- 15 Haziran 2022
- 858
- 767
- 33
- Konu Sahibi Peripadisahininkizi
-
- #1
sosyal birisi değilim , hatta hiç görüştüğüm arkadaşım yok. Birkaç kez benimle görüşme girişimi başlatanlar oldu, sonra tekrar gelmek istediklerinde erteledim ve öylece kaldı.
Eşiminse tam tersi çok fazla arkadaşı var kendisi de görüşüyor dışarda. Bizim de beraber çıkıp onların eşiyle görüştüğümüz çok oldu ama hepsi ilk seferde bitti çünkü ben böyle ortamlarda ya konuşamıyorum ya da konuşuyum derken kendimi kasıyorum belli oluyor. Kimisi de bi daha aramıyor yani napsın sıkıldığı insanı. Bende ısınamıyorum. Eşim eve geldiğimizde yine niye ısınamadın sevmedin diye sorar. Hep beğenmediğim bişey olur mutlaka
Bazen diyorum ki ben hiç mi kendimi geliştirmemişim, neden bu kadar gerideyim diğer insanlardan. Üni mezunuyum. Kitap okurum. Gerçi şu sıralar artık bi bebeğim var en çok onunla ilgileniyorum.
Sanki insanlarla konuşmaya üşeniyor gibiyim de yani gelişmediğimden değil paylaşmayı sevmiyorum, hep cevapları kısa kesiyorum. Bazen de konuşmaya çalışıyorum ama sıkıcı oluyorum.
İş ortamında mesela mesafeli olduğum için mutluyum ama herkes sessizsin diyince kendimi çok garip hissediyorum. Arkamdan da öyle konuşuyorlarmış. Neden konuşmuyor selam vermiyor diye. İş yerinde 150 kişi var herkesle tanışmadım bile tanımadıklarıma da bakmıyorum yani kendi birimimdekilere selam veriyorum. Diğer selam vermiyor diyenler selam verse yine gülümser konuşurum.
Aslında olduğum kişiden mutluyum gibi ama herkes yeni insanlarla tanışıp gezmeye hevesliyken benim bu kadar insanlardan kaçmam ve ortamlarda sessiz olduğumun söylenmesi gerçekten kendimi çok tuhaf ve eksik hissetmeme neden oluyor.
çok önceleri de benzer konu açmıştım ama yine bu konuda düşüncelere daldım.
Eşiminse tam tersi çok fazla arkadaşı var kendisi de görüşüyor dışarda. Bizim de beraber çıkıp onların eşiyle görüştüğümüz çok oldu ama hepsi ilk seferde bitti çünkü ben böyle ortamlarda ya konuşamıyorum ya da konuşuyum derken kendimi kasıyorum belli oluyor. Kimisi de bi daha aramıyor yani napsın sıkıldığı insanı. Bende ısınamıyorum. Eşim eve geldiğimizde yine niye ısınamadın sevmedin diye sorar. Hep beğenmediğim bişey olur mutlaka
Bazen diyorum ki ben hiç mi kendimi geliştirmemişim, neden bu kadar gerideyim diğer insanlardan. Üni mezunuyum. Kitap okurum. Gerçi şu sıralar artık bi bebeğim var en çok onunla ilgileniyorum.
Sanki insanlarla konuşmaya üşeniyor gibiyim de yani gelişmediğimden değil paylaşmayı sevmiyorum, hep cevapları kısa kesiyorum. Bazen de konuşmaya çalışıyorum ama sıkıcı oluyorum.
İş ortamında mesela mesafeli olduğum için mutluyum ama herkes sessizsin diyince kendimi çok garip hissediyorum. Arkamdan da öyle konuşuyorlarmış. Neden konuşmuyor selam vermiyor diye. İş yerinde 150 kişi var herkesle tanışmadım bile tanımadıklarıma da bakmıyorum yani kendi birimimdekilere selam veriyorum. Diğer selam vermiyor diyenler selam verse yine gülümser konuşurum.
Aslında olduğum kişiden mutluyum gibi ama herkes yeni insanlarla tanışıp gezmeye hevesliyken benim bu kadar insanlardan kaçmam ve ortamlarda sessiz olduğumun söylenmesi gerçekten kendimi çok tuhaf ve eksik hissetmeme neden oluyor.
çok önceleri de benzer konu açmıştım ama yine bu konuda düşüncelere daldım.