sulezeynep / Kendi Şiirleri

SAYMA BENİ YOK YERİNE

Dipsizlerinde kaybolduğun bir uçurum değilim,
korkuya dalıp dalıp gördüğün rüya
sessizlik değilim,ziyan değilim
bitiyor umutlarım karanlığa salma

Bir gölge değilim,hayal değilim,
İzi yok,sesi yok, nefesi yok,
ağaçtan düşen yapraklar gibiyim
toprak bekliyor nazenin tenimi
umutsuzluğunda boğuluyor kalbim
ezme kıyılarına açan güllerimi.

Hikayende yok yerim lal gibiyim,
yağmura tutuldu cümlelerim
sayfalarca bulamadım kendimi
ölüm gibi,ölür gibi
bir boşluğa düşer gibiyim
al kalemi kurtar beni.

Savunmasız uykulardan döner gibiyim
zaman hızla koşuyor peşimden
yaz beni oniki aydan birine
yağmur olsun,gökkuşağı olsun,bahar olsun
düşlerini vuran boran değilim
koyma beni bir başıma zemheride

bir çiçek açsın,biraz ışık..
kör gibiyim,karanlık gibiyim
sensizliğin döngüsünde eriyor sancılı hayat,
bu anlamsızlığın bir anlamı olmalı
karanlıga gidiyor adımlarım
tut ömrümün ucundan,
gitmelere hazır değilim.

Hatice Sule 2006