- Konu Sahibi Mevsimsiz_kar
- #1
Merhabalar bayanlar,
Bu yazımı yazarken çok düşündüm ama birileriyle paylaşmaya ve icimdekileri dökmeye ihtiyacım var. Benim her konuda çok zor bir çocuğum var yemek konusunda ders konusunda aklınıza ne gelirse iste her konuda benimle zitlasan mesela ellerini yıka dediğim de ooff hep elmi yikamaliyim diyen bir kızim var. Bastan bunu söyleyeyim kızımı bu dünyadaki herkesten her şeyden çok seviyorum. Dun annem ve babam bizdeydi beraber yemek yiyecektik. Kizim herzamnki gibi yemeğini yemek istemedi ve tabağını eline alıp herkese göstermeye başladı yeter mi yeter mi diye ben belki kirk defa uyardim yerine otur yemeğini te diye ama yapmadı bide benim uyarilarima rağmen benimle terslesmeye devam etti bende en sonunda sinirlerime yenik düştüm çekiştirerek odasina goturdum o çekiştirdiğim için avaz avaz bağırıyordu o bagirdikca ben daha sinirleniyodum odada sus sus dedik yine susmayinca koluna vurdum ve saçını çektim daha çok bağırınca da ağzını tuttum en sonunda kaldırdım yerinden yatağının üstüne koymak için yatağının kenarında da korumalık var dusmesin diye oraya koyarken o sinirle gözünün kenarı yatağın korumalığını geldi ve gözü morardi o an dünya basıma yıkıldı sanki hemen kostum buz getirdim gözüne tuttum tabi o arada eşim öyle gözünü görünce bana tokat attı tokat atınca kızım daha korktu annem babam bana kizmaya başladılar. Neyse olayın özeti şuan çok pismanim ve kızımın gözünü o şekilde gördükçe ölmek istiyorum. Yaşadığım bu olay benim hayatımın en büyük pişmanlığı en büyük çaresizliği gece boyunca hic uyumadim sabaha kadar kizima sarildim ağladım halada ayni durumdayım şuan kızımın gözü biraz mor ve ben ona baktıkça kahroluyorum simdi belki beni elsetirenleriniz olacak haklisiniz benim şuan o üvey anneden bi farkim kalmadı kızımı biri daha görupte bu kadın bu çocuğu ne hale getirmiş boyle diyecekler diye çok korkuyorum korku değil aslında utanç çünkü ben çocuğuna bunu yapabilecek biri değilim ne kadar isteyerek yapmasamda sinirlerime hakim olmaliydim ve ona o şekilde davranmamaliydim elimde tek bir günü geri çevirmek gibi bir şansım olsa oda dun geceye dönmek isterdim. Ne olursunuz sizlerde çocuklarınıza yaklaşırken daha anlayışlı ve daha sevgi dolu olun yoksa benim gibi vijdan azabından kahrolursunuz
Bu yazımı yazarken çok düşündüm ama birileriyle paylaşmaya ve icimdekileri dökmeye ihtiyacım var. Benim her konuda çok zor bir çocuğum var yemek konusunda ders konusunda aklınıza ne gelirse iste her konuda benimle zitlasan mesela ellerini yıka dediğim de ooff hep elmi yikamaliyim diyen bir kızim var. Bastan bunu söyleyeyim kızımı bu dünyadaki herkesten her şeyden çok seviyorum. Dun annem ve babam bizdeydi beraber yemek yiyecektik. Kizim herzamnki gibi yemeğini yemek istemedi ve tabağını eline alıp herkese göstermeye başladı yeter mi yeter mi diye ben belki kirk defa uyardim yerine otur yemeğini te diye ama yapmadı bide benim uyarilarima rağmen benimle terslesmeye devam etti bende en sonunda sinirlerime yenik düştüm çekiştirerek odasina goturdum o çekiştirdiğim için avaz avaz bağırıyordu o bagirdikca ben daha sinirleniyodum odada sus sus dedik yine susmayinca koluna vurdum ve saçını çektim daha çok bağırınca da ağzını tuttum en sonunda kaldırdım yerinden yatağının üstüne koymak için yatağının kenarında da korumalık var dusmesin diye oraya koyarken o sinirle gözünün kenarı yatağın korumalığını geldi ve gözü morardi o an dünya basıma yıkıldı sanki hemen kostum buz getirdim gözüne tuttum tabi o arada eşim öyle gözünü görünce bana tokat attı tokat atınca kızım daha korktu annem babam bana kizmaya başladılar. Neyse olayın özeti şuan çok pismanim ve kızımın gözünü o şekilde gördükçe ölmek istiyorum. Yaşadığım bu olay benim hayatımın en büyük pişmanlığı en büyük çaresizliği gece boyunca hic uyumadim sabaha kadar kizima sarildim ağladım halada ayni durumdayım şuan kızımın gözü biraz mor ve ben ona baktıkça kahroluyorum simdi belki beni elsetirenleriniz olacak haklisiniz benim şuan o üvey anneden bi farkim kalmadı kızımı biri daha görupte bu kadın bu çocuğu ne hale getirmiş boyle diyecekler diye çok korkuyorum korku değil aslında utanç çünkü ben çocuğuna bunu yapabilecek biri değilim ne kadar isteyerek yapmasamda sinirlerime hakim olmaliydim ve ona o şekilde davranmamaliydim elimde tek bir günü geri çevirmek gibi bir şansım olsa oda dun geceye dönmek isterdim. Ne olursunuz sizlerde çocuklarınıza yaklaşırken daha anlayışlı ve daha sevgi dolu olun yoksa benim gibi vijdan azabından kahrolursunuz
