Insan tabi ki de kiriliyor. Cünkü insana eksiklik hissi veriyorlar. Ben ilk hastalandigimda yasim 22 di henüz. Romatizma oldugunu ancak 2 sene sonra bildi bir doktor. Bana da "seninle böyle kimse evlenmez. Acaba cocuklarina gecer mi? En iyisi kimseye söyleme" gibi sacma sapan cümleler kurulsun. Anneme de dedim: Rabbim bu hastaligi vermis. Onu yargilamak kullarina düsmedi. Beni böyle sevemeyen sevmesin. Ben eksik felan degilim. Herkes yarin öbür gün hastalanabilir veya kaza gecirebilir." Diye. Ben esime herseyi bastan söyledim. Kabul etmek istemese bastan etmesin de sonra sıkıntı olmasın diye. Oda dert etmedi hic. Sizi de siz oldugunuz icin oldugunuz gibi sevecek insan karsiniza cikar. Süphem yok