Kac kur alacaksınız pekiCok tesekkur ederim ama her sey o kadar ust uste geldi ki ve kemoterapi gercekten bende cok yan etki bıraktığından ne yapacagimi sasiriyorum suan bile sirt ve bel agrim beni uyutmuyor :/
5 kür daha alacagim 5 temmuzda 3.seans var iste ve ben daha 2 seans aldim yani 1 kür. Simdiden boyleyse ilerde nasil olacak hic bilmiyorum gercekten kafam allak bullakKac kur alacaksınız peki
Surekli meyve tüketin sonra soğuk içecekler vişne suyu kayısı suyu( ama dogal) tüketin asla ısıtma yemek yemeyin tavuk balık et ızgara yapın ben sürekli anneme böyle yaptım o zamn baya küçüktüm 17 falan ama 9 ay başında kaldım herseyine dikkat ettim kefir kullandımCok tesekkur ederim ama her sey o kadar ust uste geldi ki ve kemoterapi gercekten bende cok yan etki bıraktığından ne yapacagimi sasiriyorum suan bile sirt ve bel agrim beni uyutmuyor :/
Kendine iş düşüyor burda asla salma kendini çok dikkat et5 kür daha alacagim 5 temmuzda 3.seans var iste ve ben daha 2 seans aldim yani 1 kür. Simdiden boyleyse ilerde nasil olacak hic bilmiyorum gercekten kafam allak bullak
Agrilarini nasio gecirmistiniz peki?Surekli meyve tüketin sonra soğuk içecekler vişne suyu kayısı suyu( ama dogal) tüketin asla ısıtma yemek yemeyin tavuk balık et ızgara yapın ben sürekli anneme böyle yaptım o zamn baya küçüktüm 17 falan ama 9 ay başında kaldım herseyine dikkat ettim kefir kullandım
Cok korkuyorum ve nasil basa cikacagimi bilmiyorumKendine iş düşüyor burda asla salma kendini çok dikkat et
O cok halsiz oluyordu agrim pek yok diyordu belkide sakladı bizden ama duşta masaj yaptık surekli ılık su altında falan kardeşim surekli masaj yaptı uzandığı yerde otururken falan dediğim gibi belki bizden saklamistiAgrilarini nasio gecirmistiniz peki?
Asla korkma.asla sevdiklerin için savasacaksin kötü şeyler söylemek istemiyorum ama.annem.cok kötüydü hiç ümitleri yoktu annemden o sırf ben ve kardeşim için ayakta durdu yanımızda olmak icin babam öldü 22 yaşındaydı hastalandıgnda 38 yaşındaydı hep bizim içim savaştıCok korkuyorum ve nasil basa cikacagimi bilmiyorum
Sende güçlü ol asla kötü olumsuz şeyler dusunmeCok korkuyorum ve nasil basa cikacagimi bilmiyorum
Nasil yapacagimi bilmiyorum. Bende tup bebek tedavisindeyken bu hastaligi ogrendim. O embriyom donduruldu ve o surecte dogal yolla hamile kalmışım. 8 haftalikken kurtaj olmak zorunda kaldim cunku kemoterapi bebegi etkiler dogumu da bekleyemeyiz dediler. O da beni cok etkiledi psikolojik olarak. Cunku hicbir problemi olmayan bir bebegi aldirmak zorunda kaldim. Nasil atlatacagim hic bilmiyorum Allah yardimcim olsun insallahAsla korkma.asla sevdiklerin için savasacaksin kötü şeyler söylemek istemiyorum ama.annem.cok kötüydü hiç ümitleri yoktu annemden o sırf ben ve kardeşim için ayakta durdu yanımızda olmak icin babam öldü 22 yaşındaydı hastalandıgnda 38 yaşındaydı hep bizim içim savaştı
Merhaba nasılsınız tedaviniz nasıl gidiyor.5 kür daha alacagim 5 temmuzda 3.seans var iste ve ben daha 2 seans aldim yani 1 kür. Simdiden boyleyse ilerde nasil olacak hic bilmiyorum gercekten kafam allak bullak
Valla doktorların dediği değil allahın dediği oluyor. Eşiniz de yopun, stres ve endişe yaşıyor haliyle. Ama lenf kanseri en çok iyileştirilen tür. Allahın, izniyle atlatacakto inşaallah. Her anınızı güzel yaşamaya gayret edin. Neye odaklanırsanız o büyür hayatınızda. Bebek de sağlıkla gelisin inşaallah. Bu, zor günler de geçmiş, gitmiş olur allahın izniyleMerhaba. Ben buraya derdimi paylaşmak için yeni üye oldum.
3 yıllık evliyim. Uzun bir sevgililik döneminden sonra evlendik. Kariyerlerimizde istediğimiz yere geldik. Kazancımız uygun duruma geldi. Anne baba olmaya karar verdik. Çocukları çok seviyoruz. Denemelere başladık. Bir süre sonra eşimle ilgili yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu fark ettik. İki ay önceyse eşimin lenf kanseri olduğunu öğrendik. Çok üzüldük. Eşim dedesini ve amcasını kanserden kaybetmiş. Doktor onun durumu için umutsuz konuşmadı ama ailede böyle bir genetik miras olunca korkuyor insan.
Çok geçmedi, iki hafta önce ben hamile olduğumu öğrendim. Şu anda 7 haftalık hamileyim. Tükendim. Bir bebeğim olmasını çok istedim ama şimdi onunla ne yapacağımı bilmiyorum. Eşiminki zor bir süreç. Her şey olabilir, onu kaybedebiliriz. Bunu düşünmeye bile dayanamıyorum. Öyle bir şey olursa naparım bilmiyorum. Bu durumda bebeğim babasız büyümek zorunda kalırsa o napar? Ben nasıl bir psikolojide olurum? Ona yetebilir miyim? Onu babasız dünyaya getirmek nasıl olur? Hiçbir zaman bunları düşünmek zorunda kalacağım aklıma gelmemişti.
Bunun dışında günler çok zor geçiyor. Bir gün stop edeceğim. Yoğun çalışıyorum. Mide bulantılarım beni zorluyor. Eşim kemoterapi alıyor. Yan etkilerini bilenleriniz vardır. Sürekli midesi bulanıyor. Sürekli kusuyor. Zayıfladı, gözlerinin feri gitti. Bir de çok sinirli. Birden köpürüyor, hiç yoktan bağırıp çağırıyor, bazen çok kalp kırıcı oluyor. Zaman geçince geliyor sarılıyor, özür diliyor ama... Biliyorum ilacı yüzünden böyle ama dayanamıyorum ben de bazen. Ağlamamak için kendimi çok zor tutuyorum. O çok sevdiğim saçlarını yastığından toplamaya dayanamıyorum.
Asıl aklımı meşgul edense, ben bebeğimi çok istedim. Onun için çok hayal kurduk. Ama işler karıştı. Söylemeye dilim varmıyor eşime bir şey olursa ben bebekle naparım ? Dayanabilir miyim ? Bir çocuk nasıl babasız büyür. Eşim sağlığına kavuşsa bile bu çok uzun ve yorucu bir süreç olacak. Ben hamilelikle bu süreci aynı anda sırtlayabilir miyim? Belki bebeğin ilk aylarında hem ona hem bebeğe bakmak zorunda olacağım. Hem de çalışacağım. Yetebilecek miyim bilmiyorum şimdiden tükendim. Bu yüzden birkaç gündür kürtaj mı olmalıyım diye düşünüyorum. Çok isterdim bir bebeğim olsun ama bencil davranmak da istemiyorum. Yazık etmek istemiyorum ona da kendime de. Özellikle ona. Bu karmaşada heba olup gitmesin, bir ömür yüzüne baktıkça suçluluk duyarım o zaman.
Çok daraldım, bunaldım. Bana bir akıl verin lütfen.
Bence hayatin akişini olduğu gibi yaşayin. Eşiniz tabi sagligina kavuşa bilir. Kanser turleri çok var ama benim de bir akrabam o zor donemlerden geçti şimdi sapasaglam ayakta. Her zamnkinden daha iyi MasaAllah. Sadece yardim alin. Kv.niz ilgilense biraz eşinizle? En azindan zorlu 3 ayi tamamlayana kadar sadece manevi yonden eşinize destek olsaniz? Yemeklerinizi işlerinizi başkalari yapsa? Kardeşiniz, anneniz, gorumceniz gibi. Durum zor. Allah yardimciniz olsun. Bu zorlu sureci sağlam bir şekilde atlatmanizi dilerim. Bebek evinize mutluluk getirecekdir eminimMerhaba. Ben buraya derdimi paylaşmak için yeni üye oldum.
3 yıllık evliyim. Uzun bir sevgililik döneminden sonra evlendik. Kariyerlerimizde istediğimiz yere geldik. Kazancımız uygun duruma geldi. Anne baba olmaya karar verdik. Çocukları çok seviyoruz. Denemelere başladık. Bir süre sonra eşimle ilgili yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu fark ettik. İki ay önceyse eşimin lenf kanseri olduğunu öğrendik. Çok üzüldük. Eşim dedesini ve amcasını kanserden kaybetmiş. Doktor onun durumu için umutsuz konuşmadı ama ailede böyle bir genetik miras olunca korkuyor insan.
Çok geçmedi, iki hafta önce ben hamile olduğumu öğrendim. Şu anda 7 haftalık hamileyim. Tükendim. Bir bebeğim olmasını çok istedim ama şimdi onunla ne yapacağımı bilmiyorum. Eşiminki zor bir süreç. Her şey olabilir, onu kaybedebiliriz. Bunu düşünmeye bile dayanamıyorum. Öyle bir şey olursa naparım bilmiyorum. Bu durumda bebeğim babasız büyümek zorunda kalırsa o napar? Ben nasıl bir psikolojide olurum? Ona yetebilir miyim? Onu babasız dünyaya getirmek nasıl olur? Hiçbir zaman bunları düşünmek zorunda kalacağım aklıma gelmemişti.
Bunun dışında günler çok zor geçiyor. Bir gün stop edeceğim. Yoğun çalışıyorum. Mide bulantılarım beni zorluyor. Eşim kemoterapi alıyor. Yan etkilerini bilenleriniz vardır. Sürekli midesi bulanıyor. Sürekli kusuyor. Zayıfladı, gözlerinin feri gitti. Bir de çok sinirli. Birden köpürüyor, hiç yoktan bağırıp çağırıyor, bazen çok kalp kırıcı oluyor. Zaman geçince geliyor sarılıyor, özür diliyor ama... Biliyorum ilacı yüzünden böyle ama dayanamıyorum ben de bazen. Ağlamamak için kendimi çok zor tutuyorum. O çok sevdiğim saçlarını yastığından toplamaya dayanamıyorum.
Asıl aklımı meşgul edense, ben bebeğimi çok istedim. Onun için çok hayal kurduk. Ama işler karıştı. Söylemeye dilim varmıyor eşime bir şey olursa ben bebekle naparım ? Dayanabilir miyim ? Bir çocuk nasıl babasız büyür. Eşim sağlığına kavuşsa bile bu çok uzun ve yorucu bir süreç olacak. Ben hamilelikle bu süreci aynı anda sırtlayabilir miyim? Belki bebeğin ilk aylarında hem ona hem bebeğe bakmak zorunda olacağım. Hem de çalışacağım. Yetebilecek miyim bilmiyorum şimdiden tükendim. Bu yüzden birkaç gündür kürtaj mı olmalıyım diye düşünüyorum. Çok isterdim bir bebeğim olsun ama bencil davranmak da istemiyorum. Yazık etmek istemiyorum ona da kendime de. Özellikle ona. Bu karmaşada heba olup gitmesin, bir ömür yüzüne baktıkça suçluluk duyarım o zaman.
Çok daraldım, bunaldım. Bana bir akıl verin lütfen.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?