- 30 Ekim 2021
- 32
- 37
- 36
-
- Konu Sahibi zeycan1988
- #1
Merhaba,
Biz eşimle 6 yıllık evliyiz ve 2.5 senedir çocuk sahibi olmaya çalışıyoruz. Uzun bir süre kendimiz denedik ardından doktor kontrolünde ilaç takviyeleri,çatlama iğneleri gibi yöntemlerle denedik ve bir kimyasal gebelik elde ettik. Ardından aşılama denedik ve dış gebelik oldu. Dış gebelik süreci psikolojik olarak çok ağır geçti.. uzun zamandır beklediğimiz bebeğimizi ignelerle düşürmeye çalışmak çok zor bir süreç yaşattı bize. Her iki seferde mutluluğumuz yarım kaldı ve nihayet tüp bebek sürecine başladık. Ailemize veya arkadaşlarımıza söylemedik bu yaşadıklarımızı sadece eşim ile bu süreci yürüttük. Ve tüp bebek sürecimiz başladı. 18 yumurta toplandı ve 11i başarılı bir şekilde döllenerek 5.gun embriosu olarak donduruldu. İlk denememizi çok büyük bir umutla yaptık ve sonuç olumsuz oldu. Nedense insan tup bebekte hemen olacak diye düşünüyor. Tek embrio transferi yapılmıştı. İkinci denememiz de konuyu ailelerimize söyledik. Bu durumu yanliz yaşamak bize çok ağır gelmeye başlamıştı. İkinci transferime eşim ve annem ile birlikte gittik. İki embrio transfer edildi. Bu sefer daha da umutlandık fakat yine olumsuz sonucu aldık. Her zaman 8.gun dayanamayıp test yaptım ve sonuç hep hüsran oldu. Eşimde erken test yapmama kızdığı için test yaptığımı ona soyleyemeden ona belli etmeden kahroldum. Veee 25. Ekimde yine üçüncü denememiz için doktorun yolunu tuttuk ve yine kimseye söylemedik bu sefer gizlemek için değildi sadece içimizden gelmedi. Eşimin o gün iş yerinde ayrılamayacagi bir işi vardi. Ona dedim ki ben yanlız giderim hiç dert değil öyle de yaptım. sabah uyandığımda esim coktan ise gitmişti. Uyandım, giyindim ve hastaneye yanliz başıma gittim. tüm hemsirelerde sağ olsun tanıyordu artık. Odaya geçtim, hazirlandim ve yine o korkunç masaya nefesimi tutup çıktım. Öyle korkunç bir yer ki ama işte umut ya tutarsa diye insan mecbur kalıyor. Doktorum aşırı ters bir adam. Odasında bir tane bebek resmi olmayan bir bebek doktoru:) ama cook güveniyorum her seferinde siz ne derseniz öyle olsun diyorum. O bile bana artık üzülüyor normalde iki kelime zor eden adam o korkunç masada beni sohbet edip oylamaya çalışıyor. Iki embrio transferi yapıldi.Her bir transfer öncesi ve sonrası farklı ilaç kullandim. Doktorumun bir bildiği vardır diyip araştırımıyorum da. Transfer sonrası
hastanede 45 dk yattım, giyindim, ödemeyi yaptım, arabama bindim, eczaneye uğrayıp ilaçlarımı iğnelerimi aldım ve eve gittim. Eşim ile tabii hep mesajlastik konustuk. O gelemediği için kahroldu fakat ben iyi hissettim. Her seferinde elele bir umutla kapılarda boynu bükük bekleşiyoruz bu sefer yine aynı manzarayi görmek istemedim öyle olunca olumsuz sonuç daha da kahrediyor insanı. Eve gittim güzel bir yemek sipariş ettim iğnelerimi vuruldum ve uyudum. Bugün 5.günum bitti. Hiç belirttim yok. İçim yine umut dolu yine bu sefer olacak diyorum ama umutlanmak istemiyorum. Bebeğimiz olursa adını Deniz koyacağız. Telefonumda deniz diye bir klasör var. İlk iki transferde doktora girişlerde bir sürü fotoğraf çekmişim hatıra olsun ya tutarsa diye bu sefer uyduruk bir maskeli fotoğrafimi çekmişim yanliz başıma:)
Herneyse bize şans dileyiniz
Yıllarca ananem bebek mujdesi bekledi. Olursa ilk sana söyleyeceğiz diye yemin ettim. Tüp bebek yaptırdığımız da ilk ona söylemiştim. kendisi şuan yogun bakımda, yanına girip biz yine tüp bebek yaptirdik dua et olur mu dedim gözleriyle tamam dedi. İnşallah müjdeyi vermek kısmet olur.
Biz eşimle 6 yıllık evliyiz ve 2.5 senedir çocuk sahibi olmaya çalışıyoruz. Uzun bir süre kendimiz denedik ardından doktor kontrolünde ilaç takviyeleri,çatlama iğneleri gibi yöntemlerle denedik ve bir kimyasal gebelik elde ettik. Ardından aşılama denedik ve dış gebelik oldu. Dış gebelik süreci psikolojik olarak çok ağır geçti.. uzun zamandır beklediğimiz bebeğimizi ignelerle düşürmeye çalışmak çok zor bir süreç yaşattı bize. Her iki seferde mutluluğumuz yarım kaldı ve nihayet tüp bebek sürecine başladık. Ailemize veya arkadaşlarımıza söylemedik bu yaşadıklarımızı sadece eşim ile bu süreci yürüttük. Ve tüp bebek sürecimiz başladı. 18 yumurta toplandı ve 11i başarılı bir şekilde döllenerek 5.gun embriosu olarak donduruldu. İlk denememizi çok büyük bir umutla yaptık ve sonuç olumsuz oldu. Nedense insan tup bebekte hemen olacak diye düşünüyor. Tek embrio transferi yapılmıştı. İkinci denememiz de konuyu ailelerimize söyledik. Bu durumu yanliz yaşamak bize çok ağır gelmeye başlamıştı. İkinci transferime eşim ve annem ile birlikte gittik. İki embrio transfer edildi. Bu sefer daha da umutlandık fakat yine olumsuz sonucu aldık. Her zaman 8.gun dayanamayıp test yaptım ve sonuç hep hüsran oldu. Eşimde erken test yapmama kızdığı için test yaptığımı ona soyleyemeden ona belli etmeden kahroldum. Veee 25. Ekimde yine üçüncü denememiz için doktorun yolunu tuttuk ve yine kimseye söylemedik bu sefer gizlemek için değildi sadece içimizden gelmedi. Eşimin o gün iş yerinde ayrılamayacagi bir işi vardi. Ona dedim ki ben yanlız giderim hiç dert değil öyle de yaptım. sabah uyandığımda esim coktan ise gitmişti. Uyandım, giyindim ve hastaneye yanliz başıma gittim. tüm hemsirelerde sağ olsun tanıyordu artık. Odaya geçtim, hazirlandim ve yine o korkunç masaya nefesimi tutup çıktım. Öyle korkunç bir yer ki ama işte umut ya tutarsa diye insan mecbur kalıyor. Doktorum aşırı ters bir adam. Odasında bir tane bebek resmi olmayan bir bebek doktoru:) ama cook güveniyorum her seferinde siz ne derseniz öyle olsun diyorum. O bile bana artık üzülüyor normalde iki kelime zor eden adam o korkunç masada beni sohbet edip oylamaya çalışıyor. Iki embrio transferi yapıldi.Her bir transfer öncesi ve sonrası farklı ilaç kullandim. Doktorumun bir bildiği vardır diyip araştırımıyorum da. Transfer sonrası
hastanede 45 dk yattım, giyindim, ödemeyi yaptım, arabama bindim, eczaneye uğrayıp ilaçlarımı iğnelerimi aldım ve eve gittim. Eşim ile tabii hep mesajlastik konustuk. O gelemediği için kahroldu fakat ben iyi hissettim. Her seferinde elele bir umutla kapılarda boynu bükük bekleşiyoruz bu sefer yine aynı manzarayi görmek istemedim öyle olunca olumsuz sonuç daha da kahrediyor insanı. Eve gittim güzel bir yemek sipariş ettim iğnelerimi vuruldum ve uyudum. Bugün 5.günum bitti. Hiç belirttim yok. İçim yine umut dolu yine bu sefer olacak diyorum ama umutlanmak istemiyorum. Bebeğimiz olursa adını Deniz koyacağız. Telefonumda deniz diye bir klasör var. İlk iki transferde doktora girişlerde bir sürü fotoğraf çekmişim hatıra olsun ya tutarsa diye bu sefer uyduruk bir maskeli fotoğrafimi çekmişim yanliz başıma:)
Herneyse bize şans dileyiniz
Yıllarca ananem bebek mujdesi bekledi. Olursa ilk sana söyleyeceğiz diye yemin ettim. Tüp bebek yaptırdığımız da ilk ona söylemiştim. kendisi şuan yogun bakımda, yanına girip biz yine tüp bebek yaptirdik dua et olur mu dedim gözleriyle tamam dedi. İnşallah müjdeyi vermek kısmet olur.