Toplumdaki İnsanlara Karşı Çok Öfkeliyim.Sosyofobik miyim?

marjinalfaydali

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
24 Eylül 2009
2.535
68
163
Ankara
Merhaba, ben çok sinirli bir insanım.Etraftaki insanlar bana hep kaba saba, düşüncesiz, özensiz, aptal, beceriksiz geliyor.Sürekli hepsini tersliyorum azarlıyorum.Otobüste ortada bekleyen adamı da azarlıyorum, elini tüm pastalara süren çocuguna birşey demeyen anne babaya da dalıyorum, sağa sola dönerken sinyal vermeyeni de gebertesim geliyor Sebeplerini de biliyorum aslında, babam yüzünden.O çocukluğum boyunca etraftaki herkesi sürekli eleştirdiği için beynime kazınmış.Her olayda en ince detayı düşünüp, düşünemeyenleri öldüresim, bu dünyayı onlardan temizleyip mükemmelleştiresim geliyor. Buna kendi annem babam da dahil. Onlar da beni psikopat ettikleri halde kendileri herşeyi görebiliyorlar mı ? Hayır. Yaratılanı yaratandan ötürü sevmek bana o kadar uzak ki, insanların %80i cehennemde yansın istiyorum.

Az önce de yufkacıda elini yufkalara süren kadınla ve ona hiçbir şey demeyen yufkacıyla kavga ettim

Napıcam ben? Sosyofobik oldum sanırım.İnsanlarla, özellikle tanımadıklarımla hiç iletişim kurasım gelmiyor. Tanıdıklarımla da hep bi mesafeli kalmak istiyorum ki, yanlışlarını görüp onlardan soğumayım...
Hastalık olabilir bu durum, olmasa da çok yoruyor beni...Çoluk çocuk sahibi olmayı bile sorguluyorum bu yüzden.Ben insanlardan nefret ediyorum, nasıl insan sevgisi vercem ki çocuğuma ?

Var mı aranızda benzer durumda olan, ya da tavsiyeleri olan?
 
çok şaşırdım okurken bu geçici bir dönemmi hepmi böyleydiniz? bi uzmana görünmekte fayda var diyorum sizin içinde çok zor olsa gerek sürekli bir sinir harbi yıpratır ve yorar insanı. evet çok kaba insanlar var dışarıda ama anlayışlı olun merhametle yaklaşın insanlara dicem ama bunları zaten denemişsinizdir diye düşünüyorum. ama ben her insanın içinde merhamet duygusunun olduğuna inanırım maksat bunu sergileyebilmekte ve hissedebilmekte
 
Genelde daha hafif dozda olmak üzere sürekli böyleyim, ama bu aralar abarttı. Ya aslında çok merhametli olduğumu düşünüyorum.Çocuklara ve hayvanlara, yardıma ihtiyacı olanlara filan çok duyarlıyım.Ama "normal insan" statüsünde olup da düşüncesizlik yapanlara çıldırıyorum.:88:Arkasından insan gelirken ve geldiğini görürken apartman kapısını azcık tutmayıp da koşarcasına evine gidenlerden ve suratına kapanan bina kapısından, sabahın 8inde süpürge açan üst kat komşudan, evinde balık yaparken aspiratörü değil de apartman kapısını açanlardan nefret ediyorum. Haa bi de bu dünyaya dalıp da kariyer hırsına batmışlardan! Bak işte ne çok kişiden nefret ediyorum.Zaten geriye insan kalmıyor
 
Son düzenleme:
Durumunuz sosyofobi değil de mizantropi olabilir, ama insanlara karşı o kadar ağır bir nefret beslediğinizi sanmıyorum :26:
Aslında ben de mesleğim gereği insanları sevmek zorunda olduğum halde, cahil, görgüsüz, kaba ve geç anlayan insanlardan nefret ediyorum, midemi bulandırıyorlar, insanlarla tokalaştıktan sonra ellerimi defalarca kez yıkıyorum, mecbur kalmadıkça kimseye dokunmuyorum falan, ben de bi ara şüpheye düşmüştüm bende mi bir sorun var diye ama sonra farkettim ki nefretim herkese değil, nefreti hakedenlere, ve rahatladım.
Siz de bi düşünün bakalım sebepsiz yere mi öfke duyuyorsunuz, topluma insanlara, yoksa gerçekten sizi öfkelendiren bir zümreye karşı mı bu hisleriniz.
 

Az önceki yorumumu, bunu okuyamadan yapmıştım, anlaşıldı, bendensiniz...
Valla ben rehberlik ve psikolojik danışmanlık mezunuyum, çok saygı duyduğum bir hocama anlatmıştım durumumu, evladım normal olan sensin, sen sevmediğin insanlar değil, insan görünümlü davarlar demişti gülerek
 

Teşekkür ederim kafa yorum yorum yazdığınız için Aslında sebepsiz yere değil herkese öfkem...Yani kimsenin başına bi felaket gelsin istemem, biri maddi hasarlı kaza bile yapsa içim acır...Ama toplumun çoğunun kul hakkından bi haber, bencil, kaba, paragöz, kariyer manyağı, cahil, anlayışsız, bağnaz olduğunu düşünüyorum...Şu meşhur "insanları tanıdıkça hayvanları daha çok seviyorum" durumu yani...Mizantropiyi ilk defa duyuyorum, bir araştırayım bakalım neymiş.
 

Ne demek
"Mizantropi Bireyin, kin ve saldırganlık duyguları beslediği toplumsal ortamdan uzak durması. İçinde yaşanan toplumla bütün bağlantıların kopmasının yarattığı gerginliği taşımak yerine daha çok bir üstünlük duygusuyla beslenen doyurucu bir yalnızlık yeğlenir. Bu davranış, çok çeşitli biçimlerde ortaya çıkan olağandışı durumlara yol açabilir.
Mizantropi, genellikle derin duygusal gereksinimlerin ket vurularak engellenmesinden kaynaklanır. İç sıkıntısının şiddeti nedeniyle bu gereksinmelerin ifade edilmesi olanaksızdır." alıntıdır.
 

Hah sanırım epey uyuyor.Mizantropik olabilirim Ben de yalnızlığı yeğliyorum.Birçok insanla iletişim kuracağıma yalnızlık daha huzurlu geliyor. Derin duygusal gereksinimlerime ket vuruyor muyum? Sanırım kısmen doğru.Çünkü aslında daha sosyal olmayı, birşeyler başarmayı,zekamla kalıcı faydalar yaratmayı isterdim.Yapabildiğim zamanlar da çok oldu, ama o zamanlar mecburdum, okul zamanları, iş zamanları...Ama şu an çalışmayı bile insan ilişkileri yüzünden istemiyorum inan ki..İş hayatındaki insanlara da tahammül edemiyorum.Birçoğunun muhabbeti boş, ruhu kirli geliyor bana Neyse ki teselli eden şeyler de var kendimi gözlemlediğimde...Tamamen yalnız değilim, diyalog kurabiliyorum istediğimde, sorun isteyebilmekte...Arkadaşlarım beni severler, hoşsohbetim, misafirperverim, istediğimde çok sempatik, sevilen, iyi huylu ve "easygoing" bi insan olabiliyorum.
 


bendede bu durumlar mevcut 4 gün önce köpeğimize ayağı topallıyarak geldi biri köpeğe eziyet etmiş kızımla 2 gün ağladık ama bunu kim yapmış olabilir bilmiyorum artık evimizin önünden geçenlere şüphe ile bakıyoruz veternere götürdük ezilme var dedi 2 ayda ancak iyileşirmiş vicdansızlar süs köpeğinden ne istemişler ?
 
sana sonuna kadar hak veriyorum canım..belki durumu çözecek bir öneride bulunamayabilirim..çünkü ben de aynı hisleri hisediyorum..tek farkım ise kavga etmeyip tepki göstermeyip içime atmam...ama böyle olunca da malesef dışarıda "kaybeden" gibi ezik gibi gözüküyorum..oysaki olgunluğumdan ve gerek görmediğim için çünkü biryere bir sonuca bağlanmayacağını bildiğim için ve daha çok sinirimin boşuna bozulacağını bildiğim için yapıyorum bunu...sadece yanlız değilsin demek istedim..ama yine de bu başlık altında konuşup dertleşmeye devam edebiliriz tabi ki...malesef özensiz ve kaba insanlar heryerdeler...internet ortamında bile varlar...zaten olmasa şaşardım..bilgisayar başına oturan kişiler de sokaklarda gördüğümüz kişiler zaten farklı kişiler değil..uzaydan gelmiyorlar :)
 

İşte sen benim akıllı versiyonumsun. Ben çok akılsızım bu konuda ve kendi sağlığıma da zarar veriyorum diye korkuyorum."oysaki olgunluğumdan ve gerek görmediğim için çünkü biryere bir sonuca bağlanmayacağını bildiğim için ve daha çok sinirimin boşuna bozulacağını bildiğim için yapıyorum bunu" demişsin ya, ben de çok isterdim böyle olabilmeyi.Ama ben tam tersiyim, hem söylüyorum , ama söyleyince de rahatlamıyorum, bu sefer de kafamda evirip çevirip dolandırıp duruyorum ettiğim lafları...Bu arada kitapçıda bi kitapla karşılaştım, aldım okudum ve teşhisimi koydum.mükemmeliyetçilik sanırım.Kitabın adı: Mükemmeliyetçi Kişilik, Timaş Yayınları...İçinde yazan kişilik tespitleri ve sebepleri o kadar uyuyor ki bana, sanki yazar beni tanımış da yazmış.
 

Ama toplumun çoğunun kul hakkından bi haber, bencil, kaba, paragöz, kariyer manyağı, cahil, anlayışsız, bağnaz olduğunu düşünüyorum...Şu meşhur "insanları tanıdıkça hayvanları daha çok seviyorum" durumu yani.

Bu cümlelerinize kesinlikle katılıyorum,

Hele ki kariyerle kafayı bozup ailesini,çocuğunu ihmal eden hemcinslerimi gördükçe aynen sizin gibi

düşünüyorum,hiç ölmeyecekmiş gibi paraya şöhrete tapanlara da ALLAH akıl fikir versin diyorum...
 

lütfen öyle düşünme canım..ilk başlarda ben de senin gibiydim ancak kızdığım çattığım kişiler kötü şansım eseri benden daha güçlü ve dişli çıktılar ve yaptıklarımın bedelini ağır ödedim..ve bir daha aynı şeyleri yaşamamak için tırsıp pıstım da diyebilirim..yani hem istediğim sonucu alamadım hem de ben zarar gördüm...o yüzden sütten ağzım yandığı için yoğurdu üfleyerek yiyorum..
mesela az önce apartmandan babamla beraber dışarı çıkmak üzere apartman kapısını açarkene genç bir bayanın teki kapı kapanmadan apartmana girmek istediğini her haliyle belli ederek yarı gülümser bir yüzle koştu kapıyı tuttum arkamda da babam vardı aslında birnevi ona da tutyordum kapıyı...ancak bu bahsi geçen bayan geçtikten sonra teşekkür etmedi...oysa onu kapı tutmak içimden gelmemişti layık görmemiştim sezmiştim kalitesiz biri olduğunu...ancak tutmasaydım bu sefer de babam bana terbiye dersi verir gibi onun yanında da beni rezil edecekti..onu düşünerek tuttum..tek olsam tutmazdım inan....başkasının yanında babamdan terbiye dersi görmemek için yaptım bunu...ama teşekkür gelmeyince de bu sefer babam bana niye tuttun tutmasaydın dedi...buyrun burdan yakın yani...hala da sinirim geçmedi...yüzüne karşı "insan bi teşekkür eder" diyebilirdim..yada "birşey değil" diyebilirdim imalı olarak ..ama elime ne geçerdi yüzsüzce sırıtıp geçip daha sinir ederdi sadece...
 
Son düzenleme:

Hah işte, öküz aynı öküz, baba aynı baba, kız da aynı ben.
 
ya beni anlatmışsın sanki kimseyi bulamassan gölgenle kavga edersin der annem.herkese herşeye gıcığım elimde bi silah olsada yanlış yapanları vura vura gezsem, hal bu.ayrıca kesinlikle çocuk sahibi olmak istemiyorum çünkü sevgisiz bi insanım .bunun sebebi küçükken yaşanılan olumsuz deneyimler sanırım
 

Ben de öyle işte, sevgisizim, insanlara sevgi gösteremiyorum, çocuk sahibi olmaktan da en çok bu yüzden çekiniyorum..."Herşeye rağmen" sevemiyorum kimseyi, kocamı da...Yanlış yapınca gözümde değeri azalıyor.Yapması gerekenleri yapamayınca soğuyorum...Tüm insanlardan böyle...Çocugum için de mi böyle düşüncem yoksa o herşeyden farklı mı olacak bilmiyorum ama koşulsuz şartsız sevdiğim kimse yok.


Evet, kariyer de kariyer olsa anasını satiyim.Hiç bakıp feyz almazlar mı, iş bankası genel müdürü bile emekli olabildiği anda emekli olup direkt kendini bağa bahçeye atıyor, istese ölene kadar her bankada ceo'luk yapar adam...Demek ki bazı şeyler gerçekten fani ve anlamsız diyemiyorlar mı? Paraysa sebep, bi yere kadar anlarım ama o içi boş kelime var ya:"kariyer"...Herkes kariyeriyle tanımlı olmuş zaten...Müfettişsen elpençe divan, ev hanımıysan eh iştesin . Halbu ki ikisi de sensin.
 
ne güzel şeyler yazıyorsunuz arkadaşlar ya...aslında yanlış anlaşılma riskinden dolayı bu konuya katılım yapmayacaktım malum sadece konunun ilk mesajlarına bakarak anlamadan dinlemeden eleştiren yargılayan çok insan var..ama burada yazılanlar o kadar beni anlatıyor ve içtenki..katılmamak bir iki söz eklememek elimde değil..tutamıyorum kendimi..

ben de toplumun hatta dünyanın sahte bir düzen üzerine kurulu olduğunu düşünüyorum...davranışlar sahte..sözler sahte..imajlar sahte...kadınlar toplumun kendisinden olmayı beklediği gibi "kadın" olmaya çalışıyor...erkekler de aynı şekilde...herkes kendinden bekleneni yapıyor kimse içinden geldiği gibi davranmıyor..tıpkı önceden programlanmış robotlar gibi..kelimeler kalıplar ezberlenmiş otomatik pilota bağlanmış..yeri ve zamanı geldiğinde o kalıpların arasından birini seçip ortaya çıkarıyor insanlar....öyle bir devre geldikki kişisel temizliğine hijyenine dikkat eden birisi artık ne yazıkki bakımlı sayılamıyor..hatta bakımsız olarak bile görülüyor...bunun yanında illa ki boya küpüne düşmüş gibi makyaj yapmak..topuklu ayakkabılar giymek ve yapmacık kahkahalar atmak gerekiyor kadın sıfatını kazanabilmek için..
mesela nerede sarışın birisi görülsün başka birşeyine bakılmaksızın o kişi mutlaka ki esmer birine göre daha güzel sayılıyor...daha bunun gibi çok örnek çoğaltılabilir tabi ki...
 
Son düzenleme:
Ya böyle düşününce de asosyal, toplum düşmanı, insan sevgisizinin tekiyim işte... Ben hiç öyle birisi değildim, hatta yapanlara da kızardım ama artık herkesin her cümlesinde gizli bi anlam arıyorum.Çünkü demek istediklerini demediklerini yeni yeni farkediyorum ben.... Böyle sanki normal sohbet cümlesiymiş gibi söyleyip aslında gizli gizli mesajları oluyormuş meğer...Sonradan hasbel kader, bi tartışma anında ortaya çıkıyor asıl düşünülenler...Ben de pata küte söylerdim.Sevmediğimle görüşmez, sevdiğimi de bağrıma basmaktan boğulurdum..Ama sanırım normal olan benimki değil..Keşke öyle büyütülseydim ben de , dünyaya uyum sorunu yaşamazdım bu kadar
 
problem belli, hayatımızda yarattığı olumsuz etkiler belli ;peki bu durumdan kurtulmanın reçetesi nedir?
fikri ,tecrübesi ve önerisi olan
 

artık çoğu insan böyle canım...zannetme ki herkes birbirini seviyor..çoğunluğu rol yapıyor..korku veya menfaat yatıyordur arkasında...bence yukarıda bahsettiğim sahte kalıpları uygulamak zorunda kalmanın etkisiyle insanlar birbirinden uzaklaşıyor..aslında çoğunluk seninle aynı düşüncede eminim..ama tek farkı bunu belli etmemeleri..o da dediğim gibi birşeylerin korkusuna veya bir çıkara dayanıyordur...öyle sevgi kelebeği gibi gezen insanlar artık parmakla gösterilir..eskiden rol icabı yapılırdı bunlar ama artık ondan da yoruldular ve saldılar...artık yapmacık da olsa etrafta sevgi mevgi görmüyorum ben açıkcası...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…