merhaba arkadaşlar.bugünlerde canım fena halde sıkkın .nedenine gelince..ben ünv.mezunu anasınıfı öğretmreniyim.lise dahil 7 sene çocuk gelişimi eğitimi aldım.5 yıl zeka engelli bir çocuğun bütün ağitimiyle ilgilendim.ablamın ikizlerine bir yıl ablamla baktık.onun haricindeailede ilgilenmediğim bakmadığım çocuk yok gibi .bebek olunca ailede beni çağırırlardı hemen anneye yardım ederdim bir süre.neyse ben şimdi küçük bir şehire gelin geldim.eşimin ailesi genelde köyde oturur.bebeklerin ağzına emöziği koyup tarlaya giderler bebek akşama kadar onu emer avunur yanınada 4-5 yaşındaki ablalar bırakılır.yanlış anlamayın ben de çok üğzülüyorum o hallerine ama çok iş var tarlada mecburlar.büyükler lohusa gelini hemen tarlaya götüryolar.gelelim benim sorunumaşibdi tüm bu akrabalar komşularım doğurmuş doğurmamış herkes bana annelik taslıyor.bebek görmeye geliyorlar.bebekle tek başıma onca hazırlık yapıyorum.geliyorlar .başını öyyle tutma öyle giydirme böyle uyutma,ay şimdi düşürcen bebeği.ay tırnaklarını hiç kesmiyomusun kafasından bandı çıkar sıkar..ya allah aşkına ben çocuğum için kötülüğü istermiyim.bilmediğim bişey söylesinler sağol diycem ama çok şükür 3 aydır bebişime çok güzel baktım .çok küçüktü zayıftı .şimdi çok şükür topladı.doğura doğura bunumu doğurdun dediler geldiklerinde.artık misafir kapıdan çıkıyor ağlamaya başlıyorum.cevap versem dert vermesen dert.zaten yalnızım bir tek akrabamn yok burda .bilinçli bir insanım atlatmaya çalışıyorum ama zorla depresyona giricem.bazılarıda b unları söyleyince benimde yüzüm düşüyo ister istemez bu da kendini birşey zannetmeye başladı deyip dedikodunu yapıyorlarmış..birde kötü oldum yani