• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sosyalleşememek

Blue sailor

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
14 Temmuz 2022
79
118
8
25
Lise yıllarıma kadar oldukça sosyal ve çevresi olan bir insandım. Fakat bir süre sonra fark ettim ki yapayalnızım. Bunun nedenini de biliyorum. Sorunlarıma odaklanmaktan fırsat bulamıyorum. Daha doğrusu sorunlarla uğraşırken sosyalleşmek gibi bir isteğim olmuyor. Tek düşündüğüm iyi bir eğitim hayatı, iyi bir kariyer ve iyi hobiler bulmak. Bu hobiler de hep tek kişilik şeyler. Normalde bunu dert etmem, hatta hoşuma da gidiyor ama bazen bir anda bir insanla sohbet etmenin eksiliğini duyuyorum. Yanımda birileri olsa da birkaç aktivite yapsam diye hüzünleniyorum. Bir süre sonra unutuyorum. Kalabalık bir ortama girme gibi bir düşüncem de olmuyor. Şansa bir arkadaş edinirsem de bir kusurunu bulup yine yalnız kalmaya çalışıyorum. Yukarı tükürsem bıyık, aşağı tükürsem sakal. Belki benim gibi hisseden birkaç kişi vardır da dertleşiriz diye yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
 
Neden insanları uzaklaştırmak istediğinizi çok anlayamadım. Kusur bulmak da, uzaklaşmak da kolay. Da neden?
 
Neden insanları uzaklaştırmak istediğinizi çok anlayamadım. Kusur bulmak da, uzaklaşmak da kolay. Da neden?
Yalnız kalmak istiyorum, arkadaş bularak hata yapmışım gibi. Tekrar yalnız kalınca mutlu olacakmış gibi hissediyorum. Yani kısaca ne yalnız oluyor ne de insanlarla. İkisi de fazla geliyor bir noktadan sonra.
 
Yalnız kalmak istiyorum, arkadaş bularak hata yapmışım gibi. Tekrar yalnız kalınca mutlu olacakmış gibi hissediyorum. Yani kısaca ne yalnız oluyor ne de insanlarla. İkisi de fazla geliyor bir noktadan sonra.
Şimdi düşünüyorum da, arkadaşlarımla bazen haftanın 5 günü görüşüyorum, bazen 2 hafta hiç görüşmüyorum.
İletişiminizi bu düzensizliği kaldıracak şekilde kurabilirsiniz.
Arkadaşlık demek sürekli dipdibe olmak demek değil ki.
Henuz ilişkileri nasıl yürüteceğinizi bulamamış olabilirsiniz. Kendinizi tanıdıkça dengeyi de bulursunuz.
Ama yalnız olmaz, onu söyleyebilirim :)
 
Şimdi düşünüyorum da, arkadaşlarımla bazen haftanın 5 günü görüşüyorum, bazen 2 hafta hiç görüşmüyorum.
İletişiminizi bu düzensizliği kaldıracak şekilde kurabilirsiniz.
Arkadaşlık demek sürekli dipdibe olmak demek değil ki.
Henuz ilişkileri nasıl yürüteceğinizi bulamamış olabilirsiniz. Kendinizi tanıdıkça dengeyi de bulursunuz.
Ama yalnız olmaz, onu söyleyebilirim :)
Kendi moduma uyum sağlayacak arkadaş bulmak da kolay değil. İnsanlara hep soğuk kalıp bir gün için canım sıkıldı gezelim diyemem. Arkadaş gibi görmüş olmuyorum, sadece kullanıyormuşum gibi oluyor. Umarım biraz zaman sonra sıradan ilişkilerim olur herkes gibi.
 
Eğitime odaklaşa odaklaşa 3 tane bitirdim YL yapayım dedim ama vazgeçtim. Sonuç yine yalnızım arkadaşlık konusunda.. Kpss'ye hazırlanacağım atanmak için yalnızlığı takmaz oldum..
 
Kendi moduma uyum sağlayacak arkadaş bulmak da kolay değil. İnsanlara hep soğuk kalıp bir gün için canım sıkıldı gezelim diyemem. Arkadaş gibi görmüş olmuyorum, sadece kullanıyormuşum gibi oluyor. Umarım biraz zaman sonra sıradan ilişkilerim olur herkes gibi.
Biri ile paylaşma ihtiyacı da mı duymuyorsunuz? Gün içinde yaşadıklarınızı, yeni öğrendiklerinizi, izlediğiniz filmi, okuduğunuz kitabı, yada size komik gelen bir postu? Gündelik iletişim ihtiyacınızı kiminle karşılıyorsunuz?
 
Lise yıllarıma kadar oldukça sosyal ve çevresi olan bir insandım. Fakat bir süre sonra fark ettim ki yapayalnızım. Bunun nedenini de biliyorum. Sorunlarıma odaklanmaktan fırsat bulamıyorum. Daha doğrusu sorunlarla uğraşırken sosyalleşmek gibi bir isteğim olmuyor. Tek düşündüğüm iyi bir eğitim hayatı, iyi bir kariyer ve iyi hobiler bulmak. Bu hobiler de hep tek kişilik şeyler. Normalde bunu dert etmem, hatta hoşuma da gidiyor ama bazen bir anda bir insanla sohbet etmenin eksiliğini duyuyorum. Yanımda birileri olsa da birkaç aktivite yapsam diye hüzünleniyorum. Bir süre sonra unutuyorum. Kalabalık bir ortama girme gibi bir düşüncem de olmuyor. Şansa bir arkadaş edinirsem de bir kusurunu bulup yine yalnız kalmaya çalışıyorum. Yukarı tükürsem bıyık, aşağı tükürsem sakal. Belki benim gibi hisseden birkaç kişi vardır da dertleşiriz diye yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Bende sizin gibiyim.
Arkadaş oluyorum mesela ama bakıyorum laf taşıma dedikodu yavaşça görüşmeyi kesiyorum.
Arkamdan laf söyleyip gelip yuzume birşey olmamış gibi davranınca benim devreler yanıyor asla öyle şeylere gelemiyorum.
Yalnız kalmayı bende seviyorum ama arada kafa dengi birisi olsa bir kahve içsek diyorum bazen.
 
Eğitime odaklaşa odaklaşa 3 tane bitirdim YL yapayım dedim ama vazgeçtim. Sonuç yine yalnızım arkadaşlık konusunda.. Kpss'ye hazırlanacağım atanmak için yalnızlığı takmaz oldum..
Aynen ben de okul hayatımla KPSS sınavını aynı anda yürütüyorum. Bunun yanı sıra ev için de sorumluluğum var. Üstüne günlük belirli saatleri ayırdığım kitap okuma, spor yapma gibi hobilerim var. Gün hiçbir şeye yetmiyor gibi. Ne yapsam bir şeyler eksik kalıyor gibi hissediyorum. Arkadaşlığa ve sosyalleşmeye de ne enerjim ne de isteğim kalıyor ama insan yalnız da yaşayamıyor.
 
Lise yıllarıma kadar oldukça sosyal ve çevresi olan bir insandım. Fakat bir süre sonra fark ettim ki yapayalnızım. Bunun nedenini de biliyorum. Sorunlarıma odaklanmaktan fırsat bulamıyorum. Daha doğrusu sorunlarla uğraşırken sosyalleşmek gibi bir isteğim olmuyor. Tek düşündüğüm iyi bir eğitim hayatı, iyi bir kariyer ve iyi hobiler bulmak. Bu hobiler de hep tek kişilik şeyler. Normalde bunu dert etmem, hatta hoşuma da gidiyor ama bazen bir anda bir insanla sohbet etmenin eksiliğini duyuyorum. Yanımda birileri olsa da birkaç aktivite yapsam diye hüzünleniyorum. Bir süre sonra unutuyorum. Kalabalık bir ortama girme gibi bir düşüncem de olmuyor. Şansa bir arkadaş edinirsem de bir kusurunu bulup yine yalnız kalmaya çalışıyorum. Yukarı tükürsem bıyık, aşağı tükürsem sakal. Belki benim gibi hisseden birkaç kişi vardır da dertleşiriz diye yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Bir sorun gibi düşünmüşsünüz ama kendi kendine yetebilmek, kendiyle vakit geçirebilmek o kadar değerli ki...
Tabi ki arkadaşlarınız da olmalı tamamen izole etmemelisiniz kendinizi selamlaşıp arada çay kahve içmelik . Lisede üniversitede biraz daha fazla sosyal oluyor insan yaş ilerledikçe daha da azalıyor 3-5 kişi kalıyor düzenli olarak denk geldikçe görüşülen. Zamanında yaşadıklarınızdan dolayı tamamen kendinize dönmüş olabilirsiniz. Ama ben bir sorun olarak görmedim gerçekten.
 
Biri ile paylaşma ihtiyacı da mı duymuyorsunuz? Gün içinde yaşadıklarınızı, yeni öğrendiklerinizi, izlediğiniz filmi, okuduğunuz kitabı, yada size komik gelen bir postu? Gündelik iletişim ihtiyacınızı kiminle karşılıyorsunuz?
Tabii ki ihtiyaç duyuyorum. Bu yüzden buraya yazdım başkaları nasıl başa çıkıyor diye. Dediklerinizi genelde internetteki insanlarla karşılıyorum. Bir hafta konuşup sonraki hafta hayatımda olmuyorlar zaten. Arkadaşlıktan çok iletişim ihtiyacı için ayak üstü muhabbet etmek benimkisi.
 
Aynen ben de okul hayatımla KPSS sınavını aynı anda yürütüyorum. Bunun yanı sıra ev için de sorumluluğum var. Üstüne günlük belirli saatleri ayırdığım kitap okuma, spor yapma gibi hobilerim var. Gün hiçbir şeye yetmiyor gibi. Ne yapsam bir şeyler eksik kalıyor gibi hissediyorum. Arkadaşlığa ve sosyalleşmeye de ne enerjim ne de isteğim kalıyor ama insan yalnız da yaşayamıyor.
Aynı ben bana da saatler yetmiyor bir bakıyorum saat gece 12 yi geçmiş sabah 7 de kalkıyorum rutinim iş, kitaplar, oğlumla Park ve vakit geçirme, ev hayatı arada film ama sosyal çevre yok..
 
Bir sorun gibi düşünmüşsünüz ama kendi kendine yetebilmek, kendiyle vakit geçirebilmek o kadar değerli ki...
Tabi ki arkadaşlarınız da olmalı tamamen izole etmemelisiniz kendinizi selamlaşıp arada çay kahve içmelik . Lisede üniversitede biraz daha fazla sosyal oluyor insan yaş ilerledikçe daha da azalıyor 3-5 kişi kalıyor düzenli olarak denk geldikçe görüşülen. Zamanında yaşadıklarınızdan dolayı tamamen kendinize dönmüş olabilirsiniz. Ama ben bir sorun olarak görmedim gerçekten.
Evet, çoğunlukla kendime yetiyorum. Hatta gün yetmiyor bile kendimle yaptığım aktiviteler için. Sadece mesela bir tatil yapmak istediğimde ya da sinemaya gitmek istediğimde fark ediyorum ki benimle vakit geçirecek kimse yok. Bunun için bir insanı tamamen hayatıma almam gerekiyor, bunu da yapamıyorum. Düzenimi bozacak, yalnızlığımı gölgeleyecek diye korkuyorum. Mesela bir arkadaş edinmiştim arada kahve içelim diye. Fakat haftada her gün çağırmaya başladı. Üç kere reddedince de benimle konuşmak istemiyorsan anlarım, olayına döndü. Oysa sadece ayda bir görüşüp bir şeyler yapmak yetiyor. İnsanlarla dip dibe olmak istemiyorum.
 
Aynı ben bana da saatler yetmiyor bir bakıyorum saat gece 12 yi geçmiş sabah 7 de kalkıyorum rutinim iş, kitaplar, oğlumla Park ve vakit geçirme, ev hayatı arada film ama sosyal çevre yok..
Böyle nereye kadar gider ki. Arkadaşları ile iyi zaman geçiren insanları görünce imreniyorum. Okulda ben hep yalnız otururum ama şikayetçi değilim. Yine de başkalarını görmek insana eksik hissettiriyor.
 
Tabii ki ihtiyaç duyuyorum. Bu yüzden buraya yazdım başkaları nasıl başa çıkıyor diye. Dediklerinizi genelde internetteki insanlarla karşılıyorum. Bir hafta konuşup sonraki hafta hayatımda olmuyorlar zaten. Arkadaşlıktan çok iletişim ihtiyacı için ayak üstü muhabbet etmek benimkisi.
günlük iletişiminizi reeldeki arkadaşlarınız ile kurarsanız, o bahsettiğiniz hep soğuk kal, işim düşünce gel kısmı olmaz o zaman.
Zaten hali hazırda paylaşımınız olan insanlar olur.
İçinden gelmiyorsa da yap. Gerekirse arkadaş nasıl olunur taklit et. Kendi yolunu bulana kadar yanlışlar yap, yanlış kişilere güven vs. Çekinme, korkma :)
Günün sonunda saçını boyatacağın zaman fikrini alacağın, sevgilinden dert yanacağın, bir manzara bir kahve ile iyi hissettirecek, seninle konuşan, seninle susan insanlar lazım ;)
Kimse mükemmel değil. İnsanları olduğu gibi kabul etmek bile hayata bakışını değiştirir.
 
Bence kendi kendine yetebilmek önemli
Zaten bence insan otursun ders çalışsın kendisini gelistirsin
Kocasına çocuğuna yetsin
Napacaksin arkadaşı?
Bu sitede bile birileriyle çok az muhabbetin oldu mu vay bbabam vay bosbos muhabbetler dedikodular, teneke gibi geliyorlar bana 😑
Bı de reeli düşün zaman kaybi
 
Şimdi düşünüyorum da, arkadaşlarımla bazen haftanın 5 günü görüşüyorum, bazen 2 hafta hiç görüşmüyorum.
İletişiminizi bu düzensizliği kaldıracak şekilde kurabilirsiniz.
Arkadaşlık demek sürekli dipdibe olmak demek değil ki.
Henuz ilişkileri nasıl yürüteceğinizi bulamamış olabilirsiniz. Kendinizi tanıdıkça dengeyi de bulursunuz.
Ama yalnız olmaz, onu söyleyebilirim :)
Çok katılıyorum . Burda bazen arkadaşlık boş muhabbet gibi geliyor diyenlere de anlam veremiyorum . İnsanoğlunun doğasında paylaşım yapmak var gibi geliyor bana . Bazı anlar birlikte güzel bence .
 
günlük iletişiminizi reeldeki arkadaşlarınız ile kurarsanız, o bahsettiğiniz hep soğuk kal, işim düşünce gel kısmı olmaz o zaman.
Zaten hali hazırda paylaşımınız olan insanlar olur.
İçinden gelmiyorsa da yap. Gerekirse arkadaş nasıl olunur taklit et. Kendi yolunu bulana kadar yanlışlar yap, yanlış kişilere güven vs. Çekinme, korkma :)
Günün sonunda saçını boyatacağın zaman fikrini alacağın, sevgilinden dert yanacağın, bir manzara bir kahve ile iyi hissettirecek, seninle konuşan, seninle susan insanlar lazım :KK66:
Kimse mükemmel değil. İnsanları olduğu gibi kabul etmek bile hayata bakışını değiştirir.
Teşekkür ederim. Deneyeceğim önerilerinizi.
 
Bence kendi kendine yetebilmek önemli
Zaten bence insan otursun ders çalışsın kendisini gelistirsin
Kocasına çocuğuna yetsin
Napacaksin arkadaşı?
Bu sitede bile birileriyle çok az muhabbetin oldu mu vay bbabam vay bosbos muhabbetler dedikodular, teneke gibi geliyorlar bana 😑
Bı de reeli düşün zaman kaybi
Ama ne kocam ne çocuğum var. Doğru düzgün bir ailem de yok. Sadece ders çalışıp tek başıma bir şeyler yapmak gün sonunda eksik hissettiriyor. Bu bayram da hedeflediğim kitapları okudum ama bundan bahsedecek kimse yok. Güzel bir şarkı bulduğumda dinlemesini isteyeceğim kimse yok.
 
Merhaba bence herseyin bir dönemi var evlenmeden once mutlaka arkadaş cevresiyel bol bol vakit gecirmeli bir cok sey paylasmalisiniz yoksa evlendikden sonra arkadaslarls birşeynizi konusmaya kalkarsaniz farkli sorunlara yol acarsiniz tabi evllkden sonra da arkadaslar olacak arkadaslklar devam edecek ama bence okul ve okul sonrasi arkadaslik gezme kendi kazandgni yanlz kendin icin harcama donemi olmali arkadas nasl edinirsiniz bilemem kaldiginiz yere gore degisir ama is cevresi ve ya akrabalarniz onlarnda arkadaşları varsa cevrenzi gensletebilrsnz spora baslayin orda brileriyle tanışabilirsiniz
 
Back