Günlerdir yazılanları okuyorum. Herkes bi yerden benzer duygular, olaylar yaşamış. Acı herkesin aynı ama. Ben de hamileliğimi öğrendiğimde sevinememiştim; o kadar istememe rağmen, yıllar sonra gelmesine rağmen. Beönden başka herkes havalarda uçuyordu. Nokta kadarken hediyeleri bile gelmeye başlamıştı kızımın. 6 haftalık kanama geçirdim. Doktor düşük önleyici verdi, kullanmadım. Sağlıklıysa zaten tutunur dedim. Büyüdükçe alıştım hamileliğe. 19. hafta hafif kanama geçirdim, yine korkmadım. 20. hafta şiddetli kanamam oldu. Bebek gitti diye acile gittim. Çok iyiydi kızım. Eşi aşağıda o kanama yapıyor olabilir dediler. Ondan sonrası 2 haftada bir kanama oldu. Bir kere 3 hafta üstüne oldu, herhalde artık kanama olmayacak diye düşündüğümde yine geldi. Bebeğim hep iyiydi ama. Haftasıyla uyumlu gitti. Odasında beşiği kurulurken geçirdiğim son kanamaymış meğer. Başı aşağıda olan kızım öyle bir döndü ki, çırpınışlarını hissettim. Hastaneye yatırdılar. Bebek yine iyi diyorlar. Ama ben hareketlerini eskisi gibi hissetmiyordum. Bir sabah nst de kalp atışlarında tuhaflık gördüler. Yoğun bakıma aldılar bizi. Her an bebeğimi alabilirlerdi. 10 gün önce bu plesanta kanama yapmaz, bebekte iyi diyen perinatolog başka bir doktor eşliğinde previa teşhisi koydu. 24 saatten fazla nstde kaldık. Sabah 9'da çıktığım odaya ertesi gün sabah 11'de döndüm. Kızım annesinin doğum gününü bekliyor herhalde dedik. Akşama doğru doktor yine nstye aldı bizi. Arada gelip ultrasonla bakıyorlardı. Kızımı net bir şekilde ilk orda gördüm. Her şey yolunda giderken aniden kalp atışı düşüyordu. Küçük diye almak istemiyorlardı. Ama ben 32 haftalık doğan bebeklerin hepsinin yaşadığını sanıyordum. Hiç aklıma ölüm gelmiyordu. En sonunda ameliyata aldılar bizi. Doğum günüme 2 gün kala kızım doğdu. 6 günlük ömrü varmış. Çok şanslı olsun diye dua ederdim, cennete gitti. Allah'ım senin istediğin gibi bir kul olsun derdim, peygamberler bile hata yapıp uyarı alırken ben zaten bir melek istemişim Allahtan. Ben onun nefes alıp verirken tükürcüğünün balon gibi şişip inmesini sevdim küvezde. Öldüğünde cennet kuşum diye sevdim. Cennet kuşu diye bir şey mi var. Bir de öğrendim ki her anne meleğine cennet kuşum diyormuş. O gün inancım olduğu için şükrettiğimi hatılıyorum.
Buraya yazmadığım öyle çok olay ve duygu yoğunluğu yaşadım ki. Bazen düşündüm de mi oldu yoksa Allah beni hazırladı mı diye düşünüyorum. İnşallah düşüncelerimizle kaderimizi belirlemiyoruzdur. Ben Allahtan gelen her şeye razırım.