Ben de böyleydim. İnsanları çok severim, pek kin tutamam ama eskiden en ufak ters yorumda, art niyetli harekette direkt soğurdum. Özür kabul etmezdim. İlişkilerim eskisi gibi olmazdı.
Sonra dedim ki bu böyle olmaz, hayat siyah beyaz değildir çünkü hepimiz insanız, hepimiz çiğ süt emmişiz. Ben nedense kafama "ideal insan" kodlamışım ve ona uymayanları kendi kendime cezalandırıp kınıyorum ama bu ahlakçılık, bu dokunulmazlık neden? Ben çok mu farklıyım? Onlarda nefis var da bende yok mu? Hiç kötü niyetli veya düşüncesizce davranmadım mı? Mükemmel miyim? Alakası bile yok.
Bu tarz eğilimler empati kurarak, çevremizdekilere daha merhametli ve anlayışlı davranmaya çalışarak aşılabiliyor bence. Kesin prensipleriniz olsun, bazı durumlarda elbette karşınızdaki kişiyle iletişimi tamamen kesin ama onun dışında ufak tefek şeyleri görmezden gelin. İçimizdeki kin yalnızca bizi zehirliyor.