Trafik Kazası ve Psikolojim

McGrath

Babymama
Kayıtlı Üye
3 Haziran 2011
2.539
5.186
Mutlu güzel günler kk :)
Bugün anlatacağım şey dert mi, dertleşmek mi, içimi boşaltmak mi bilmiyorum.
Bir hafta kadar önce bir trafik kazası geçirdik, eşimin kullandığı arabayla. Çok büyük sağlık Sorunlarımız olmadı çok şükür. Araçta ikimizden başka kimse de yoktu. Karşı taraftaki adama verdiler suçu, inanın bizlik hiçbir şey yoktu o yüzden eşimi de suclayamiyorum. Ki kendisi iyi bir sofordur gerçekten. ( bu işin iyiye kötüye bakmadığını biliyorum)
Sonuç olarak, birkaç yaralanma dışında bir şey olmadı lâkin aslında biz büyük bir kaza geçirdik. Emniyet kemerleri sayesinde kurtulduk adeta, inançlı bir insanım Allah korudu ama kemer vesile oldu diyeyim. Çünkü o arabadan birkaç yara, morlukla çıkmak mucize gibiydi.
Ne arabaya ne başka bir şeye şu an üzülmüyorum. Sadece kendimi toparlayamiyorum. Aklıma sürekli kazadan önceki son birkaç saniye geliyor. Çarpışma anı, bagirislarim, donup kalmam, şaka gibi ama bir ara baba baba diye ağlamam. Çocukluğuma geri döndüm sanki, babamı istedim o an yanımda. Geldi sagolsun, o sarılınca çok daha iyi hissettim kendimi, daha güvende.. Yokluklarini görmeyelim inşallah...

Kaza geçti gitti, eşim toparlandı, geçmiş olsun diye herkes aradı, ziyaret etti vs vs.. Ama ben toparlanamadim. Ne yapacağım bilmiyorum. Aklımdan atamıyorum. Hiçbir şeye odaklanamıyorum uzun süre. Bir öneriniz var mı, yaşayan ve bununla başa çıkan var mı? Okuyan herkese teşekkürler.
 
Biraz zaman ver kendine, öyle büyük bi travmayı bi anda atlatmayı bekleme. çok geçmiş olsun.
 
Zamanla geçer..baktin geçmiyor destek alırsın.
Çok geçmiş olsun
 
Biraz zaman ver kendine, öyle büyük bi travmayı bi anda atlatmayı bekleme. çok geçmiş olsun.
Teşekkür ederim. Sanırım eşimin çabuk toparlaması bana kendimi garip hissettiriyor. Hayatımda böyle bir korkuyla ( sanırım ölüm korkusu) ilk defa yüzleştim. Herkes kaza geçiriyor ama böyle etkilenmem normal mi bilemiyorum. Umarım atlatırım :)
 
Bir hafta için normal şeyler bunlar. Zamanla geçecektir. Geçmezse yardım alırsınız.
 
Bir hafta için normal şeyler bunlar. Zamanla geçecektir. Geçmezse yardım alırsınız.
Normal olduğunu duymaya ihtiyacım vardı gerçekten. Eşimin ertesi gün hiçbir şey yokmus gibi toparlaması bana kendimi böyle hissettirdi. Veya o da toparlamis gibi yapıyor, bilemiyorum. Çok teşekkür ederim, yardım almak aklımda
 
Teşekkür ederim. Sanırım eşimin çabuk toparlaması bana kendimi garip hissettiriyor. Hayatımda böyle bir korkuyla ( sanırım ölüm korkusu) ilk defa yüzleştim. Herkes kaza geçiriyor ama böyle etkilenmem normal mi bilemiyorum. Umarım atlatırım :)
erkeklere gör biraz daha hassas ve duygusalız. kesinlikle böyle hissetmeniz normal. bende çok ufak bi kaza yapmıştım, kaza bile denmez aslında. bayaa bi süre araba kullanırken çok zorlanmıştım. ama geçti gitti. zaman verin kendinize.
 
erkeklere gör biraz daha hassas ve duygusalız. kesinlikle böyle hissetmeniz normal. bende çok ufak bi kaza yapmıştım, kaza bile denmez aslında. bayaa bi süre araba kullanırken çok zorlanmıştım. ama geçti gitti. zaman verin kendinize.
Evet erkekler bizim kadar etkilenmiyorlar sanırım. Ben de bir sürücüyum ve nasıl kullanacağım şu an bilmiyorum inanın, belki daha yavaş belki daha dikkatli. Umarım benim de geçer gider. Bu hisle yaşamak istemiyorum :)
 
çok geçmiş olsun ve allah beterinden korusun.

erkekler pek belli etmiyor duygularını, eşim toparlandı diyip kendinize yüklenmeyin.
ayrıca çok normal böyle bir travma. seneler evvel annemlerle böyle bir kaza geçirmiştik. sol tarafa oturacakken arkadada sağa oturmuştum o gün. ve kazada sol taraftan bir demir parça çıkıp koltuğu delmişti.
bunu aylarca atamadım, hala arada rüyama girer.
kendinizi zorlamayın. zamana ihtiyacınız var. bi de mümkünse zihninizi bol bol meşgul edin. yoksa sürekle akla geliyor.
 
çok geçmiş olsun ve allah beterinden korusun.

erkekler pek belli etmiyor duygularını, eşim toparlandı diyip kendinize yüklenmeyin.
ayrıca çok normal böyle bir travma. seneler evvel annemlerle böyle bir kaza geçirmiştik. sol tarafa oturacakken arkadada sağa oturmuştum o gün. ve kazada sol taraftan bir demir parça çıkıp koltuğu delmişti.
bunu aylarca atamadım, hala arada rüyama girer.
kendinizi zorlamayın. zamana ihtiyacınız var. bi de mümkünse zihninizi bol bol meşgul edin. yoksa sürekle akla geliyor.
Size de çok geçmiş olsun. Ben de sürekli kendimi ya kemer olmasaydı ne olurdu diyerek teskin ediyorum. Yahut daha çok korkutuyorum bilemedim şimdi. Çünkü kemer olmasaydı kesinlikle dışarı firlardik ikimiz de, suratlı bir kazaydi.
Beynimi meşgul etmek istiyorum, kitap okuyorum farklı aktiviteler buluyorum gün içinde boş kaldıkça ama dediğim gibi odaklanamıyorum. Bir süreden sonra yine o ana dönüyorum. Umarım kurtulabilirim bu duygu karmaşasından. Yorumunuz için çok teşekkür ederim :)
 
Çok geçmiş olsun, hisleriniz normal. Birkaç hafta içinde düzelmezse travma sonrası stres bozukluğu diyebilir uzmanlar sanırım ama şu an çok taze olduğu için geçeceğini umuyorum. Eşiniz de belki toparlanmış gibi görünüyordur ama içinde farklı bir şekilde yaşıyordur kim bilir.

Trafiğe çıkmaktan korkuyorsanız ertelemeyin derim ben yoksa o korku kemikleşiyor ve bir daha direksiyon başına zor geçiyorsunuz.
 
Çok geçmiş olsun, hisleriniz normal. Birkaç hafta içinde düzelmezse travma sonrası stres bozukluğu diyebilir uzmanlar sanırım ama şu an çok taze olduğu için geçeceğini umuyorum. Eşiniz de belki toparlanmış gibi görünüyordur ama içinde farklı bir şekilde yaşıyordur kim bilir.

Trafiğe çıkmaktan korkuyorsanız ertelemeyin derim ben yoksa o korku kemikleşiyor ve bir daha direksiyon başına zor geçiyorsunuz.
Çok teşekkür ederim. Evet şu süreçte biraz kendime zaman taniyacagim sanırım, olmazsa yardım almayı düşünebilirim.
Dediğiniz gibi eşimin içine atıyor olma ihtimali de çok yüksek. Yoksa ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi davranmasini başka türlü açıklayamıyorum kafamda.
Trafiğe çıkmaktan korkmak değil aslında ama çok paniklemekten, fazla dikkat ederken bir şeyleri kaçırmaktan korkuyorum.
Son birkaç aydır rüyamda büyük kazalar geçirdiğimizi görüyordum. Bunu yaşadığım için sanırım ekstra etkilendim.
 
ölümle burun buruna gelmişsiniz normal böyle hissetmeniz. zamanla azalacaktır elbet. düşünmemeye çalışın ltfen. takıntı haline gelmesin sonrasında. çok geçmiş olsun.
 
Mutlu güzel günler kk :)
Bugün anlatacağım şey dert mi, dertleşmek mi, içimi boşaltmak mi bilmiyorum.
Bir hafta kadar önce bir trafik kazası geçirdik, eşimin kullandığı arabayla. Çok büyük sağlık Sorunlarımız olmadı çok şükür. Araçta ikimizden başka kimse de yoktu. Karşı taraftaki adama verdiler suçu, inanın bizlik hiçbir şey yoktu o yüzden eşimi de suclayamiyorum. Ki kendisi iyi bir sofordur gerçekten. ( bu işin iyiye kötüye bakmadığını biliyorum)
Sonuç olarak, birkaç yaralanma dışında bir şey olmadı lâkin aslında biz büyük bir kaza geçirdik. Emniyet kemerleri sayesinde kurtulduk adeta, inançlı bir insanım Allah korudu ama kemer vesile oldu diyeyim. Çünkü o arabadan birkaç yara, morlukla çıkmak mucize gibiydi.
Ne arabaya ne başka bir şeye şu an üzülmüyorum. Sadece kendimi toparlayamiyorum. Aklıma sürekli kazadan önceki son birkaç saniye geliyor. Çarpışma anı, bagirislarim, donup kalmam, şaka gibi ama bir ara baba baba diye ağlamam. Çocukluğuma geri döndüm sanki, babamı istedim o an yanımda. Geldi sagolsun, o sarılınca çok daha iyi hissettim kendimi, daha güvende.. Yokluklarini görmeyelim inşallah...

Kaza geçti gitti, eşim toparlandı, geçmiş olsun diye herkes aradı, ziyaret etti vs vs.. Ama ben toparlanamadim. Ne yapacağım bilmiyorum. Aklımdan atamıyorum. Hiçbir şeye odaklanamıyorum uzun süre. Bir öneriniz var mı, yaşayan ve bununla başa çıkan var mı? Okuyan herkese teşekkürler.
Çok yeni daha bol bol dua et sukret zaman ver kendine
 
Çok geçmiş olsun, tekrarı olmaz inşallah.

Duygu durumu açısından eşinizle kendinizi kıyaslamayın, niye atlatmadım diye birde bunu kafaya takarsınız. Erkekler ile biz farklıyız, olayları yaşama şeklimiz, atlama süremiz başka oluyor çoğunlukla. Daha yeni olmuş sayılır kaza zaman içerisinde atlatırsınız muhtemelen. Kafanızı başka şeylerle meşgul etmeye çalışın.

Kemer ile yazdığınız şeyi okuyunca aklıma daha önce izlediğim bir video geldi, o kemer takılı olmasa da kişi o kazada vefat etse, sorumlu olarak vefat etmiş olur diyordu, tedbirini almadığı için. Tedbir her konuda çok önemli gerçekten.
 
ölümle burun buruna gelmişsiniz normal böyle hissetmeniz. zamanla azalacaktır elbet. düşünmemeye çalışın ltfen. takıntı haline gelmesin sonrasında. çok geçmiş olsun.
Evet kesinlikle öyle oldu. İnsan o an hayatını şöyle bir gözden geçiriyor, çok ilginç bir sey inanın. Bitti diyorsun yani :) inşallah takıntı haline getirmemeye çalışacağım. Çok teşekkür ederim yorumunuz için
 
Çok geçmiş olsun, tekrarı olmaz inşallah.

Duygu durumu açısından eşinizle kendinizi kıyaslamayın, niye atlatmadım diye birde bunu kafaya takarsınız. Erkekler ile biz farklıyız, olayları yaşama şeklimiz, atlama süremiz başka oluyor çoğunlukla. Daha yeni olmuş sayılır kaza zaman içerisinde atlatırsınız muhtemelen. Kafanızı başka şeylerle meşgul etmeye çalışın.

Kemer ile yazdığınız şeyi okuyunca aklıma daha önce izlediğim bir video geldi, o kemer takılı olmasa da kişi o kazada vefat etse, sorumlu olarak vefat etmiş olur diyordu, tedbirini almadığı için. Tedbir her konuda çok önemli gerçekten.
Evet haklısınız, eşimle birçok konuda benziyoruz ama bu konuda fazlasıyla ayrıldık. Sanırım erkekler bu tarz konularda fazlasıyla soğuk kanlı oluyorlar. Veya öyle olmaları gerekiyor. O arabadan indi ve polis işleriyle uğraştı mesela ben hala ağlarken :)
Evet emniyet kemerine hep dikkat ederdim, gördüğüm herkesi uyarirdim ama bu olayda anladım ki o minik şey bir hayatın bitişine vesile olabiliyor. İnanın o olmasa çok büyük ihtimal ile camdan firlamistik. Öyle tutmuş ki, kemerin olduğu bölgeler yara gibi oldu düşünün.
 
Cok gecmis olsun Allah korumus. Zamanla gececektir korkular sadaka falan verin buyuk olay atlatmissiniz.
 
X