Ben 38 haftalık gebeyken suyum geldi. Hemen tıp fakültesine gittik. 1 cm açıklık vardı. 48 saat yatırdılar beni. Doğum başlamayınca suni sancı verdiler. 12 saat sancı çektim. Ağrı eşiğim çok yüksektir benim ama son 3 saat bağırmaktan öldüm. Doktorlar sürekli bağırma, enerjini harcama, bağırınca ağrın geçiyor mu sanki, dediler. Ama bağırmamak ne mümkün! İnsan o acıyla sezaryene bile razı olur:) Neyse ben bağıra durayım; birden ıkınma isteği gelmesin mi. Hemen hemşireye söyledim. O da hemen doktorlara söyledi. Beni hemen doğumhaneye götürdüler. Tüm gücünle ıkın dediler. Bi ıkındım fırt diye bebeğin başı çıktı, sonra doktor karnıma bastırdı, bebek tamamen çıktı. Hepsini hissettim, çok güzeldi:) Bi baktım bebeği yüzüstü, tepsi gibi birşeye koymuşlar götürüyorlar. Doktorlar aman da ne tombikmiş falan dediler. Erkek bebek bekliyordum, doktor Aaaa kız oldu adını Cemile koyalım, diye şaka yaptı, ben de, koyalım, dedim. Doğurdum ya, kız olmuş, oğlan olmuş, umrumda değildi. Sonra öbür doktora saati sordum, bebeğimin yükselen burcunu kesin bileyim istedim. Saat 11:00 dedi. Sonra bayılmış ya da uyumuşum. Hemşireler geceliğimi giydirmiş, hasta bezi sarmış, beni odaya almışlar. Bunlardan hiç haberim yok. Sonra da bebeğimi getirdiler, 1 saat dışarı çıkarmadılar, acil birşey olursa diye. Servise çıkmak, bebeği göstermek için sabırsızlandım. Sonuç olarak, normal doğum iyi bir şey, suni sancı yerine doğal sancım gelse çok daha kolay olurdu. Şimdi, son haftalarımda kendimi fazla yormasam belki suyum gelmezdi, kendi sancımla doğum yapardım diye düşünüyorum ama kim bilebilir ki! Epidural anesteziyi de önermişlerdi bu arada, felç riski varmış, insan karar veremiyor.
Bu da benim doğum hikayem işte. Hayatımda unutamayacağım anlardan...
Bu da benim doğum hikayem işte. Hayatımda unutamayacağım anlardan...