Yaaa sen derdini anlatmissin ama okurken özendim. Gerçekten çok guzel,anlamli bir isin var.
ben de avukatlar arasinda çalışıyorum. Inan ki yaptiklari isin albenisi yok, katmadegeri yok, herhangi bir x kisisinin rahatlikla yapacagi (ki baska firmalarda avukat olmayanlar da yapiyor) bir iste calisip köreliyorlar.
Oysa sen orada pek cok seyden mahrum kalsan bile vicdanen yararli bir is yapmanin tatminini yasiyorsundur. Ya da su an sefaletten öyle bunaldigin icin bunu yasayamiyorsundur ama turkiyeye donup yine konfor alanina girdigin vakit ne guzel bir is yaptigni anlayacaksın...
Ben de vassalam vakfinin bir is ilanina basvurup zanzibar'da, gonullulerin gelip kadinlara sürdülebilir istihdam saglamasina yardimci oldugu bir duzende çalişmayi hayal ediyorum bazen. Ama henüz beni almalari icin bir sebep bulamadigim icin basvurmadim hicbir ilanlarina :))
Yaniiiii bazen zor olsa da isini sevmeye calis. Yine dönüş planlari yap elbet ama hayatini bosa geciriyormus gibi düşünme.
Konuna gelince...daha yeni , karadenizin bir sehrinde turist bir kizla tanistim. Turkiyeye 5. Gelisiymis, cok seviyormuş şöyle böyle... coook severim gercekten gezgin ruhlu insanlari.turkiyenin Sehirlerinden,gittigimiz ortak ulkelerden konustuk, telefonunu sarj etsin diye powerbankimi verdim.
Sonra kalkmam gerekti. Birine gidecektim. Bana bir ton israr etti yemek de yiyelim diye. Otobus saatine daha cok varmis.
O yemek yedi,ben cay içtim (yemege birine gidecektim çünkü) . Sonra kalktik oteline yürüdük ,valizini aldi falan,onu bekledim. Sonra otogara dogru yurumeye basladik. Ilk oturdugumuz yerden bile minubusum varken sirf ona eslik edeyim diye 1 km uzattim yolumu, yanimda koca cantamla. Ilk "kalkalim" dediğimin ustune 2 saat oylandim,milleti de beklettim. Ama neyse dedim,kiza yol arkadasi oldum ne guzel.
Neyse,otogara cok yakin duraga geldik. Kiz sarildi,sen cok tatlisin,istanbulda da goruselim dedi gidiyor. Ben minubus beklerken eslik edip edemeyecegini sordum, "i have to go" dedi gitti. Lan zalımın kizi, 2 saattir benim de i had to go ,ama seni bekledim
o gitti ben sap gibi araba bekledim.
sonraki hafta istanbulda da bulustuk ama ayni senaryo gerceklesti. Niye uzattim bilmiyorum ama iste seni anliyorum. Bazi insanlar senin fedakarlıgini asla görmüyorlar bile. Benciller ve fedakarlık sirasi onlara gelince yok oluyorlar
Bu arada ben hayir demeyi cok da iyi beceriyorum. Ama ne fayda.. icten ice şişiyorum da yine boyle
