Şu anki ekonomik koşullar az veya çok herkesin psikolojisini etkiliyor, 15 -16 yaşında gençler bile neşesiz umutsuz, çalışan insanlar zaten emeklerinin karşılığını alamadıkları için hevessiz, oysa siz bence şu anda ülkedeki en neşeli grubun konusunda tetiklenip etkilenmissinizBen çocukluktan beridir bu korkuyla yaşadım. Annem evli babam yok. Üvey babam sığınılacak bir liman değil. Allahım ben ne yapacağım evlenirsem eşim kötü biri olursa çocuğumla sokakta mı kalacağım korkusunu taaa küçüklükten hissettim hep. Babadan mal mülk de kalmadı ki bi çatim yok kafamı sokacagim. Bu korkuyla okudum atandım. Ama bu korku öyle içime işlemiş ki arada sırada nüksediyor.
Ev hanimlari ile ilgili konu acilmis. Okuyunca yine nuksetti. Sanki ben kimsesiz işsiz çaresiz kocası aldatmış dovmus ama parası olmadığı için boynunu büküp oturmuş gibi hissettim agladim.
Ailesi olan da çok güvenmesin hanımlar. Teyzem -ki kendisi ataerkil falan değildir- kuzenim boşanmak isteyince çocuğunu babasına bırak öyle gel benim evime dedi. Çocuğun baba diye aglamasina dayanamıyorum dedi. Ve kuzenim kocası onu dövmesine rağmen çocuğundan ayrı kalmamak için boşanmadı.
Beni de bir an ya işimden atılırsam ya kocam aldatırsa döverse üvey aile evine de gidemem ben ne yapacağım korkusu sardı. Ki ben devletteyim böyle bir ihtimal büyük bir suç ya da ihmal yapmazsam oluşmaz yani.
Biliyorum saçma düşünceler…
Ama kalbimdeki en derin korkuyu yazıp rahatlamak istedim. Dediğim gibi o konudan tetiklendim. İyi geceler….
Yaşadıkların çok ağır şeyler bunlar için illa ki destek almışsındir almadiysan da almanı tavsiye derim. Söyle düşün ben her türlü ayakta kalırım benim arkamda kimse yok ama ben çocuğumun arkasında durabilirim memurluktan mi atıldım kaicilik yaparım temizliğe giderim kendinde o gücün olduğunu kendine sürekli hatırlat. Ömrün çiçek bahcesinde geçsin eşinle cocugunla.Ben çocukluktan beridir bu korkuyla yaşadım. Annem evli babam yok. Üvey babam sığınılacak bir liman değil. Allahım ben ne yapacağım evlenirsem eşim kötü biri olursa çocuğumla sokakta mı kalacağım korkusunu taaa küçüklükten hissettim hep. Babadan mal mülk de kalmadı ki bi çatim yok kafamı sokacagim. Bu korkuyla okudum atandım. Ama bu korku öyle içime işlemiş ki arada sırada nüksediyor.
Ev hanimlari ile ilgili konu acilmis. Okuyunca yine nuksetti. Sanki ben kimsesiz işsiz çaresiz kocası aldatmış dovmus ama parası olmadığı için boynunu büküp oturmuş gibi hissettim agladim.
Ailesi olan da çok güvenmesin hanımlar. Teyzem -ki kendisi ataerkil falan değildir- kuzenim boşanmak isteyince çocuğunu babasına bırak öyle gel benim evime dedi. Çocuğun baba diye aglamasina dayanamıyorum dedi. Ve kuzenim kocası onu dövmesine rağmen çocuğundan ayrı kalmamak için boşanmadı.
Beni de bir an ya işimden atılırsam ya kocam aldatırsa döverse üvey aile evine de gidemem ben ne yapacağım korkusu sardı. Ki ben devletteyim böyle bir ihtimal büyük bir suç ya da ihmal yapmazsam oluşmaz yani.
Biliyorum saçma düşünceler…
Ama kalbimdeki en derin korkuyu yazıp rahatlamak istedim. Dediğim gibi o konudan tetiklendim. İyi geceler….
Ya ben niye öyle anlamadım? Babasını kaybetmiş, annesi yeniden evlenmiş tamam ama bunlar niyeyse bana çok travmatik gelmediYaşadıkların çok ağır şeyler bunlar için illa ki destek almışsındir almadiysan da almanı tavsiye derim.
Herkesin bünyesi farklı anne babasını kaybetmiş biri olarak Kardeşlerim arasında bile hepimiz süreci farklı yaşadık.Ya ben niye öyle anlamadım? Babasını kaybetmiş, annesi yeniden evlenmiş tamam ama bunlar niyeyse bana çok travmatik gelmediBu ülkede çok az kadın öz anne babasına güvenip hareket edebiliyor zaten, çoğu aile destekten çok köstek oluyor kadınlara, o yüzden aile kısmına çok takilmadim sanırım, aksine gayet bilinçli eğitimli kendi ayakları üzerinde durabilen genç güçlü ve sorgulayan sağlıklı bir kadın gördüm üyede.
Çok üzüldümHerkesin bünyesi farklı anne babasını kaybetmiş biri olarak Kardeşlerim arasında bile hepimiz süreci farklı yaşadık.
Ben aylarca odadan çıkmadım kimseyle konuşmadım daha kaygılı bir insanım çocuğuma karşı da hep bastırılmış şekilde bagimliyim. Ben ölürsem ne yapar telasim yüksek. karşıdan karşıya geçerken ; araba çarparsa çocuğumu hangi konumdayken daha kolay korurum diye dusunuyorum günde 10 defa karşıdan karsiya gectigimi düşün her defasında bu kurgu döner kafamda,
mesela kız kardeşim kolay kolay kimseyi hayatına almaz kimseye güvenmez, içine kapanık sert ve duvarları olan biri en küçük kardeşim hâlâ anne babam sağ gibi konuşur hatta çoğu zaman yasamadigimiz anılar anlatır ( ona göre yasasaydilar o anıları yaşardık ) biri psikolog diğeri uluslararası firmada üst düzey konumda. ben de öğretmenim. O yüzden yaşadıkları benim için tramva.
Evet öyle malesef. Ben de öyle düşünüyorum o yüzden yazdım gerekirse temizliğe gider yine bakarsın kendine çocuğuna sadece o inancı gücü kaybetmemek lazım. Umarım konu sahibi de kendi potansiyelinin farkına varır.Çok üzüldümbenim tek travmam anne babamın hayatım boyunca bana köstek olmaları olduğu için yoklukları kısmı bana hafif geliyor sanırım Allah eksikliklerini göstermesin ama en iyi aileye bile bel bağlamadan alternatif cikiş planı yapılmalı çünkü hayat bu, ihtiyaç anında en güvendiklerin bile sırtını dönebiliyor maalesef...
Bir artı bir de olsa bir ev alın. Ya da bir arsa alın yavaş yavaş üzerine bir ev yaptırın. Bence ikinci seçenek daha mantıklı. Eğer kasaba gibi biryer varsa yakınlardaBen çocukluktan beridir bu korkuyla yaşadım. Annem evli babam yok. Üvey babam sığınılacak bir liman değil. Allahım ben ne yapacağım evlenirsem eşim kötü biri olursa çocuğumla sokakta mı kalacağım korkusunu taaa küçüklükten hissettim hep. Babadan mal mülk de kalmadı ki bi çatim yok kafamı sokacagim. Bu korkuyla okudum atandım. Ama bu korku öyle içime işlemiş ki arada sırada nüksediyor.
Ev hanimlari ile ilgili konu acilmis. Okuyunca yine nuksetti. Sanki ben kimsesiz işsiz çaresiz kocası aldatmış dovmus ama parası olmadığı için boynunu büküp oturmuş gibi hissettim agladim.
Ailesi olan da çok güvenmesin hanımlar. Teyzem -ki kendisi ataerkil falan değildir- kuzenim boşanmak isteyince çocuğunu babasına bırak öyle gel benim evime dedi. Çocuğun baba diye aglamasina dayanamıyorum dedi. Ve kuzenim kocası onu dövmesine rağmen çocuğundan ayrı kalmamak için boşanmadı.
Beni de bir an ya işimden atılırsam ya kocam aldatırsa döverse üvey aile evine de gidemem ben ne yapacağım korkusu sardı. Ki ben devletteyim böyle bir ihtimal büyük bir suç ya da ihmal yapmazsam oluşmaz yani.
Biliyorum saçma düşünceler…
Ama kalbimdeki en derin korkuyu yazıp rahatlamak istedim. Dediğim gibi o konudan tetiklendim. İyi geceler….
Büyüdüğünüz ortamdan kaynaklı güvensizlikleriniz var ana ne güzel kendi ayaklarınız üzerinde duruyorsunuz bakın ne güzel bu kadar çok düşünmeyin üzülmeyin lütfen ve bunu eşinize bu şekilde hisstirmeyin benceBen çocukluktan beridir bu korkuyla yaşadım. Annem evli babam yok. Üvey babam sığınılacak bir liman değil. Allahım ben ne yapacağım evlenirsem eşim kötü biri olursa çocuğumla sokakta mı kalacağım korkusunu taaa küçüklükten hissettim hep. Babadan mal mülk de kalmadı ki bi çatim yok kafamı sokacagim. Bu korkuyla okudum atandım. Ama bu korku öyle içime işlemiş ki arada sırada nüksediyor.
Ev hanimlari ile ilgili konu acilmis. Okuyunca yine nuksetti. Sanki ben kimsesiz işsiz çaresiz kocası aldatmış dovmus ama parası olmadığı için boynunu büküp oturmuş gibi hissettim agladim.
Ailesi olan da çok güvenmesin hanımlar. Teyzem -ki kendisi ataerkil falan değildir- kuzenim boşanmak isteyince çocuğunu babasına bırak öyle gel benim evime dedi. Çocuğun baba diye aglamasina dayanamıyorum dedi. Ve kuzenim kocası onu dövmesine rağmen çocuğundan ayrı kalmamak için boşanmadı.
Beni de bir an ya işimden atılırsam ya kocam aldatırsa döverse üvey aile evine de gidemem ben ne yapacağım korkusu sardı. Ki ben devletteyim böyle bir ihtimal büyük bir suç ya da ihmal yapmazsam oluşmaz yani.
Biliyorum saçma düşünceler…
Ama kalbimdeki en derin korkuyu yazıp rahatlamak istedim. Dediğim gibi o konudan tetiklendim. İyi geceler….
Ayyy ben de bugün bunu düşündüm evlensem bi sorun olsa nereye geleceğim çok bunaldım geleceğe dairBen çocukluktan beridir bu korkuyla yaşadım. Annem evli babam yok. Üvey babam sığınılacak bir liman değil. Allahım ben ne yapacağım evlenirsem eşim kötü biri olursa çocuğumla sokakta mı kalacağım korkusunu taaa küçüklükten hissettim hep. Babadan mal mülk de kalmadı ki bi çatim yok kafamı sokacagim. Bu korkuyla okudum atandım. Ama bu korku öyle içime işlemiş ki arada sırada nüksediyor.
Ev hanimlari ile ilgili konu acilmis. Okuyunca yine nuksetti. Sanki ben kimsesiz işsiz çaresiz kocası aldatmış dovmus ama parası olmadığı için boynunu büküp oturmuş gibi hissettim agladim.
Ailesi olan da çok güvenmesin hanımlar. Teyzem -ki kendisi ataerkil falan değildir- kuzenim boşanmak isteyince çocuğunu babasına bırak öyle gel benim evime dedi. Çocuğun baba diye aglamasina dayanamıyorum dedi. Ve kuzenim kocası onu dövmesine rağmen çocuğundan ayrı kalmamak için boşanmadı.
Beni de bir an ya işimden atılırsam ya kocam aldatırsa döverse üvey aile evine de gidemem ben ne yapacağım korkusu sardı. Ki ben devletteyim böyle bir ihtimal büyük bir suç ya da ihmal yapmazsam oluşmaz yani.
Biliyorum saçma düşünceler…
Ama kalbimdeki en derin korkuyu yazıp rahatlamak istedim. Dediğim gibi o konudan tetiklendim. İyi geceler….
Terapi alın, köklü-derin bir düşünceden bahsediyorsunuz. İYi gelecektir.Ben çocukluktan beridir bu korkuyla yaşadım. Annem evli babam yok. Üvey babam sığınılacak bir liman değil. Allahım ben ne yapacağım evlenirsem eşim kötü biri olursa çocuğumla sokakta mı kalacağım korkusunu taaa küçüklükten hissettim hep. Babadan mal mülk de kalmadı ki bi çatim yok kafamı sokacagim. Bu korkuyla okudum atandım. Ama bu korku öyle içime işlemiş ki arada sırada nüksediyor.
Ev hanimlari ile ilgili konu acilmis. Okuyunca yine nuksetti. Sanki ben kimsesiz işsiz çaresiz kocası aldatmış dovmus ama parası olmadığı için boynunu büküp oturmuş gibi hissettim agladim.
Ailesi olan da çok güvenmesin hanımlar. Teyzem -ki kendisi ataerkil falan değildir- kuzenim boşanmak isteyince çocuğunu babasına bırak öyle gel benim evime dedi. Çocuğun baba diye aglamasina dayanamıyorum dedi. Ve kuzenim kocası onu dövmesine rağmen çocuğundan ayrı kalmamak için boşanmadı.
Beni de bir an ya işimden atılırsam ya kocam aldatırsa döverse üvey aile evine de gidemem ben ne yapacağım korkusu sardı. Ki ben devletteyim böyle bir ihtimal büyük bir suç ya da ihmal yapmazsam oluşmaz yani.
Biliyorum saçma düşünceler…
Ama kalbimdeki en derin korkuyu yazıp rahatlamak istedim. Dediğim gibi o konudan tetiklendim. İyi geceler….
Anksiyete sahibi biri olarak sizi o kadar iyi anlıyorum ki.Ben çocukluktan beridir bu korkuyla yaşadım. Annem evli babam yok. Üvey babam sığınılacak bir liman değil. Allahım ben ne yapacağım evlenirsem eşim kötü biri olursa çocuğumla sokakta mı kalacağım korkusunu taaa küçüklükten hissettim hep. Babadan mal mülk de kalmadı ki bi çatim yok kafamı sokacagim. Bu korkuyla okudum atandım. Ama bu korku öyle içime işlemiş ki arada sırada nüksediyor.
Ev hanimlari ile ilgili konu acilmis. Okuyunca yine nuksetti. Sanki ben kimsesiz işsiz çaresiz kocası aldatmış dovmus ama parası olmadığı için boynunu büküp oturmuş gibi hissettim agladim.
Ailesi olan da çok güvenmesin hanımlar. Teyzem -ki kendisi ataerkil falan değildir- kuzenim boşanmak isteyince çocuğunu babasına bırak öyle gel benim evime dedi. Çocuğun baba diye aglamasina dayanamıyorum dedi. Ve kuzenim kocası onu dövmesine rağmen çocuğundan ayrı kalmamak için boşanmadı.
Beni de bir an ya işimden atılırsam ya kocam aldatırsa döverse üvey aile evine de gidemem ben ne yapacağım korkusu sardı. Ki ben devletteyim böyle bir ihtimal büyük bir suç ya da ihmal yapmazsam oluşmaz yani.
Biliyorum saçma düşünceler…
Ama kalbimdeki en derin korkuyu yazıp rahatlamak istedim. Dediğim gibi o konudan tetiklendim. İyi geceler….
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?