ben tüp tedavilerimde yalnız olmanın aslında endoğrusu olduğunu öğrendim sorular yok tembihler yok falancanın şöyle olmuş hikayeleri yok... yalnız eşim ve ben.... ohh kafamız rahat...
ben canımı dişime takmış bir evlat sahibi olmaya çalışırken çektiğim zorluklara karşıdan bakıp yorum yapan yada kendi hayatlarındaki önemsiz şeyleri dünyanın en büyük felaketi gibi uzun uzun anlatan insanlara tahammülüm yok çünkü... en yakınımızda olsa o an ne yaşadığımı ne hissettiğimi anlamaları imkansız ... o yüzden kızmıyorum onlara . sadece hayatımın o bölümünü hiçbirşekilde onlarla paylaşmıyorum. belki tüp tedavisi yaşamış bir arkadaşıma anlatıyorum, çok zorda kalırsam ondan yardım istiyorum. çünkü aynı şeyleri yaşadığı için benim nasıl bir ruh hali içinde olduğumu biliyor. geçmişte benzer nedenlerle benimde tedavilerimde benzer sıkıntılarım oldu. artık diyorumki bu yolda yalnızım, kendimi dış olumsuzluklardan korumak içinde yalnız olmam en iyisi, ben istemediğim sürece onlar benim bu mücadelemin içinde yer alamazlar ve beni üzemezler, onlara kızmıyorum, onları affediyorum, affetmekte benim yararıma çünkü kafama takarsam yine ben yıpranırım, strese girerim, onlarla aram bozulur, bozulursa konu uzar gider, o yaşanan olumsuzluklarda bitmez hep devam eder, benim zamanım değerli oysaki, benim zamanım içinde olumsuzluğa yer yok.
şimdi herşeyi unutmaya çalışmalısın, zihninde aynı şeyleri tekrar yaşatma, allah nasip ettiyse sen tüm sülalenle de sıkıntı yaşasan bebeğin sana gelir, şimdi sakince onlarla konuş, sevgini tekrarla. olmadı yerine herşeye rağmen oldu diyeceğine inan.
