Sanırım kişiden kişiye değişiyor. Ben öldüm öldüm dirildim. 8 yıl oldu ama dün gibi hatırlıyorum acısını. Genel anesteziydi. Zaten ağlayarak uyumuştum, ağlayarak da uyandım. İlk gün değil ayağa kalkmak kendime bile gelemedim. En sonunda ağrı pompası bağladılar koluma da uyuşup uyuyarak atlattım o 24 saati... Bebeğim iri olduğu ve süresi dolduğu halde kanala girmediği için sezaryen zorunlu olmuştu. Doğum sonrası halimi gören doktorum, normal olmasını çok istedik ama iyi ki olmamış ona hiç dayanamazdın demişti...
Neyse çok uzattım.. Kısacası hanımlar bu işin kolayı yok sanırım... Ben ne olursa olsun yine de korkmayın derim, çünkü o acılar çok değerli acılar insan biliyor ki sonunda dünyanın en güzel mutluluğu var. Bugün yine olsa katlanırım, hiç korkmam... Yeterki bebeklerimiz sağlıklı olsunlar...
Allah hayırlısıyla kurtarsın hepinizi...