Şimdi Bana Kalan

Özlüyorum gülüşünü deli gibi. Hani görüşecektik hani Gel artık yanımda ol gözlerime bakarak anlat demiştin nasıl sevdiğini. Beklemek bu kadar mı zordu? Hani demişsin ya inanmıyorum sevgisine diye, ne yapmalıydım seni inandırmak için? Bu kadar zor muydu inanmak sev diyemedim sadece inan. Yıktın,yaktın silip attın bütün köprüleri

Şimdi bana kalan ise özlemek.
Şimdi bana kalan hasret
Şimdi bana kalan yalnızlık
Şimdi bana kalan sensizlik


Be güzel gülüşlüm...

Bu gece oturup okumayacağını bile bile sana Yazmak istiyorum ben. Bir Yere bağlı kalmadan oradan buradan Yazmak istiyorum. Kendimi Anlatmak istiyorum sana Mesela. Dinler misin beni ? Neyse boşVer sen beni. Ben sana seni anlatayım bu gece. Neyimi anlatacaksin diye sorarsan seni ne kadar çok sevdiğimi anlatacağım sana. Sensizken seni satirlar da nasıl yaşattığımi ya da seni ne kadar çok özlediğimi. Sahi umrunda mi benim sana anlatacaklarim. bir gün şayet bir gün dinlemek ışter misin Kendini benden. Anlatmami ışter misin seni ne kadar çok sevdiğimi. Utangaç benliğime kızaran yanaklarima inat cesurca anlatabilirim seni ne kadar sevdiğimi sana. Leylasi utanmazken mecnununa aşkini haykırmaya bir leyla olamam belki ama duyarsın sesim den ne kadar sevildiğini. Unutma ki zor değildir aşk sevdasini kalemle dans ettirebilenler için. Çünkü ben sana haykıramadigim sevgimi bir bir satırlarda yaşatırken fon müziği misali gecenin sessizligini kullanıyorum. Unutma ağır değildir sevdalar gerçekten sevenler için. Aşk kavuşmak değildir her zaman. Önemli olan kavusabildigin Aski değil kavuşamadigin Aski yazmaktır satırlara. Kolaydır sevdayi el eleyken yasatmak. Aslolan onsuzken hayallerine ihanet etmeden sevebilmektir gecenin koynunda yüreğinin derinliklerinde yasattigin adamı...