- 26 Ekim 2006
- 594
- 2
Bir sabah uyandığımda camı açıp dışarıyı seyrettim biraz. Ağaçların yaprakları sanki sabitlenmişti bir şekilde bulundukları dallara. Evimin penceresinden çok uzaktaki deniz de görünüyordu. Dalgalı olup olmadığını çözmeye çalıştım. Sanki girecekmiş gibi. Ama çözemedim. Derken ilerideki parka takıldı gözüm. Çocuklar ip atlıyor, top oynuyor. Zaten toplasan koca parkta 9-10 kişi ya var ya yoktu. Düşündüm neden bu kadar tenha diye park. O sırada mahallenin ufaklıklarının kafalarındaki şapkalar dikkatimi çekti. Kafamı kaldırdım, o da ne güneş tam tepedeydi.İçime birden bire bir kurt düşüverdi. Hayır olamaz diye geçirdim içimden ve dua ederek saate dönüp baktığımda., saat 12’yi çoktan geçmişti. Kahretsin yine geç kalmıştım randevuya. Zaten işlerim yüzünden haftadan haftaya ancak görüşebiliyorduk. O da 1-2 saat anca. Tam 12’de yine aynı yerde buluşacaktık. Üzüldüm ve mahçup oldum biraz da. Sonra, aman boşver dedim içimden. Zamanında o da beni az bekletmemişti. Tanıştığımız cafede, tanışmamızın 1. Yıldönümününde elimde bir demet çiçekle onu tam 2,5 saat kahve içerek beklediğim gün geldi aklıma birden. Sonra biraz yatışır gibi oldum. İçimden iyi oldu derken, bir yandan da aceleden ti-shortümü üzerime ters giydiğimi farkettim. Neyse 5-6 dakika sürmedi hazırlanmam ve onun bana hediye ettiği ayakkabıları giyerek çıktım yola. Belki ayağımda o ayakkabıları görünce daha mutlu olur diye düşündüm. Yol 15 dakika falan sürüyordu ve buluşma noktamıza vardığımda orada beni bekliyordu. Zaten beklemek zorundaydı. 1-2 saat sohbet ettik. Tam 1 haftadır görüşmüyorduk ne de olsa. Ona neler yaptığımı anlattım 1 hafta boyunca, hayatımda nelerin değiştiğini… Aceleyle aldığım bir deste gülü ise ayrılana kadar vermedim ona. Birazda içerlemiştim aslında. Neredeydi ona gotürdüğüm diğer çiçekler? Hem neden hep ben ona gotürüyordum? Diye düşünürken mezarının tam ortasında daha yeni açmış goncayı gördüm. Sonra içimden özür diledim ondan. Umarım affetmiştir. Ve çiçekleri herzamanki yerine, tam başının ucuna koydum kokusunu daha iyi alabilmesi için. Son olarak toprağa sarılıp veda ettim ve giderken bağıra bağıra “haftaya seni bekletmeyeceğim, söz sevgilim” dedim.
