Tepetaklak olan bir hayat

Merhaba kızlar,

Hiç iyi hissetmiyorum... Dertleşmeye geldim.
Son yıllarda hayatım o kadar kötü gidiyor ki. 2016 yılında yeni mezun, hayalleri idealleri olan çok mutlu başarılı bi kızdım. 2018’de her şey tepetaklak olmaya başladı.

Önce hayatımın aşkı dediğim, her anlamda mükemmel uyum sağladığım 3 senelik ilişkimi kaybettim. Defalarca anlatmıştım zaten, avukattı ve benim orada iş bulamayacağımı bile bile memleketine dönme kararı aldı... Ayrıldık ama ikimiz de mutlu olamadık bir araya gelebilecek bir durum da kalmadı.

Sonra iş stresinden ilişki stresinden vs olsa gerek anksiyete/panik atağa tutuldum. Kabus gibi zamanlar geçirdim ilaç tedavisi gördüm.

Mezun olunca maaşımla hep hayalini kurduğum şeylere sahip olmak istiyordum ancak hiç beklemediğim bir şekilde ailemin benden maddi beklentisi ortaya çıktı çok üzüldüm istediğim şeylere sahip olamadım bu durum onlara karşı içimde soğukluğa yol açtı...

Derken annem kanser oldu, 9 ay içerisinde hastalığını öğrendik, 3 ameliyat kemoterapi radyoterapi immünoterapi derken vefat etti. 49 yaşında göçtü gitti bu dünyadan.

Annemi kaybetmemizle sanki hayatımdaki aile temasını da kaybettim. Yalnız hissetmiyorum ama o yuva hissi o aidiyet yok işte. Sanki öğrenci evinde kalıyor gibiyim.

İş hayatında hırslarım vardı çok başarılı olacaktım vs... başarılıyım da ama hiç bir şeye hevesim kalmadı. Ben yurtdışında yaşamayı ülke ülke gezmeli özgür bir hayatı çok istiyordum işimi de ayarlamıştım gidiyordum ancak annemden sonra iptal ettim planlarımı. Kardeşimi yalnız bırakamazdım.

Çalışmak istemiyorum sabah nefret ederek uyanıyorum bilgisayar başına geçiyorum tüm gün savsaklıyorum. Marttan beri evden çalışıyorum sosyal hayat da kalmadı.

İstediğim hayattan kademe kademe uzaklaştırıldım sanki ve şimdi içime evlenip yuvamın olması sıcak bir ailem olması isteği doğuyor. Hiç benlik olmadığı halde... Evlenip sonradan pişman olmaktan korkuyorum..

Her şey 2 yıldır darmadağın oldu gibi, toparlanması için artık tam zamanı....

erkek arkadaş konusu hariç benzer şeyleri yaşadım geçtiğimiz 2017-2019 arasında.
yani bazen bazı şeyler kader ve önüne geçilemiyor sanırım.
benim de dünyayı gezme ve çok başarılı bir iş kadını olma hayalim vardı.
belli bir noktaya getirdiğim kariyerim, yaşadığım o 2 yıllık süreçte mobbingci amirler nedeniyle yerle bir oldu.
bir şekilde insan ayağa kalkıp devam ediyor.
vazgeçmeyin hayallerinizden.
ben vazgeçmedim.

bazen ben de kızıyorum. kendi paramla yapmak isteyip mecburiyetler yüzünden yapamadığım şeylere. ama annemin ölümü aklıma geldikçe gene de iyi ki elimden geleni yapmıışım diyorum.

astrojurnal .!.:

erkek arkadaş konusu hariç benzer şeyleri yaşadım geçtiğimiz 2017-2019 arasında.
yani bazen bazı şeyler kader ve önüne geçilemiyor sanırım.
benim de dünyayı gezme ve çok başarılı bir iş kadını olma hayalim vardı.
belli bir noktaya getirdiğim kariyerim, yaşadığım o 2 yıllık süreçte mobbingci amirler nedeniyle yerle bir oldu.
bir şekilde insan ayağa kalkıp devam ediyor.
vazgeçmeyin hayallerinizden.
ben vazgeçmedim.

bazen ben de kızıyorum. kendi paramla yapmak isteyip mecburiyetler yüzünden yapamadığım şeylere. ama annemin ölümü aklıma geldikçe gene de iyi ki elimden geleni yapmıışım diyorum.

Genişletmek için tıkla...

Başınız sağ olsun.
Öyle tabi. Her şeye rağmen buna da çok şükür. İyi tarafından bakmaya çalışıyorum her şeye.
İşimden çok sıkıldım ama bu iş yerine ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Beni heyecanlandıran tek şey yurt dışına taşınmaktı işte ancak artık kardeşimi bırakamam. O yüzden bu hayalim direkt iptal olmuş oluyor. Kısmet. :)

Hayat beni bir yerlere sürüklüyor ama hayırlısı...

InşaAllah mutlu güzel bir evlilik yaparsınız .kardesinize de kol kanat olursunuz..bende çok emek verdiğim şeyler ziyan oldu rüzgarda savruluyormus gibi hissediyorum.Allah büyük Rabbim bir kapı acar InşaALLAH..

bogakizii .!.:

Başınız sağ olsun.
Öyle tabi. Her şeye rağmen buna da çok şükür. İyi tarafından bakmaya çalışıyorum her şeye.
İşimden çok sıkıldım ama bu iş yerine ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Beni heyecanlandıran tek şey yurt dışına taşınmaktı işte ancak artık kardeşimi bırakamam. O yüzden bu hayalim direkt iptal olmuş oluyor. Kısmet. :)

Hayat beni bir yerlere sürüklüyor ama hayırlısı...

Genişletmek için tıkla...

kardeşiniz çok küçükse bilemem ama yurtdışı planınızı tamamen iptal etmeyin. zamanı gelince o kendi hayatını kurup gidecek o zaman siz istediklerinizi yapamamanın pişmanlığını bir daha yaşamayın.
belki beraber gidersiniz kardeşinizle ?

Hepsi geçecek iyi olacaksınız daha iyi hissedeceksiniz...Başınız sağolsun annenize çok üzüldüm.İnsallah sizi eski erkek arkadaşınızdan daha çok seven(gerçi onun sevgisi tartışılır sevse bırakıp gitmezdi) biri çıkar ve hayalinizde ki o sıcacık yuvayı kurabilirsiniz bugün kandil ve sizin için dua edicem

Hayat böyle bir şey işte. Plan yaparken farklı bir şekilde akıp giden şey. Kalkıp isteklerinizin bir ucundan tutacaksınız. Kisitlanmislik hissi sizi panik atağa itiyordur. Aman evlenmek için acele etmeyin, onda hatalı karar almak yazdiklarinizin hepsinden daha kötü yapıyor

Annenize çok üzüldüm, gencecik kadın Allah rahmet eylesin..
bunu atlatmanız kolay olması mümkün mü? Resmen dağılmışsınız.. ama şükredeceğiniz şeyleriniz de çok öyle düşünün.. işiniz var, kardeşiniz var.. sahip olduklarınıza ve hayallerinize odaklanma zamanınız gelmiş bence.. anneniz de kendinizi toplayıp hayallerinize koşmanızı isterdi...

Ben babami kaybettikten sonra aile icinde bir cok sorumluluk yükledim kendime. Cünkü aileden digerleri bunu yapacak gücte degildi. Güc derken yalnis anlasilmasin bende güclü degildim aslinda, ama tüm isyanimi ailemi korumak adina enerjiye dönderdim bir sekilde ama bunun hesabi bir kac sene sonra fena basima patladi. Hem psikolojik olarak hemde fiziksel olarak cöktüm. Affedersiniz b** yollardan gecen biri olarak size bir iki tavsiye vermek isterim:
- Hayat her zaman bizim planladigimiz sekilde gitmiyor. Yurt disi planlarinizi gectim, bunu en net sekilde zaten annenizin ani hastalanip vefat etmesinde yasadiniz. Basiniz sagolsun. Anne veya babayi kaybetmek basli basina bir travmadir. Bunun icin psikolojik destek alin imkaniniz varsa.
- Hayatimiz tepe takla olsa bu yeni durumu kaldirmak ve ona göre hareket etmek sabir gerektirir ama daha cok soguk kanlilik. Cünkü mutsuz olmayi aliskanlik haline getirirseniz hayatin sundugu imkanlari da göremezsiniz. Kendiniz icin birseyler yapin. Sevdikleriniz seyler nedir mesela? Onlarla olan baginizin kopmasina izin vermeyin. Isinizi sevmeyebilirsiniz (ona da az sonra gelicem), ama ruhunuzu doyuran seylerden vazgecerseniz asil sorun orda basliyor.
- Isinizi sevmiyorsaniz zamanla onu degistirmeye hedefleyin. Dünyanin en basarili insani olmaniza gerek yok. Isinizin size eziyet gibi gelmesini ama degistirmeniz lazim
-Ask acisi acidir adi üstünde, ama tüm o kurdugunuz hayalleri baskasi ile de gerceklestirebilirsiniz. Bazen dogru hayaller icin yalnis insanlari bas rolü yapiyoruz. Tecrübesizlikten cogu zaman ama simdi daha net fikriniz olur istediginiz iliski hakkinda
- Kendinizi sevin ve ailenizi de affedin günün birinde. Sizi istediginiz hayata kavusturamadilar belki, ama su anda ayni aciyi paylasiyorsunuz. Onlar size karsi yetersiz kalmis olabilir, ama siz kendinize yetebilirsiniz. Onlar sizi yalniz birakmis olabilir,ama siz kendinizi yalniz birakmayin.
Yasiniz genc, insallah uzun ömürler var önünüzde. Kendinize dikkat edin ve hayatinizi ne olursa olsun elden birakmayin

bogakizii .!.:

Merhaba kızlar,

Hiç iyi hissetmiyorum... Dertleşmeye geldim.
Son yıllarda hayatım o kadar kötü gidiyor ki. 2016 yılında yeni mezun, hayalleri idealleri olan çok mutlu başarılı bi kızdım. 2018’de her şey tepetaklak olmaya başladı.

Önce hayatımın aşkı dediğim, her anlamda mükemmel uyum sağladığım 3 senelik ilişkimi kaybettim. Defalarca anlatmıştım zaten, avukattı ve benim orada iş bulamayacağımı bile bile memleketine dönme kararı aldı... Ayrıldık ama ikimiz de mutlu olamadık bir araya gelebilecek bir durum da kalmadı.

Sonra iş stresinden ilişki stresinden vs olsa gerek anksiyete/panik atağa tutuldum. Kabus gibi zamanlar geçirdim ilaç tedavisi gördüm.

Mezun olunca maaşımla hep hayalini kurduğum şeylere sahip olmak istiyordum ancak hiç beklemediğim bir şekilde ailemin benden maddi beklentisi ortaya çıktı çok üzüldüm istediğim şeylere sahip olamadım bu durum onlara karşı içimde soğukluğa yol açtı...

Derken annem kanser oldu, 9 ay içerisinde hastalığını öğrendik, 3 ameliyat kemoterapi radyoterapi immünoterapi derken vefat etti. 49 yaşında göçtü gitti bu dünyadan.

Annemi kaybetmemizle sanki hayatımdaki aile temasını da kaybettim. Yalnız hissetmiyorum ama o yuva hissi o aidiyet yok işte. Sanki öğrenci evinde kalıyor gibiyim.

İş hayatında hırslarım vardı çok başarılı olacaktım vs... başarılıyım da ama hiç bir şeye hevesim kalmadı. Ben yurtdışında yaşamayı ülke ülke gezmeli özgür bir hayatı çok istiyordum işimi de ayarlamıştım gidiyordum ancak annemden sonra iptal ettim planlarımı. Kardeşimi yalnız bırakamazdım.

Çalışmak istemiyorum sabah nefret ederek uyanıyorum bilgisayar başına geçiyorum tüm gün savsaklıyorum. Marttan beri evden çalışıyorum sosyal hayat da kalmadı.

İstediğim hayattan kademe kademe uzaklaştırıldım sanki ve şimdi içime evlenip yuvamın olması sıcak bir ailem olması isteği doğuyor. Hiç benlik olmadığı halde... Evlenip sonradan pişman olmaktan korkuyorum..

Her şey 2 yıldır darmadağın oldu gibi, toparlanması için artık tam zamanı....

Genişletmek için tıkla...

Allah annecıgınıze gani gani rahmet eylesın.Dünya sınav dunyası derler bazen aklımdan gecer neden hep biz.Allah affetsın.Gecıyor işte .Bende çok agır travmalar yasadım.Rabbım aılelerımızın eksıklıgını vermesın.Bazen ılıskı konusundada olmayınca olmuyor.Eger gercekten olmasını ısteseydı sevgılınız savasırdı .Aıle kuruncada emın ol keske calıssaydım dıceksın.Kardesınede uzaktanda olsa destek olabılırdın.Evınde mutlu degılse ayrı eve cıkabılırdı.Neyse artık .Bence bır tedavıye baslayın o zaman ınsan her seyı net bır sekılde gorebılıyor psıkolojım bozuk oldugunda o kadar kendıme yuklenmısımkı .Ben kendımı sucluodum .Çok saçma bence .Tedavı gordukten sonra aklım basıma geldı .Ağır travmalar bunlar .Tedavıye baslayın.Her sey netlesecek.

Bazı zamanlar vardır dibi gördüğün. Her insan hayatının bir döneminde dibi görür maalesef. Ama emin ol geçecek ve dipten tepeye çıkacağın dönem gelecek. Sadece bu dönemi en az hasarla atlatmaya çalış.. kendine çok yüklenme akışına bırak

Başınız sağolsun sizi gerçekten çok iyi anlıyorum.bu gece okadar konu okuyup geçmeyi düşünüyordum ancak sizinkine yorum yapmadan geçemedim.yaşadığınız sorunları yaşamış bir abla tavsiyesi vereyim sana nacizane kendini ve ailenin dağıtma önce kendini topla sonra ailenin.malesef ölen ölüyor rahmetle yatsınlar kalanlara sahip çık önce kendine sonra kardeşine ve babana.çünkü el olan hiç kimse bir insana kendi ailesi kadar aile olamıyor.şuan annenin yokluğundan dolayı o ortamdan sıyrılıp yeni bir hayat kurmak belki mutlu olurum düşüncesine sahipsiniz ancak yapma.şuan sadece boşluktasın ve zamanla iyileşecek yaraların kabuk bağlayacak inan bana.sabır sadece sabır ablacığım.

Bende herseyimi kaybettim eş cocuklarla beni bi basıma bırakıp gitti
O ve ailesi hakkımda turlu iftira cıkardı
Yetmedi tum malımı kaybettim
Bosanınca mecbur Ise girdim tacizden mobbinge her turlu haltı yasadım
Ailemin de bos oldugunu gordum
Ben dusunce dost bildigim herkes uzaklastı
Parasızlık caresizlik hepsini yavrularımla yasadım
Ustune saglıgım da bozuldu biraz

Dibin dibini Gordum ama daha beteri varmıdır elbet var

Bugunumuze sukur
Allah daha beterinden korusun