Ya konu sahibinin üzerine gitmeyin bu kadar. İnsan hele ilk kez oluyorsa 20 kişi, kalabalık vs o anda ne yapacağını şaşırabilir. maalesef ne tacizler oluyor da annelerin ruhu bile duymayabiliyor. Konu sahibi en azından farketmiş ve kızını uzaklaştırmış, bir daha da karşılaşmalarına izin vermeyecek. Aileye de söylemiş babaya da ama o kadar iğrenç insanlar ki adamı savunmuşlar. Kadıncağız o anda 20 kişinin önünde tepki verse bağırsa çağırsa onların ne tepki vereceklerini de kestiremezsiniz. Hemen telefonu bulup "he dur öyle foto çekeyim" mi diyecek kanıt olsun diye, tövbe tövbe. Adam zaten inkar edecek "he kendime engel olamadım, kızının poposunu sıktım pedofilim ben" diyecek hali yok ya, inkar edecek tabi ki. E gördüğünüz gibi aile de adamı savunacak, dedesi babannesi falan, belki kavga çıkacak al sana çocuğa ikinci bir travma.
Dediğim gibi maalesef bazen annelerin veya ebeveynlerin ruhu bile duymuyor. Ben 4-5 yaşlarımdaydım daha ve annemin kıramadığı yakın bir arkadaşının kocası bizim eve yatıya gelmişti, bizim bulunduğumuz şehirde bir göz ameliyatı mı olacaktı neydi. Adamdan çok rahatsız olmuştum, beni tutup öpüyordu, sıkıştırıyordu falan. Tanımlayamayacağım şekilde rahatsız edici bir halde yapıyordu bunu. Arabada yolculuk ederken, arkada oturuyorduk "senin uykun gelmiştir" diye beni zorla kucağına yatırmıştı... evet başımı oraya bastırdı iğrenç herif. Daha o küçük yaşımda ne olduğunu anlamasam da kötü bir şeyler olduğunu anladım ve anneme babama söyledim, x amcayı sevmiyorum bana dokunmasını istemiyorum diye ve annem babam "ama kızım o seni çok seviyor" demişlerdi. Yıllar sonra üniversitede onların şehrine gitmiştim ve yurtta kalıyorum diye beni eve yemeğe çağırmışlardı adam orada da kaşla göz arasında beni taciz etmeye kalktı, ittim. Sonra bir keresinde sokakta görünce yolumu değiştirdim diye beni anneme şikayet etmişler. Ben de anneme söyledim. Kadın kahroldu "ah kızım nasıl farketmedim ben" diye.
10-11 yaşlarındayım, bir çok saygın aile büyüğümüz, bir araya geldiğimizde, bir bahane ile arkama geçip bana yaslanıyordu. O zamanlar fortçuluğun da ne olduğunu bilmiyordum ama söylesem biliyorum ki kimse bana inanmaz, öyle saygın bir adam. Kimseye söylememiştim.
Yani diyeceğim o ki anneler babalar gözlerini dört açmalı. Çocuklarına kesinlikle inanmalı, gördüklerine ve görmeseler bile hislerine de inanmalı. O yapmaz bu yapmaz dememeli.
Konu sahibinin kocasına diyecek laf bulamıyorum, gerçekten çok iğrenç bir adammış. Adamın karısına inanması lazım. Küçücük bir kız çocuğu söz konusu ve bu kendi çocuğu... İhtimal vermese bile kızını koruması lazım yok adam yapmazmış, yok namazında niyazındaymış, gebertirim o adamı. Ama var böyle babalar maalesef. karısına inanmasa bile içine bir şüphe düşmesi gerek kızını koruması gerek Konduramıyor mu? ailesi ile arası bozulsun mu istemiyor. Ama çok kötü. Ne yapılır böyle bir kocaya bilmiyorum. Allah düşman başına... Yine var böyle babalar dedim ya. Ben yine genç kızken babam bir ara apartman yöneticisi oldu. Maalesef kapıcıyı sürekli eve çağırıyor, ve kendi özel işerini yaptırıyordu. Apartmanla alakası olmayan kendi getir götür işlerini, evimizin içinde bazı ufak tamirat işleri vs. Kapıcı benim çekindiğim babamın karşısına bacak bacak üzerine atarak oturuyor sigara içiyordu. Beni de pis pis süzüyordu. Özellikle kalça bölgeme bakıyordu. Çok rahatsız oluyordum. Bir keresinde beni yolda gördü tutup iki yanağımdan öptü. Şimdi benim babam ben evden çıkarken komşunun oğlunu görsem ve günaydın desem kıyameti koparan bir adamdı o derece tutucu erkekler konusunda. Ben babama bunu anlatsam tutar kapıcıyı öldürür, sonra da hapse girer diye korktuğumdan diyemiyordum ama bir gün dayanamadım, düşünsenize yaz günü bir uyanıyorum odamdan çıkıp tuvalete gideceğim koridorda kapıcı... Babama söyledim böyle böyle yapıyor, rahatsız oluyorum eve girmesin bari" dedim benim öldürecek diye korktuğum babam ne dese beğenirsiniz? "e ne yapalım kızım adam işimizi görüyor"...