Kizlar merhaba 27 yasinda boşanmiş bir genç ve güçlü bir kadinim.Cocugum yok. 1 yili geçecek ayrıldım.
Sevmeye ve sevilmeye doğamız gereği çok ihtiyaç duyuyoruz. Biriyle konuşsam bile asla duvarlarimi yikip ona karşı duygusal bir bağ hissedemiyorum. Eski eşime karşı yabancılaştım bundan dolayi mutluyum bu arada.
Arkadaşlarım ve çevremde genel olarak itibar sahibi biriyim yani bir şekilde sevip seviliyorum.
Ama duygusal bağ kurmak istesemde bunu başaramıyorum bir yandan da çok istiyorum. Öyle bi gün onla bi gün bunla rahatça takılayım gibi isteklerim yok bu olgunluğa erişmiş biriyim.
Bana sürekli ömrüm yapayanliz kimseye güvenemeden geçecek gibi geliyor hal böyle oldukça ama bir ilişkide istemiyorum kirilmaktan çok korkuyorum ve yanlizliğa alisinca hesap vermek kavga etmek tartismak gibi toksik olaylar çok zor geliyor buna enerjim yok bayağı dengesizlik hali mevcut farkindayim.
Sorum sevmeye ve sevilmeye hazir oldugumuzu nasil anlariz? :)
Sevmeye ve sevilmeye doğamız gereği çok ihtiyaç duyuyoruz. Biriyle konuşsam bile asla duvarlarimi yikip ona karşı duygusal bir bağ hissedemiyorum. Eski eşime karşı yabancılaştım bundan dolayi mutluyum bu arada.
Arkadaşlarım ve çevremde genel olarak itibar sahibi biriyim yani bir şekilde sevip seviliyorum.
Ama duygusal bağ kurmak istesemde bunu başaramıyorum bir yandan da çok istiyorum. Öyle bi gün onla bi gün bunla rahatça takılayım gibi isteklerim yok bu olgunluğa erişmiş biriyim.
Bana sürekli ömrüm yapayanliz kimseye güvenemeden geçecek gibi geliyor hal böyle oldukça ama bir ilişkide istemiyorum kirilmaktan çok korkuyorum ve yanlizliğa alisinca hesap vermek kavga etmek tartismak gibi toksik olaylar çok zor geliyor buna enerjim yok bayağı dengesizlik hali mevcut farkindayim.
Sorum sevmeye ve sevilmeye hazir oldugumuzu nasil anlariz? :)