Merhaba kızlar. Nerden başlasam bilemiyorum kısaca anlatmak istiyorum ben baskıcı ve maddi durumu kötü bi ailede büyüdüm babam herşeyi erteleyen ve ben araştırmadan görmeden hiçbişey yapamazsın diyen biriydi ve gerçek anlamda ondan korkuyordum ayrıca çok çekingen biriyim buyüzden. Bunlara rağmen üniversite bitirip atandım çalıştım evlendim çocuğum oldu mutluydum hep zorlukları aştım rahatlığıyla mutluydumda. Ancak bugün ehliyet için direksiyon sınavına girdim herşeyi yapıp son 2 dk bile kalmamışken son hamlede kaybettim. O saate. Bu yana sanki dünyam yıkılmış gibi kendimi eşime yada kimseye anlatamıyorum çünkü bende anlamıyorum sürekli ağlıyorum. Bu ehliyet meselesini işe başladığımda defalarca kez açıp babamdan ben kursu bilmeliyim hocayı tanımalıyım olmaz olmaz olmaz dediği için alamadım şuan fark ediyorum benim çok istediğim birşeymiş arabamı alıp binebilmek. Şuanda ilk sınavdan kalınca tüm herşey tetiklendi sanırım kendimi kafamı toplayamıyorum yıllardır yaşadıklarım zorluklarla geçen eğitim hayatı hepsi gözümün önünde. Ben bunu babama kendimi kanıtlamak için mi yaparım diyordum hayır ama çok kötüyüm.