- Konu Sahibi Mert_Deniz
- #1
Tavsiyeleriniz benim için çok önemli.
2 yıl önce evlendim, evlenirken eşim kayınvalidemi yanımıza alacağını söyledi, kesinlikle karşı çıkmadım ancak, ilk evlendiğimizde bunun saçma olduğunu, biraz yalnız vakit geçirmek istediğimi söylememe rağmen (hatta bu konu ile ilgili 1 kaç kez nişan atma durumu yaşandı), eşim evlendiğimiz gibi 1 kaç hafta sonra annecinğini yanımıza getirdi, eyvallah. daha sonra birlikte yaşamaya başladık. elbette ki sorunlar çıktı, ancak sevdiğim için dayandım. eşimin anne ve babası ayrı, biz kısa süre içinde biribirimizi tanıyıp evlendik. aşk evliliği anlayacağınız. ben ise çok küçük yaşta babamı kaybettim, annemle birlikte tutunduk hayata 0'dan. o yüzden annem bir yana dünya bir yana çok çile çekti benim için. temziliklere gider çocuk bakar beni okuttu. elime işimi aldım rabbime bilerce şükür, anneme de borç harç başını sokacağı bir ev aldık. kv 6 ay kadar sonra bir akrabasına gezmeye gitti. bizim kayınpeder vicdanından (ki beni çok severdi) benim bütüm sülalem de kim varsa aramış ve beni rezil etti. güya ben bakmamışım kv'ye, vicdansızmışım, insan değilmişin vs. vs. ve benim annemi de aramış, annem zaten senelerce üzüntü görmüş bir insan ve bu saatten sonra tek dileği beni mutlu görmek, ancak kayınpederin bu tavrına çok sinirlendim, bir daha görüşmedim. ancak ne arayı ne de başkasından göndermek maksatı ile asla kötü bir söz söylemedim. sonrasında 3-4 ay kadar sonra tayinimiz çıktı doğuya, eşim beni götürmek istemedi, 2 ay kadar annemin evinde yaşadım, tabi bu sürede biizm gelnimizde kalmış oğlumuz gitmiş, nerdesin napıyorsun Allah kavuştursun diyen yok. 3 ay sonra eşimin yanına gitmeye karar verdim, ve gittim, terör bölgesinde yaşayanlar bilir alışmak zordur, markete bile 40 kere düşünüp çıkarsınız, ki be nburada çalışıyorum, alışmaya çalışırken eşim ailesini çok destekler, neymiş ben kimseyi aramıyormuşum diyesıkıntılar çıkarttı, kimsenin ağzını kapatmadı, benim karım buraya gelmeden kim aradı, o buraya geldi siz bir ihtiyacın varm ıdiye arayıp sorcaksınız diyemedi, demesinler istemiyorum ancak sıkıntı da çıkartmasınlar, tabi benim annem de salçalar, makarnalar, tarhanalari yufkalar yapıp yapıp gönderir. evimizi kurarken bir Allah'ın kulu sormadı napıyorsunuz diye, hep eşim annem ben. neyse kayınpeder hala aramıyor, tabi oğlunuda aramıyor. kayınvalide herkesi bana karşı doldurmuş, ben hiç kendisini gezmeye götürmemişim, ki onun gidebileceği heryere kendisini götürdüm, ayrıca çalışıyorum kalan kısıtlı vaktimde de sinemaya eğlenmeye fln gittim, en doğal hakkım olduğunu düşünüyorum. neyse, eşime kendim söledim dedim ki arayalım babanı, neden böle oldu, yapma böle diyelim barışalım dedim, çünkü 17-18 senedir baba yüzü görmedim, o kelime benim için nasıl kıymetli, yllar sonra baba diyecek birini bulmuşum, barışmak istedim, aradım açmadı, açtı yüzüme kapadı, saydı sövdü. neyse 1 gün sonra annem aradı yalnız kaldığı için üzülmüş ağlıyor, kızım çok özledim, vs. vs. annemdir ağladığını duyunca dayanamadım, üzüldüm, ağladım ben de. eşim bir hışımla söylenmezmi, ne arıyor ne moralini bozuyor ne varmış ağlıcak şu bu. annemin üzerinde hakkı olduğuun da her zaman söle, batıdan bişi gelicek olsun kendi annesini aramaz benim annemi arar, ama annem bir araç sanki işlerimizi halletmek için, nasılsın diyeasla aramaz. Ama kendi annesi hep el üstündedir. Ben çok üzülüyorum, anlatamadığım aklıma gelmeyen daha çok şey var, sizce nasıl bir yöntem uygulayayım. napayım, şaşırdım kaldım, annemin ben den başka kimsesi yok, yaşlansa ben bakmak zorundayım ama şimdiden söle yapıyor, aklım karışık.
2 yıl önce evlendim, evlenirken eşim kayınvalidemi yanımıza alacağını söyledi, kesinlikle karşı çıkmadım ancak, ilk evlendiğimizde bunun saçma olduğunu, biraz yalnız vakit geçirmek istediğimi söylememe rağmen (hatta bu konu ile ilgili 1 kaç kez nişan atma durumu yaşandı), eşim evlendiğimiz gibi 1 kaç hafta sonra annecinğini yanımıza getirdi, eyvallah. daha sonra birlikte yaşamaya başladık. elbette ki sorunlar çıktı, ancak sevdiğim için dayandım. eşimin anne ve babası ayrı, biz kısa süre içinde biribirimizi tanıyıp evlendik. aşk evliliği anlayacağınız. ben ise çok küçük yaşta babamı kaybettim, annemle birlikte tutunduk hayata 0'dan. o yüzden annem bir yana dünya bir yana çok çile çekti benim için. temziliklere gider çocuk bakar beni okuttu. elime işimi aldım rabbime bilerce şükür, anneme de borç harç başını sokacağı bir ev aldık. kv 6 ay kadar sonra bir akrabasına gezmeye gitti. bizim kayınpeder vicdanından (ki beni çok severdi) benim bütüm sülalem de kim varsa aramış ve beni rezil etti. güya ben bakmamışım kv'ye, vicdansızmışım, insan değilmişin vs. vs. ve benim annemi de aramış, annem zaten senelerce üzüntü görmüş bir insan ve bu saatten sonra tek dileği beni mutlu görmek, ancak kayınpederin bu tavrına çok sinirlendim, bir daha görüşmedim. ancak ne arayı ne de başkasından göndermek maksatı ile asla kötü bir söz söylemedim. sonrasında 3-4 ay kadar sonra tayinimiz çıktı doğuya, eşim beni götürmek istemedi, 2 ay kadar annemin evinde yaşadım, tabi bu sürede biizm gelnimizde kalmış oğlumuz gitmiş, nerdesin napıyorsun Allah kavuştursun diyen yok. 3 ay sonra eşimin yanına gitmeye karar verdim, ve gittim, terör bölgesinde yaşayanlar bilir alışmak zordur, markete bile 40 kere düşünüp çıkarsınız, ki be nburada çalışıyorum, alışmaya çalışırken eşim ailesini çok destekler, neymiş ben kimseyi aramıyormuşum diyesıkıntılar çıkarttı, kimsenin ağzını kapatmadı, benim karım buraya gelmeden kim aradı, o buraya geldi siz bir ihtiyacın varm ıdiye arayıp sorcaksınız diyemedi, demesinler istemiyorum ancak sıkıntı da çıkartmasınlar, tabi benim annem de salçalar, makarnalar, tarhanalari yufkalar yapıp yapıp gönderir. evimizi kurarken bir Allah'ın kulu sormadı napıyorsunuz diye, hep eşim annem ben. neyse kayınpeder hala aramıyor, tabi oğlunuda aramıyor. kayınvalide herkesi bana karşı doldurmuş, ben hiç kendisini gezmeye götürmemişim, ki onun gidebileceği heryere kendisini götürdüm, ayrıca çalışıyorum kalan kısıtlı vaktimde de sinemaya eğlenmeye fln gittim, en doğal hakkım olduğunu düşünüyorum. neyse, eşime kendim söledim dedim ki arayalım babanı, neden böle oldu, yapma böle diyelim barışalım dedim, çünkü 17-18 senedir baba yüzü görmedim, o kelime benim için nasıl kıymetli, yllar sonra baba diyecek birini bulmuşum, barışmak istedim, aradım açmadı, açtı yüzüme kapadı, saydı sövdü. neyse 1 gün sonra annem aradı yalnız kaldığı için üzülmüş ağlıyor, kızım çok özledim, vs. vs. annemdir ağladığını duyunca dayanamadım, üzüldüm, ağladım ben de. eşim bir hışımla söylenmezmi, ne arıyor ne moralini bozuyor ne varmış ağlıcak şu bu. annemin üzerinde hakkı olduğuun da her zaman söle, batıdan bişi gelicek olsun kendi annesini aramaz benim annemi arar, ama annem bir araç sanki işlerimizi halletmek için, nasılsın diyeasla aramaz. Ama kendi annesi hep el üstündedir. Ben çok üzülüyorum, anlatamadığım aklıma gelmeyen daha çok şey var, sizce nasıl bir yöntem uygulayayım. napayım, şaşırdım kaldım, annemin ben den başka kimsesi yok, yaşlansa ben bakmak zorundayım ama şimdiden söle yapıyor, aklım karışık.