Biz terk edilip aci cekenler olarak toplansak dunyayi ele geciririz sanirim :) isin sakasi bir yana ben de senin dustugun hatalara dustum bir yillik iliskinin sonunda terk edildim. İlk gunler agladim, yalvardim adam istemiyorum dedi hic mi istemiyorsun gibi salak salak sorular sordum su an guluyorum kendime :) konu ask olunca devrelerimiz yaniyor, mantik, gurur devre disi kaliyor resmen. Bir de ben 21 yasindayim ve bu ikimizin de ilk iliskisiydi. Her neyse ben ilk gunler mesaj yagmuruna tuttum adami, sinirlendim senden nefret ediyorum dedim acikcasi dedim de dedim adam illahlah etti artik. Sonra dedim boyle olmayacak ben mantikli dusunemiyorum en azindan benden daha saglikli dusunebilecek insanlarla oturup konusayim.Tecrubelerine ve fikirlerine guvendigim birkac kisiyle konustum ve hepsinin bana soyledigi tek bir sey oldu ve bu konustugum kisiler de birbirlerini tanimiyorlardi. Hepsi bana sunu dedi: "Kesinlikle sessiz kal, iletisime gecme, senden haber alamasin." Ben de buna uymaya basladim fakat benim gibi biri icin bu cok zor oldu zira ben kafasina esince mesaj atmaktan ne gocunan ne de cekinen biriyim, hic dusunmem atarim yani, bir atmaya baslayinca da susmam isin icine eder cikarim
her neyse, kendime hakim oldum ve sunu dusundum erkeklerin pismanliklari gercekten uzun surecte oluyor belki 2 ay lki 10 ay. Cunku onlar ilk zamanlarda kendilerini bulutlarin uzerinde ucuyormuscasina hafif hissediyor cunku bun baglarini koparmis, ozgur, trip atani yok, aramasi gereken biri yok. Fakat zaman ilerledikce icinde bir bosluk olacak cunku artik guzel bir sey yasayinca arayip anlatacagi bir insani yok, opup kokladigi kadin yok hatta o kadini gorunce dokunamayacak, yabanci gibi duracak bu onun yuregine oyle bir sey dusurecek ki... Pismanlik dedigimiz kavram da bu noktada ortaya cikacak. Ben bu ayrilik acisini cekefken, geberiyorum modundayken sunu da fark ettim iliskiler bizim dusundugumuz kadar masumane ilerlemiyor. İsin icine kadin erkek savaslari ve en onemlisi de ego giriyor. Biz bunlara karsi sevgiyle savasamazmisiz bunuordum cunku m dinledigim insanlsr hem de forumda okudum seyler bana sunu gosterdiu is taktiklerle ilerliyor. Su an boyle konusuyorum fakat daha 15 gun oldu ama ben bu surecte sunu yasadim, yolda yanimdan gecen bazi insanlarin " su kiz guzelmis " dedigini duydum kiz arkadaslarimin yanindaki erkeklerin "ne guzel ve pozitif" bir kiz dediklerini duydum ve arkadaslarim beni her gorduklerinde " bu ne guzellik ya" dedi ve onlar bunlari soylerken ben agzima dogru duzgun lokma atmamis, sifir enerjiyle ortada dolasir vaziyetteydim. Sonra kendime dedim ki: " Aglamayi birak artik. Kimin henuz ne kaybettigi belli degil, ben sevdigim adami kaybettigimi dusunuyorum fakat karsimdaki adam henuz olayin farkinda degil. Ben ondan daha gucluyum cunku korkaklik etmeden ne hissediyorsam onu soyledim kivirmadan. Acimi da dibine kadar yasadim ve yasiyorum da. Sen de boyle dusun, seni rahatlatacak ve sana guc verecek insanlarla konus. Sakin ama sakin tek basina oturup dusuncelerle bogusma! İnsani bitiren sey bu ve biz soz konusu kendimiz oldugunda hep en kotusunu dusunmeye odaklaniyoruz cunku keder doluyuz, saglikli dusunemiyoruz. Konusacak kimsen yoksa bana yaz cekinme gercekten. Ama bu surecte sunu aklindan cikarma: Arama, sorma ve sessiz kal. Lutfen bunu yap.
Baya uzattim ama seni cok iyi anliyorum. Ne kadar aci cektigini, nasil bir caresizlik icinde oldugunu cok iyi anliyorum cunku ben de yedigimin ictigimin ayri gitmedigi bir insani pat diye kaybettim. Sessiz kaldigin muddetce erkek arkadasinin da bu sureci fazla uzatabilecegini dusunmuyorum sen yeter ki ona "beni kaybedeceksin" dusuncesini yansit, bunu da sessiz kalarak yapabilirsin.
