Merhaba tecrübeli anneler. 2.5 aylık bir kızım var. Gündüz uykusu tilki uykusu. Mamasini içiyor biraz oynatıyorum. Uykusu geliyor ve resmen kavga ediyor. Ağlıyor ellerini kollarini ayaklarini savuruyor beni kendini itiyor kendini geriye savuruyor. beni ve kendini tırmalıyor. Uykudan gözleri kapansa bile tekrar açıyor ve dogru düzgün uyumuyor ve sürekli kucağımda. Asla yatakta uyumuyor. Bırakınca hemen uyanıp ağlıyor ne kadar dalmış olsa bile. Gündüz hep ama hep kucağımda. Ve kucaktayken normal yurumeyi bile kabul etmiyor ben ziplayarak geziyorum. Bel fitigi olacağım belimde sorun başladı. Bacaklarimin agrisi dayanilmaz. Artik kaldirken taşırken zorlaniyorum. yorgunluk bir yana düz yatakta yatmak gibi sağlıklı olmaz ki onun gelisimi icin. Kaldi ki rahatsiz da oluyor bir sure sonra.ayrıca saci cok kafasi saclari çok terliyor kucağımda. Ne yapacağımı şaşırdım. Hicbir sey yaptirmiyor bana. Tamam dünyanın en guzel şeyi bebeğim ama nasıl baş edecegim ne zaman nasıl düzelecek bilmiyorum.
İşin garibi ne biliyor musunuz? Gündüz böyle olan cocuk gece çok zor uyutsam da yatağında uyuyor mama saatine kadar. Mamasini icirip tekrar uyuyor. Acaba karanlık ve tamamen sessizlik mi istiyor bilmiyorum ama eğer günsüz de öyle yaparsam gece gundüz birbirine karışır ve gece de uyumaz diye korkuyorum. Çünkü ikimiz de ancak gece uyuyabiliyoruz ki sabah erkenden kalkıyor zaten. Biraz erken dogdu kucak isteyebilir diye kiyamadim ama artik duzene girmesi bir ihtiyac oldu. Yanımda kimsem yok eşim çok yoğun gec geliyor ve onda da durmuyor zaten kızım. Yemek tuvalet banyo hep aglayarak kendini parcalamasi ile yapiyorum. Kendimi cok yalniz hissediyorum sanki hayat hic normale donmeyecek gibi.Biraz uzun oldu ama icimi doktum. Tavsiyeleriniz var mı?
İşin garibi ne biliyor musunuz? Gündüz böyle olan cocuk gece çok zor uyutsam da yatağında uyuyor mama saatine kadar. Mamasini icirip tekrar uyuyor. Acaba karanlık ve tamamen sessizlik mi istiyor bilmiyorum ama eğer günsüz de öyle yaparsam gece gundüz birbirine karışır ve gece de uyumaz diye korkuyorum. Çünkü ikimiz de ancak gece uyuyabiliyoruz ki sabah erkenden kalkıyor zaten. Biraz erken dogdu kucak isteyebilir diye kiyamadim ama artik duzene girmesi bir ihtiyac oldu. Yanımda kimsem yok eşim çok yoğun gec geliyor ve onda da durmuyor zaten kızım. Yemek tuvalet banyo hep aglayarak kendini parcalamasi ile yapiyorum. Kendimi cok yalniz hissediyorum sanki hayat hic normale donmeyecek gibi.Biraz uzun oldu ama icimi doktum. Tavsiyeleriniz var mı?