-
- Konu Sahibi Sylvia Plath
- #21
bizim ki de 27 yaşın da ne illet bir oyundur bagımlısı resmen arkadaşları da böyle sorum suz zaten bir iş bulsa çalıssa yok ama onun yasındakilerin bir meslegi oldu evlendi yuva kur du neyine guveniyorlar anlamıyorum çok umarsızlar ya
sizlere güvendiğinden sırtını tamamen size dayamış.kredi borcunu ödemezse kendi başı yanacak.bırakın yansın aklını basına alır o zaman
Yok bunun bunlımla falan alakası yok canım kişilik meselesiyle rahatlıkla alakalı . Ne diyeyim inş en yakın zamanda aklı başına gelir .Çok sevdiği bir kız arkadaşı vardı, 2 sene öncesine kadar. Yıllar süren bir ilişkiydi, yaklaşık 6 yıl sürmüştü. O zamanlarda fazla sorumluluk sahibi değildi ama bu kadar da salmıyordu kendini. Gerçi sevgilisini kendinden bile çok düşünüyordu, bize, ailesine karşı böyleydi yine ama.. Sevgilisiyle gezip tozmak, çeşitli aktivitelerde bulunmak için öyle böyle çalışıyordu (abimin yanında) sevgilisinden ayrıldıktan sonra daha kötü oldu maalesef. Dibe battıkça battı. Ayrılma nedeni aldatılmaydı.
kız arkadaşı kardeşinizi bu hale sokmuş..belki bir kız arkadaş bulunca yine düzelir gibime geliyor..kendini salmış..
biz de çok verdik ailemizdek hep destek olduk ama kendini bitiriyor ve benim elim den bir sey gelmiyor bazen diyorum bunun sonu nereye varacak şu yaşa gelmiş bir çaba yok yük yani üstümüze biz de okuyoruz zoe vallahi bende seni çok iyi anlıyorum belki anneyle kalınca biraz sorumluluk gelebilir üstüne hayırlısıyla :)Seni o kadar iyi anlıyorum ki... Ben, abim hatta annem (gençken) çok çalışkan insanlarız. Fakat kardeşim başka bir boyutta sanki. Bizlerdeki sorumluluk hissinin, görev bilincinin yüzde biri yok onda. Nasıl böyle oldu anlam veremiyoruz. Babam vefat ettikten sonra bunalıma girmişti, abim ona babalık yaptı, ezmedi, ezdirmedi. Hiç olmazsa abisine minnet borcunu, çalışarak, sağlam durarak ödemeliydi fakat iyice saldı kendini, ölü gibi...
25 gün sonra evleneceğim. Evde kardeşimle annem kalacak. Nasıl olacak hiç bilmiyorum. Düşünmekten yoruldum...
biz de çok verdik ailemizdek hep destek olduk ama kendini bitiriyor ve benim elim den bir sey gelmiyor bazen diyorum bunun sonu nereye varacak şu yaşa gelmiş bir çaba yok yük yani üstümüze biz de okuyoruz zoe vallahi bende seni çok iyi anlıyorum belki anneyle kalınca biraz sorumluluk gelebilir üstüne hayırlısıyla :)
Kız arkadaşı ve annesi beynini yediler kardeşimin. Aralarında, evliliğe doğru gidecek ciddi bir adım olmamasına rağmen, annesi çok rahatsız etti bizi, annemi. O aramalar, o takipler, o küsmeler, düşündükçe öfkeleniyorum. O kadar doldurdular ki anne-kız, kardeşimin hayatını, onlar gittikten sonra kardeşim büyük bir boşluğa düştü sanki.
Maddi destekte bulunmayın sizde interneti geçici olarak kapatın 26 yaşında ne demek ya.
26 yaşında, askerliğini yapmış, kocaman bir adam ama ruhumu çocuk bilmiyorum ki ...
hayırlı olsun canım düğünün :))İnşallah, akıllarını başlarına toplarlar artık ya. İki gün sonra nikahım yapılacak ama ben hala kardeşimin sorunlarıyla boğuşuyorum. İçimden parmağımı kıpırdatmak bile gelmiyor artık. Bu arada kardeşim içeride, doldurmuş colasını, cipsini oyun oynuyor. Hayat ne garip.
canım benim rahmetli dayımda çok böyleydi.hep dedeme güvenerek yaşadı.borç yaptı dedem ödedi hemde defalarca.ev,arsa ne varsa sattı dedem sırf onu mutlu edebilmek için.sen üzülme aslan oğlum arkanda baban var dedi hep.hata dedemdeydi çok pohpohladı dayımı.sorumsuzca yaşadı 2 evlilik yaptı 3 çocuğu var.aşırı derecede çapkındı bide yakışıklılığa güvenerek çok insanın ahını aldıBu zamana kadar ona olan merhametimizi, sevgimizi çok kullandı, çok sömürdü bizi. Fakat bizden sevgi gördükçe düzeleceği yerde daha kötü oldu. Bizim de psikolojimizi bozdu, biz hiç görmedik böyle bir şey çevremizde. Tek bildiğim, bundan sonra bu kadar merhametli olmayacağımız
var...onu evden taşınmaya ikna edin yada zorlayın..kendi kendine yetmesini hayat mücadelesini faturaların nasıl ödendiğini öğrensin..görür o zaman ebesinin çorabını..Arkadaşlar, benim bir kardeşim var, şuan 26 yaşında. Kardeşim bir gün çalışıp, bir gün çalışmayan ve ev nasıl geçinecek diye dertlenmeyen bir insan. Abim idare etti onu bu yaşına kadar. Abim evlenince kardeşim bu başı boşluk ve sorumsuzlukla ne yapacak diye çok düşünüyorum. Ne bir hedefi var, ne evdekilere merhameti, ne de değişmek için çabası. Zaten hiçbir suçunu da kabul etmiyor.
Sorum şu: Bunun bir tedavisi var mı? İlaçlarını içince bizler gibi normal düşüneceği, kafasının normal çalışacağı bir tedavi? Cevaplarınız için şimdiden teşekkürler arkadaşlar.