ediyordu bizim evimizdede bi ses bi nefes olsun çok istedim çok dua ettim normalde çocuk ruhluyum ve oynar onlarla çok iyi anlaşırım . Hastane süreci çok yordu iğneler olacak olmayacak mı tutacak tutmayacak mı hatta transferde bile çok mutlu olmustum içimde o minik insallah tutunsun dedim çok iyi beslendim dikkat ettim ttuğu günü duyunca şok oldum sevinçden adaklarımı yerime getirdim sonrasında ki günlerde şampuan kokuları parfüm kokuları tiksinç gelmeye başladı ağaçlar bile çok kötü koktu herşey evden tiksindim günlük yaptığım işlerden böyle depresyona girip kafamda hazır değilmiydim ben nasıl bakıcam zaten anksyete hastasıyım sevemicekmiyim gibi bi anda düşünceler girmeye başladı çok caresizim onu çok istedim böyle düşündüğüm için çok üzülüyorum herkes mutlu normalde e bebekden birsey almak ıcın can atan bir ınsandım hep ağlıyorum bana ne oldu böyle geçecek mi 
benim negatif denemelerim var sebepsiz infertilite. Çok istiyorum ama olsa o an belki ben de paniklerim ne yapacağım diye. Belli bir tedavi sonucu olduğu için insan ekstra endişeleniyor ben sizi çok iyi anlıyorum ama emin ol ki geçici kaygıların. İnsan içinde can taşıyacağına inanamıyor o kadar umutsuz durumlardan sonra. Bence bu yüzden tüm kaygıların. Ve geçici
darısı bizlere; anın tadını çıkar şuan içinde canından bir can var 
tayinim çıktı başka bir şehre ev değiştiriyoruz bu düzensizlik ve telaşın içinde kaygılarım iyice tavan yaptı 
