Sokak hayvanlarına sonsuz üzüntüm. Çok üzülüyorum!

begonyabahcesi

begonyabahcesi

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
17 Nisan 2019
487
529
37
Merhaba herkese,

BDV'ye bu sefer farklı bir konu ile geldim.
Sokak hayvanlarına duyarlı, her gün kapımın önüne mama ve su koyup, soğuk günlerde apartman kapısını açıp kedi köpek ne varsa içeriye alan, gerektiği zaman veterinere götüren ve tüm masrafları üstlenen birisiyim.

2 sene evvele kadar kedim vardı - korona virüsünden kaybettim kendisini (çok çok uzun ve zor tedavi süreci sonrası) ve ondan beri de eve kedi / köpek alamadım. Sebebine gelirsek çok sık iş seyehatına çıkmam gerekiyor - bazen bir haftadan daha uzun şehir dışında / yurt dışında olduğum oluyor. Dolayısıyla evime alacağım kedi / köpeğe gereken ilgiyi gösteremeyeceğimin de farkındayım. Yaşadığım şehirde bırakabileceğim ailem yok, arkadaşlarıma da bu konuda güvenemiyorum.

2 hafta evvel öğle arasında parkta oturup kitap okurken karşıma bir kedi yavrusu çıktı - çok hasta ve nefes almakta zorlanıyordu. Aldım hemen veterinere götürdüm - 2 haftadır orda yatılı olarak tedavi görüyor. Pazartesi günü tedavisi tamamlanacak, karma aşısı yaptırıp tekrar parka götüreceğim (Parkta kedi evleri ve her daim mama / su bulunuyor). 2 haftada bam başka bir kedi oldu - toparlandı. Tabi veterinere de ödemem gereken 1500TL var ama kediyi kurtarmak okadar iyi hissettiriyor ki. Bir şekilde taksit yaptırıp ödeyeceğim artık. İnşallah parkta mutlu yaşar - çok fazla kedi var çoğu da gayet sağlıklı, keyifleri yerinde.
Yavru için çeşitli platformlarda ilan da açtım belki sahiplenmek isteyen olur diye ama pek umudum yok açıkcası.

Aşırı hassasım bu konuda. İçim sızlıyor - çok üzülüyorum ama engel de olamıyorum. Hepsine yardım edemeyeceğimin farkındayım. Benim gibi olanlar var mıdır?

Şu an evlilik yolunda ilerliyorum - yakın zamanda nişanım olacak ama sokaktaki yavruları düşünmekten inanın bunun mutluluğunu dahi yaşayamaz oldum. Bu hiç normal değil. Çok duygusalım ve kendimi kaptırmış durumdayım sanırım.

Benim gibi düşünen hayvanseverler - siz ne yapıyorsunuz? Nasıl rahatlıyorsunuz?

Yorumlar için şimdiden teşekkür ederim.
 
Benimde sokakta görünce içim sızlıyor. Mama ve su koysam apartmandaki hanzolar atar eminim. Attılar daha önce onları Allah'a havale ediyorum. Sanırım yardım almalisiniz çünkü sizinki biraz ileri düzeyde olmuş. Acaba bir kedi köpek barinagina sürekli yardim etseniz içiniz soğur mu?
 
Öncelikle gördüğüm her hayvanı evime alamayacağımı biliyorum. Her ne kadar hoşuma gitse de fikri aynı çatı altında popülasyon fazlalığı onlara da zarar.
Aynı şekilde bulunduğum şehirde bırakıp gidebileceğim birileri yok.
2-3 gün yalnız kalabilir deseler de evde yalnız bırakma düşüncesi bile nefesimi kesiyor çünkü ani bir şekilde evime gönderip bir bak diyebileceğim kimse de yok.
Fazla sempati uzun vadede kendime zarar vereceği için yapabileceğim yardımlar konusunda kendime dürüst olup daha fazlası için çok fazla düşünmemeye çalışıyorum.
Açıkcası yolda, sokakta insan görsem içim sızlamaz ama hayvan olunca çok hassaslaşıyorum. Dokunabildiğim hayatlar bana yeterli demeye çalışıyorum.
Yoksa insanın gözüne uyku girmez 😰
İleride kazandığım parayla da hayvanlar için rehabilite, bakım evleri gibi bir şey açmak istiyorum. O yüzden şimdilik 3-5 can. Önce ben demeliyim ki ileride daha çok hayvana elim uzansın.
 
İnsanın aklı kalıyor elde değil. hepsine yetemiyorsun dert ettin mi de perişan oluyorsun zor bir durum ama kendinizi de düşünün elinizden geleni yapıyorsunuz, daha fazlası ise kendinizi hırpalamaktan başka bir işe yaramıyor yani onlara bir faydası olmuyor.
Benim asla içimde kapanayan bir yaram, üst kat komşumla beraber sokakta beslediğimiz kedilerimiz ki onlar için biz ne çırpındık, veterineriydi ilacıdı tedavisiydi falan, yaşatmaya uğraşıyoruz. çok affedersiniz biiiiiiiip biiiiiiip bip'in teki (kim olduğunu da biliyoruz) zehirliyor bunları ve 22 kedimizle 4 köpeğimiz öldü. Eşim beni zor zaptetti şu an hapiste değilsem eşim sayesindedir. Hala atlatabilmiş değilim. Gereken tüm mercilere şikayet edildi herşey yapıldı ama onlar elleri kollarını sallaya sallaya geziyorlar. Kamera yok ıspat edemiyoruz, sonradan kamera taktırdık bir de şahıs üst kat komşuma hakaret etti sokak ortasında tehdit etti savcılıktan o kişi için uzaklaştırma kararı alındı. Bu arada yasak olduğu için sosyal medyada da teşhir edemedim şahısları, oysa çok isterdim ama mahalee dedikodusu yasak değil ya önüme gelene anlattım. Mahallede bir çok kişi biliyor ve kınıyorlar bunları, işleri bozuldu falan, beter olsunlar. Kusuruma bakmayın konunuzun altına içimi döktüm atlatamadım hala iki sene oluyor :KK43:
 
Bende kıyamayanlardanım. Bakkaldaysam ve gözüme bir kedi çarptıysa hemen onun içinde birşeyler almaya çalışırım.
Birde eğer çok fazla rahatsız olan olursa komşulardan genelde polis merkezleri yakınlarına götürürüm onları 😂 Çünkü baya iyi besliyor sağolsunlar güvenlik güçlerimiz kumanyalarıyla onları ❤
 
begonyabahcesi .!.:
Merhaba herkese,

BDV'ye bu sefer farklı bir konu ile geldim.
Sokak hayvanlarına duyarlı, her gün kapımın önüne mama ve su koyup, soğuk günlerde apartman kapısını açıp kedi köpek ne varsa içeriye alan, gerektiği zaman veterinere götüren ve tüm masrafları üstlenen birisiyim.

2 sene evvele kadar kedim vardı - korona virüsünden kaybettim kendisini (çok çok uzun ve zor tedavi süreci sonrası) ve ondan beri de eve kedi / köpek alamadım. Sebebine gelirsek çok sık iş seyehatına çıkmam gerekiyor - bazen bir haftadan daha uzun şehir dışında / yurt dışında olduğum oluyor. Dolayısıyla evime alacağım kedi / köpeğe gereken ilgiyi gösteremeyeceğimin de farkındayım. Yaşadığım şehirde bırakabileceğim ailem yok, arkadaşlarıma da bu konuda güvenemiyorum.

2 hafta evvel öğle arasında parkta oturup kitap okurken karşıma bir kedi yavrusu çıktı - çok hasta ve nefes almakta zorlanıyordu. Aldım hemen veterinere götürdüm - 2 haftadır orda yatılı olarak tedavi görüyor. Pazartesi günü tedavisi tamamlanacak, karma aşısı yaptırıp tekrar parka götüreceğim (Parkta kedi evleri ve her daim mama / su bulunuyor). 2 haftada bam başka bir kedi oldu - toparlandı. Tabi veterinere de ödemem gereken 1500TL var ama kediyi kurtarmak okadar iyi hissettiriyor ki. Bir şekilde taksit yaptırıp ödeyeceğim artık. İnşallah parkta mutlu yaşar - çok fazla kedi var çoğu da gayet sağlıklı, keyifleri yerinde.
Yavru için çeşitli platformlarda ilan da açtım belki sahiplenmek isteyen olur diye ama pek umudum yok açıkcası.

Aşırı hassasım bu konuda. İçim sızlıyor - çok üzülüyorum ama engel de olamıyorum. Hepsine yardım edemeyeceğimin farkındayım. Benim gibi olanlar var mıdır?

Şu an evlilik yolunda ilerliyorum - yakın zamanda nişanım olacak ama sokaktaki yavruları düşünmekten inanın bunun mutluluğunu dahi yaşayamaz oldum. Bu hiç normal değil. Çok duygusalım ve kendimi kaptırmış durumdayım sanırım.

Benim gibi düşünen hayvanseverler - siz ne yapıyorsunuz? Nasıl rahatlıyorsunuz?

Yorumlar için şimdiden teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle başınız sağolsun kedinize çok üzüldüm :KK43: 1 tanesi coronalı olmak üzere 3 tane kedim var. Coronayı tespit ettiğimizde daha 1,5 yaşındaydı.. Çok yorucu, çok üzücü ve çok uzun tedaviler ve emekler sonunda onu yaşatmayı başardık Allah'a çok şükür şu an 5,5 yaşında, özel bir mamayla besleniyor ve sadece parazit aşılarını olabiliyor. Karma ve kuduz aşıları olmadığı için bahçeli evde yaşadığımız halde dışarı çıkaramıyoruz ama olsun o hasta olmasın yeterki sağlıklı yaşasın yavrumuz :KK43: Ben de sizin gibiyim sokaktaki canlara, hatta belki inanmazsınız ama bunu psikolojik bi sorun olduğunu bile düşünüyorum bazen kendimde, o kadar hassasım ki hayvanlara karşı sokakta bi hayvan gördüğümde bile saçmasapan ağlamaya başlıyorum sağlıklı da olsa tok da olsa üzülüyorum.. Yakın zamanda bir arkadaşımın kedisi öldü yemin ederim günlerce gecelerce ağladım ağlamaktan hasta oldum, bunun normal olmadığını düşünüyorum ama bu konuda ne yapacağımı da bilmiyorum. Elimden geleni yapıyorum sokaklara mama koyuyorum, hasta görürsem veterinere götürüyorum tedavisini yaptırıyorum elimden geldiği kadar, ama her birine tek tek üzülmekten artık kalbim çürüdü gerçekten şu an bile ağlıyorum bak içim sızlıyo yaa anlatamıyorum kimseye bu duyguyu. Bu hassasiyetim insanlara ve diğer şeylere karşı yok hayatımda, hatta hiç duygusal biri değilim falan, hayvanlar hariç başka bir sebeple belki yıllardır ağlamamış bile olabilirim. Bazen önceki hayatımda sokak hayvanı mıydım acaba diye bile düşündüğüm oluyo.. konuyu takipteyim..
 
Son düzenleme:
gul2016 .!.:
İnsanın aklı kalıyor elde değil. hepsine yetemiyorsun dert ettin mi de perişan oluyorsun zor bir durum ama kendinizi de düşünün elinizden geleni yapıyorsunuz, daha fazlası ise kendinizi hırpalamaktan başka bir işe yaramıyor yani onlara bir faydası olmuyor.
Benim asla içimde kapanayan bir yaram, üst kat komşumla beraber sokakta beslediğimiz kedilerimiz ki onlar için biz ne çırpındık, veterineriydi ilacıdı tedavisiydi falan, yaşatmaya uğraşıyoruz. çok affedersiniz biiiiiiiip biiiiiiip bip'in teki (kim olduğunu da biliyoruz) zehirliyor bunları ve 22 kedimizle 4 köpeğimiz öldü. Eşim beni zor zaptetti şu an hapiste değilsem eşim sayesindedir. Hala atlatabilmiş değilim. Gereken tüm mercilere şikayet edildi herşey yapıldı ama onlar elleri kollarını sallaya sallaya geziyorlar. Kamera yok ıspat edemiyoruz, sonradan kamera taktırdık bir de şahıs üst kat komşuma hakaret etti sokak ortasında tehdit etti savcılıktan o kişi için uzaklaştırma kararı alındı. Bu arada yasak olduğu için sosyal medyada da teşhir edemedim şahısları, oysa çok isterdim ama mahalee dedikodusu yasak değil ya önüme gelene anlattım. Mahallede bir çok kişi biliyor ve kınıyorlar bunları, işleri bozuldu falan, beter olsunlar. Kusuruma bakmayın konunuzun altına içimi döktüm atlatamadım hala iki sene oluyor :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Beddua etmekten hiç hoşlanmıyorum inanın ama allah o kişinin belasını versin, öyle bir acı versin ki altından kalkamasın - gün yüzü göstermesin.
 
Benim kumrularım ve güvercinlerim var.Hele son zamanlarda bir tane beyazlı bir yabani güvercin geliyor ki seyrine doyamıyorum :KK68: benim mubişlerinden yeminden koyuyorum ya da bulgur,buğday,yarma,ekme vb.Kedi köpekler için de evdeki artan,kalan yemekleri su bidonlarının altını kesip çöp kenarlarına,çeşme kenarlarına koyuyorum.Ya da bulyon kaynatıp çorba yapıp içine ekmek doğruyorum.
 
gibigibiyim .!.:
Öncelikle başınız sağolsun kedinize çok üzüldüm :KK43: 1 tanesi coronalı olmak üzere 3 tane kedim var. Coronayı tespit ettiğimizde daha 1,5 yaşındaydı.. Çok yorucu, çok üzücü ve çok uzun tedaviler ve emekler sonunda onu yaşatmayı başardık Allah'a çok şükür şu an 5,5 yaşında, özel bir mamayla besleniyor ve sadece parazit aşılarını olabiliyor. Karma ve kuduz aşıları olmadığı için bahçeli evde yaşadığımız halde dışarı çıkaramıyoruz ama olsun o hasta olmasın yeterki sağlıklı yaşasın yavrumuz :KK43: Ben de sizin gibiyim sokaktaki canlara, hatta belki inanmazsınız ama bunu psikolojik bi sorun olduğunu bile düşünüyorum bazen kendimde, o kadar hassasım ki hayvanlara karşı sokakta bi hayvan gördüğümde bile saçmasapan ağlamaya başlıyorum sağlıklı da olsa tok da olsa üzülüyorum.. Yakın zamanda bir arkadaşımın kedisi öldü yemin ederim günlerce gecelerce ağladım ağlamaktan hasta oldum, bunun normal olmadığını düşünüyorum ama bu konuda ne yapacağımı da bilmiyorum. Elimden geleni yapıyorum sokaklara mama koyuyorum, hasta görürsem veterinere götürüyorum tedavisini yaptırıyorum elimden geldiği kadar, ama her birine tek tek üzülmekten artık kalbim çürüdü gerçekten şu an bile ağlıyorum bak içim sızlıyo yaa anlatamıyorum kimseye bu duyguyu. Bu hassasiyetim insanlara ve diğer şeylere karşı yok hayatımda, hatta hiç duygusal biri değilim falan, hayvanlar hariç başka bir sebeple belki yıllardır ağlamamış bile olabilirim. Bazen önceki hayatımda sokak hayvanı mıydım acaba diye bile düşündüğüm oluyo.. konuyu takipteyim..
Genişletmek için tıkla...
Ben de sizin gibiyim - Çok yıpranıyorum inanın ki.
Şu an tedaviyi tamamladığımız yavruyu tekrar parka bırakacağım için içim buruk, stresliyim. Ama elimden bu kadarı geliyor.
Keşke hepsine yetişebilsem hepsini eve alabilsem...
 
Ben de öyleyim.Hiç dayanamam hayvanlara.Bundan mıdır bilmem ne zaman bir parkta,meydanda otursam ayağı,kanadı kırık bir kuş,hayvan gelir benim önümde durur. :KK43: Elimden geleni yapmaya çalışıyorum.Çok güzel bir şey yapıyorsunuz.Ama hepsine gücünüz yetmez.Normal hayatın akışı içinde mutluluğunuzu bile yaşayamıyorsanız bu aşırılık oluşturur ve her aşırılık zarar verir.Hatta aşırılıklar zamanla insanı bulunulan halin tam tersine sürükleyebilir.Buna dikkat etmek lazım.Elinizden geldiğince yardımcı olun ama sizde belli bir kapasitesi olan bir insansınız.

Bir de ben şöyle düşünüyorum:Yaradan onları bizim insafımıza bırakmamış.Asıl Yaradan ilgileniyor onlarla.Biz sadece vesile olabilirsek ne mutlu bize.
 
begonyabahcesi .!.:
Beddua etmekten hiç hoşlanmıyorum inanın ama allah o kişinin belasını versin, öyle bir acı versin ki altından kalkamasın - gün yüzü göstermesin.
Genişletmek için tıkla...
Konuyu ben mi açtım diye düşündüm bir an..bende Corona illetinden kaybettim yavrumu..o gittiğinden beri sokaktaki canlarla ilgilenmeye çalışıyorum.bizim çevredekiler mama da yemiyor burun kıvırıyorlar ev yemeğine alışmışlar..birşeyler pişirip vermeye çalışıyorum bende.favorileri tavuk ciğerli makarna.o kadar huzur doluyorum ki onların doyduklarını gördükçe.hepsine gücüm yetmez ama birkaç tane canın o gece tok uyuyacağını biliyorum en azından..hepsini sarıp sarmalayasım var ama eve alamıyorum eşimde alerji çıktı..
 
Ben çıldırma raddesine geliyorum çöp konteynırının yakınına koyduğum su kabını atıyorlar , bir bakıyorum içine sigara izmariti atmışlar. nasıl bu kadar vicdansız olabiliyorlar anlamıyorum. onların o masum çaresiz hallerini gördükçe insanlardan tiksinir hale geldim. bende eskiden veterinere götürüyordum ama fiyatlar çok arttı. artık belediyeyi arayıp takibini yaptırıyorum. yaptığım çok doğru dertlerini anlatamıyorlar çaresizler görmezden gelemeyiz. pire oluyor diye koyduğum kedi evini bile attılar.
 

Eklentiler

  • IMG_E0433.JPG
    IMG_E0433.JPG
    174,4 KB · Görüntüleme: 116
begonyabahcesi .!.:
Merhaba herkese,

BDV'ye bu sefer farklı bir konu ile geldim.
Sokak hayvanlarına duyarlı, her gün kapımın önüne mama ve su koyup, soğuk günlerde apartman kapısını açıp kedi köpek ne varsa içeriye alan, gerektiği zaman veterinere götüren ve tüm masrafları üstlenen birisiyim.

2 sene evvele kadar kedim vardı - korona virüsünden kaybettim kendisini (çok çok uzun ve zor tedavi süreci sonrası) ve ondan beri de eve kedi / köpek alamadım. Sebebine gelirsek çok sık iş seyehatına çıkmam gerekiyor - bazen bir haftadan daha uzun şehir dışında / yurt dışında olduğum oluyor. Dolayısıyla evime alacağım kedi / köpeğe gereken ilgiyi gösteremeyeceğimin de farkındayım. Yaşadığım şehirde bırakabileceğim ailem yok, arkadaşlarıma da bu konuda güvenemiyorum.

2 hafta evvel öğle arasında parkta oturup kitap okurken karşıma bir kedi yavrusu çıktı - çok hasta ve nefes almakta zorlanıyordu. Aldım hemen veterinere götürdüm - 2 haftadır orda yatılı olarak tedavi görüyor. Pazartesi günü tedavisi tamamlanacak, karma aşısı yaptırıp tekrar parka götüreceğim (Parkta kedi evleri ve her daim mama / su bulunuyor). 2 haftada bam başka bir kedi oldu - toparlandı. Tabi veterinere de ödemem gereken 1500TL var ama kediyi kurtarmak okadar iyi hissettiriyor ki. Bir şekilde taksit yaptırıp ödeyeceğim artık. İnşallah parkta mutlu yaşar - çok fazla kedi var çoğu da gayet sağlıklı, keyifleri yerinde.
Yavru için çeşitli platformlarda ilan da açtım belki sahiplenmek isteyen olur diye ama pek umudum yok açıkcası.

Aşırı hassasım bu konuda. İçim sızlıyor - çok üzülüyorum ama engel de olamıyorum. Hepsine yardım edemeyeceğimin farkındayım. Benim gibi olanlar var mıdır?

Şu an evlilik yolunda ilerliyorum - yakın zamanda nişanım olacak ama sokaktaki yavruları düşünmekten inanın bunun mutluluğunu dahi yaşayamaz oldum. Bu hiç normal değil. Çok duygusalım ve kendimi kaptırmış durumdayım sanırım.

Benim gibi düşünen hayvanseverler - siz ne yapıyorsunuz? Nasıl rahatlıyorsunuz?

Yorumlar için şimdiden teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Çok iyi yapmışsınız, keşke tekrar sokağa bırakmasanız da siz sahiplenebilseniz 😔 kedi evleri otel değil ki, biri hasta olunca hemen hepsine yayılıyor 😔 benim de kedim öldü acısını biliyorum Allah tekrar yaşatmasın.
Ben de çok üzülüyorum, bizimkilere bakıyorum, çok şükür kış günü sıcacık yatakta koynumuzda uyuyorlar. Gönül istiyor hepsi sıcak, yumuşak yerlerde uyusunlar. Karınları doysun. Ama dediğiniz gibi hangi birine yeteceksiniz.
26 eylül depreminde birazcık aştım ben bu üzüntüyü. Deprem olduğunda iki kedim ve ben evdeydik. Ben dolabın yanına çöktüm, biri çamaşırlığın altına girdi, biri de yatağın yanına saklandı. Üçümüzde çok korktuk ama elimizden hiçbir şey gelmedi. O an onları korumak için hiçbir şey yapamazdım, çok çaresiz hissetim. Çıkışımız yoktu, kuzu gibi her sonuca katlanmak zorundaydık. O olaydan sonra kaygılarım, üzüntülerim hafifledi biraz. Bazen insanın yapacak birşeyi kalmıyor çünkü. Dünya acı dolu bir yer maalesef. Herşey ölecek, ama en azından hayvancıklar ahirette çok rahat edecekler. Onlara kötü davrananlarla hesaplaştıkları anları keyifle izleyeceğiz biz de inşaallah
 
Umutluolmavakti .!.:
Ben çıldırma raddesine geliyorum çöp konteynırının yakınına koyduğum su kabını atıyorlar , bir bakıyorum içine sigara izmariti atmışlar. nasıl bu kadar vicdansız olabiliyorlar anlamıyorum. onların o masum çaresiz hallerini gördükçe insanlardan tiksinir hale geldim. bende eskiden veterinere götürüyordum ama fiyatlar çok arttı. artık belediyeyi arayıp takibini yaptırıyorum. yaptığım çok doğru dertlerini anlatamıyorlar çaresizler görmezden gelemeyiz. pire oluyor diye koyduğum kedi evini bile attılar.
Genişletmek için tıkla...
vicdansızlar. yaptıkları yanlarına kalmasın.
Evet veterinerler çok pahalıştı. 2 haftalık tedavi ve kan testleri ve aşılar için 1500TL ödeyeceğim ama feda olsun. İnşallah yavru daha sağlıklı büyür artık. Aklım onda kalacak ama inanın okadar az evde oluyorum ki bir kedinin sorumluluğunu alamıyorum şu an.
 
Bizimde binamızın önünde beslediğimiz kediler var ama kapıcı kızıyo gitsinler diye .benim camımın önünden hiç gitmiyolar alıştılar yemek veriyorum evde ne varsa poşete koyup veriyorum eşimde diyo binadakiler kızcak diye ama napyım çok üzülüyorum 😔şu soğukta bide açmı kalsınlar keşke diyorum elimden daha fazlası gelse sıcak yuvaları olsa . Ama eşim evde istemiyo yoksa ben çok istiyorum sahiplenmek.. Son olarak ‘iyi insanlar iyiki var ‘ 😍😍😍
 
dtnescafe .!.:
Konuyu ben mi açtım diye düşündüm bir an..bende Corona illetinden kaybettim yavrumu..o gittiğinden beri sokaktaki canlarla ilgilenmeye çalışıyorum.bizim çevredekiler mama da yemiyor burun kıvırıyorlar ev yemeğine alışmışlar..birşeyler pişirip vermeye çalışıyorum bende.favorileri tavuk ciğerli makarna.o kadar huzur doluyorum ki onların doyduklarını gördükçe.hepsine gücüm yetmez ama birkaç tane canın o gece tok uyuyacağını biliyorum en azından..hepsini sarıp sarmalayasım var ama eve alamıyorum eşimde alerji çıktı..
Genişletmek için tıkla...
Aynen ben de. her gün ıslak mama kouyuyorum en azından aç uyumusaınlar diye. Onlar bize muhtaç.
 
Sizin kadar olmasada bende böyleyim 😔 hatta yazın tatilde (çok bilinen bir sahil değil o yüzden pek kimse yok ve hala yanında tarlalar var) bi kopek yavrusu gördüm yiyecek bulamaz, kimse yok oralarda.. saklanmış bi yere.. beni görünce koşarak yanıma geldi, yine hatirladim umarim iyidir 😭

Ne yapabilirim kim sahiplenir diye uğraşırken tatilin keyfini cikaramadim.. Her zaman yanimda mama taşırım.. ama kedi köpekleri öyle soğukta görünce aklim kalıyor, elimde olsa kocaman sicak bi yer yapip bütün sokak hayvalarini alip baksam ahh.. o yüzden sizi çook iyi anlıyorum 😔
 
Umutluolmavakti .!.:
Ben çıldırma raddesine geliyorum çöp konteynırının yakınına koyduğum su kabını atıyorlar , bir bakıyorum içine sigara izmariti atmışlar. nasıl bu kadar vicdansız olabiliyorlar anlamıyorum. onların o masum çaresiz hallerini gördükçe insanlardan tiksinir hale geldim. bende eskiden veterinere götürüyordum ama fiyatlar çok arttı. artık belediyeyi arayıp takibini yaptırıyorum. yaptığım çok doğru dertlerini anlatamıyorlar çaresizler görmezden gelemeyiz. pire oluyor diye koyduğum kedi evini bile attılar.
Genişletmek için tıkla...
Bizim burda da o yoğurt kovalarını,dondurma kutularını filan kağıt toplayanlar alıyor.Ama geçen gün çok üzücü bir şey gördüm.Köpekler kediler yesin diye kalan bulgur pilavı ve tavuk parçalarını bi kaba koymuştum.Onu da çöpün yanına bıraktım.Bi tane adam aldı evirdi çevirdi kokladı.Sonra alıp gitti. :KK43:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Nhessa
Katliam Yasası Meclisten Geçti
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
seydaseydas
S
B
Baba Korkusu
5 6 7
Yorumlar
137
Görüntüleme
49K
deniz1991
D
R
Klasik Türk Ve Dünya Masalları
Yorumlar
1
Görüntüleme
7K
geceyagmuru
geceyagmuru
holymoly
Komşumla Kavga Ettik.
3 4 5
Yorumlar
98
Görüntüleme
11K
Marianihal
M
G
Boş eve hapsolmuş kediler :(
Yorumlar
8
Görüntüleme
1K
gul2016
G
X