- Konu Sahibi minicikumut
- #1
İşyerinde bir bayan arkadaşım benden 15 gün sonra evlendi..8 yıllık flörtün neticesinde birbirlerine kavuşmuşlar.
O kadar uyumluydular ki..Hep neşeli hep mutlu..
Evlendikten sonra o kara güne kadarda mutluydular..Eviliklerinin 3. ayına doğru arkadaşımın eşi geçirdiği bir iş kazası neticesinde ağır yaralandı.Ve komaya girdi..
Arkadaşım hep umutluydu..doktorlar uyandırmaya çalıştıkca o uyanmadı..Arkadaşımda ''Uykuyu çok seviyor ondandır,görün bakın ayağa kalkacak''diyordu..Mesleğim icabı durumu değerlendirebiliyordum.Durum çok ciddiydi.Her an onu kaybedebileceğimizi hissetmiştim.Arkadaşım içi acıdığından yanına girmek istemiyordu.Uyanınca görürüm yeşil gözlerini diyordu.Olabildiğince yanında ol hissetsin seni dedim arkadaşıma..''O ölüme yakın,görebildiğin kadar gör'' denmiyor ne yazık ki..
13 gün sürdü bu durum..13. gün geldi kara haber..O ölmüştü..Söylenecek bütün sözler bitmişti ne yazık ki..
Cenazeye gittiğimde o küçücük kızın kocaman dirayetini her hatırladığımda gözlerim doluyor hala..Tabuta elini koyup onunla sessizce vedalaşması dün gibi gözümün önünde..
Hayatımda gördüğüm en kalabalık cenazeydi..Herkes onu o kadar çok seviyordu ki..Son görev için herkes oradaydı..
Cenaze camiiden çıkarken arkadaşım tutamadı kendini..Koşarak kaçmaya başladı..O zaman anladı sanırım dönülmeze girildiğini..Gözlerim dolar her hatırladığımda..
5 ayı geçti bu olay olalı..Arkadaşım bir türlü yaşama tutundu..Nefes almaya başladı..
Dün konuşurken eşinin ailesinin düğünü geçen sene ramazandan sonra yapmak istediğini söyledi.Gençlerde direnmişti ve düğünleri geçen ene ramazandan önce oldu.Arkadaşım diyor ki''Ramazandan sonraya kalsaydı biz evlenemeyecektik..Kısacık bile olsa o mutluluğu yaşayamayacaktım..İyi ki önce evlenmişiz''
O kadar uyumluydular ki..Hep neşeli hep mutlu..
Evlendikten sonra o kara güne kadarda mutluydular..Eviliklerinin 3. ayına doğru arkadaşımın eşi geçirdiği bir iş kazası neticesinde ağır yaralandı.Ve komaya girdi..
Arkadaşım hep umutluydu..doktorlar uyandırmaya çalıştıkca o uyanmadı..Arkadaşımda ''Uykuyu çok seviyor ondandır,görün bakın ayağa kalkacak''diyordu..Mesleğim icabı durumu değerlendirebiliyordum.Durum çok ciddiydi.Her an onu kaybedebileceğimizi hissetmiştim.Arkadaşım içi acıdığından yanına girmek istemiyordu.Uyanınca görürüm yeşil gözlerini diyordu.Olabildiğince yanında ol hissetsin seni dedim arkadaşıma..''O ölüme yakın,görebildiğin kadar gör'' denmiyor ne yazık ki..
13 gün sürdü bu durum..13. gün geldi kara haber..O ölmüştü..Söylenecek bütün sözler bitmişti ne yazık ki..
Cenazeye gittiğimde o küçücük kızın kocaman dirayetini her hatırladığımda gözlerim doluyor hala..Tabuta elini koyup onunla sessizce vedalaşması dün gibi gözümün önünde..
Hayatımda gördüğüm en kalabalık cenazeydi..Herkes onu o kadar çok seviyordu ki..Son görev için herkes oradaydı..
Cenaze camiiden çıkarken arkadaşım tutamadı kendini..Koşarak kaçmaya başladı..O zaman anladı sanırım dönülmeze girildiğini..Gözlerim dolar her hatırladığımda..
5 ayı geçti bu olay olalı..Arkadaşım bir türlü yaşama tutundu..Nefes almaya başladı..
Dün konuşurken eşinin ailesinin düğünü geçen sene ramazandan sonra yapmak istediğini söyledi.Gençlerde direnmişti ve düğünleri geçen ene ramazandan önce oldu.Arkadaşım diyor ki''Ramazandan sonraya kalsaydı biz evlenemeyecektik..Kısacık bile olsa o mutluluğu yaşayamayacaktım..İyi ki önce evlenmişiz''