Süt izni kullanıyorum. Çok yoruluyorum.

Daha önce ben normal çalışırken benimle beraber süt izni kullanan kişiler de çalıştı. Hemşireyim. Daha önce süt izinli olmayı suistimal edip hastalarla ilgili hiç bir sorumluluk almayan, uzun uzun kahvaltı yapan hemşire/ebelerle de çalıştığım için ben öyle biri olmayı kendime yakıştıramadım. Şu an olduğum birimde hemşire-ebe sayısı az. Fazla mesai ile çalışılıyor. Kahvaltı yapmıyorum. Sabah direkt takiplere girişiyorum. Hastaları bölmek, etmek uzun sürüyor ve ameliyattan çıkacak ilk hastayı da ben alıyorum. Bazen en basit işleri bile bölmek istiyorlar, bu benim vaktimden çalıyor. Böldüğümüz zaman hasta bana zimmetleniyor gibi bir algıları var, sürem bitince iş bitmeyince eksik yapmış konumda oluyorum. Ki burası cerrahi bir birim, sonradan aldığımız hastaların bizim açımızdan alana kadar adı, sanı bulunduğumuz birime gelip gelmeyeceği belli değil. Gerçekten yoruldum. Beni benzeri bir durumu yaşamadan anlamayacaklarını düşünüyorum. Yani kimse zor şartlarda çalışsın istemem ama benden sonra yoğunlaşıyorsa ben çalıştığım anları bu kadar yoğun geçirmek zorunda mıyım? Çoğunluğa karşı yalnız hissediyorum. Daha önce çok çok daha yoğun yerlerde çalıştım ancak işleri hızlandıran bir ekibiniz olunca bu kadar da yük olmuyormuş.