- Konu Sahibi hayatincoptenekesi
-
- #1
Merhaba hanımlar,
Bazılarınız beni önceki konumdan biliyor, dolayısıyla yaşadığım sıkıntılar aşikar.
En son iki-üç aylığına uzaklaşsın yeter diyordum. Geçtiğimiz Ekim ayı gitti köyüne kv, ama bir ay dolmadan geldi. Tam eşimle baş başa kalacağım sonunda derken torunlarından birini bizim eve kalmaya göndermiş (O’nun gönderdiğini sonradan öğrendim) yani benim eşimle baş başa kalma planlarım yine suya düştü.
Ve geri geldi. Allah biliyor ya geldiği günden beri sabrediyorum. Bıktım artık kafaya takmaktan çünkü. Sayesinde egzama oldum, böyle bir hastalıktan haberim bile yokken stresten olduğunu öğrendim. Burun kanamalarım baş dönmelerim arttı, hepsi stresten.
Ama artık katlanılmaz oldu bu iş. Birkaç gündür yine kv yüzünden eşimle tartışır olduk, nedenini bile bilmiyorum. Akşam eşim gelince iki dakika oturalım salonda diye salona çıkıyoruz çay demliyorum içelim iki muhabbet edelim adamla diye. Bizi yalnız bırakmadığı gibi oturtuyor eşimi yanına başlıyor Kürtçe konuşmaya… ben zaten bu dili anlamıyorum , anlamadığımı çok iyi biliyor, eşim Türkçe cevap verdikçe anlamıyorum deyip Kürtçe konuşmasını sağlıyor. İnanın o zaman kendimi fazlalık gibi hissediyorum. Ne bileyim benim ailemde yanında biri varken fısıldaşılmaz bile, bırak farklı dil konuşmayı…. Zaten ne oluyorsa ondan sonra oluyor, nasıl bir duygu sömürüsü oluyorsa kadın bir an melekleşiyor bu konuşmalardan sonra. Eşimde ne yapsın “bir annem var ne yapabilirim çöptenekesi “ diyor, bırsey ıstemıyorum bırsey yap da demıyorum sadece gözlerini aç diyorum, ama anlamıyor.
sosyal hayatımız zaten öldü, ama artık özel hayatımız da ölüyor. akşamları odamızda ıkı dakıka oturup sohbet etsek trıp atıyor, sonra bır hafta boyunca gectınız odaya ne kadar sesınız cıktı oyle dıyor. "kötü olsak daha mı iyi olurdu anne, ne guzel anlaşıyoruz işte" diyorum. ama gunlerce asık suratını cekıyorum. cinsel açıdan da zaten ses duyacak bı hafta dırdır edecek dıye eşimden kacar oldum. ama sorsan tek istediği bizim mutlu olmamız. benim yanımda bile defalarca dedi eşime "oğlum ben yaşlı bir insanım bu saatten sonra kim bana bakacak, tek istediğim sizin mutlu olmanız" dedi, gözümün içine baka baka.. ama o şeytanca bakısını bı ben gordum sanırım.
Eşimi çok seviyorum, eşimin de beni sevdiğini adım gibi biliyorum. Ama galiba sevmek ve sevilmek yetmiyor çünkü ben gün geçtikçe kendim olmaktan vazgeçtiğimi fark ettim. Garip bir insana dönüştüm. Hakkım yeniyor susuyorum. Benim canımı sıkıp oğluna melek rolü yapıyor susuyorum ve ben cok sıkıldım artık. Kulu bilmezse Allah bilir diyorum susuyorum ama artık dayanamıyorum. Ne derse alttan alıyorum, eşim için sabrediyorum, eşimin hatrına kalbini kırmayayım sonuçta eşimi doğuran klişi diyorum, güzellikle bir şeyleri halletmeye çalışıyorum ama olmuyor olmuyor.
Hanımlar şimdi çok uzatmış bu kadın diyeceksiniz ama ne olur bana bir akıl verin ya bu kadından kurtulayım ya da boşanmak için ailemle konuşayım.. Siz olsaydınız ne yapardınız???
p.s. yazım hatası olduysa affola, çok sinirliyim harfleri bile zor buluyorum şu an
Bazılarınız beni önceki konumdan biliyor, dolayısıyla yaşadığım sıkıntılar aşikar.
En son iki-üç aylığına uzaklaşsın yeter diyordum. Geçtiğimiz Ekim ayı gitti köyüne kv, ama bir ay dolmadan geldi. Tam eşimle baş başa kalacağım sonunda derken torunlarından birini bizim eve kalmaya göndermiş (O’nun gönderdiğini sonradan öğrendim) yani benim eşimle baş başa kalma planlarım yine suya düştü.
Ve geri geldi. Allah biliyor ya geldiği günden beri sabrediyorum. Bıktım artık kafaya takmaktan çünkü. Sayesinde egzama oldum, böyle bir hastalıktan haberim bile yokken stresten olduğunu öğrendim. Burun kanamalarım baş dönmelerim arttı, hepsi stresten.
Ama artık katlanılmaz oldu bu iş. Birkaç gündür yine kv yüzünden eşimle tartışır olduk, nedenini bile bilmiyorum. Akşam eşim gelince iki dakika oturalım salonda diye salona çıkıyoruz çay demliyorum içelim iki muhabbet edelim adamla diye. Bizi yalnız bırakmadığı gibi oturtuyor eşimi yanına başlıyor Kürtçe konuşmaya… ben zaten bu dili anlamıyorum , anlamadığımı çok iyi biliyor, eşim Türkçe cevap verdikçe anlamıyorum deyip Kürtçe konuşmasını sağlıyor. İnanın o zaman kendimi fazlalık gibi hissediyorum. Ne bileyim benim ailemde yanında biri varken fısıldaşılmaz bile, bırak farklı dil konuşmayı…. Zaten ne oluyorsa ondan sonra oluyor, nasıl bir duygu sömürüsü oluyorsa kadın bir an melekleşiyor bu konuşmalardan sonra. Eşimde ne yapsın “bir annem var ne yapabilirim çöptenekesi “ diyor, bırsey ıstemıyorum bırsey yap da demıyorum sadece gözlerini aç diyorum, ama anlamıyor.
sosyal hayatımız zaten öldü, ama artık özel hayatımız da ölüyor. akşamları odamızda ıkı dakıka oturup sohbet etsek trıp atıyor, sonra bır hafta boyunca gectınız odaya ne kadar sesınız cıktı oyle dıyor. "kötü olsak daha mı iyi olurdu anne, ne guzel anlaşıyoruz işte" diyorum. ama gunlerce asık suratını cekıyorum. cinsel açıdan da zaten ses duyacak bı hafta dırdır edecek dıye eşimden kacar oldum. ama sorsan tek istediği bizim mutlu olmamız. benim yanımda bile defalarca dedi eşime "oğlum ben yaşlı bir insanım bu saatten sonra kim bana bakacak, tek istediğim sizin mutlu olmanız" dedi, gözümün içine baka baka.. ama o şeytanca bakısını bı ben gordum sanırım.
Eşimi çok seviyorum, eşimin de beni sevdiğini adım gibi biliyorum. Ama galiba sevmek ve sevilmek yetmiyor çünkü ben gün geçtikçe kendim olmaktan vazgeçtiğimi fark ettim. Garip bir insana dönüştüm. Hakkım yeniyor susuyorum. Benim canımı sıkıp oğluna melek rolü yapıyor susuyorum ve ben cok sıkıldım artık. Kulu bilmezse Allah bilir diyorum susuyorum ama artık dayanamıyorum. Ne derse alttan alıyorum, eşim için sabrediyorum, eşimin hatrına kalbini kırmayayım sonuçta eşimi doğuran klişi diyorum, güzellikle bir şeyleri halletmeye çalışıyorum ama olmuyor olmuyor.
Hanımlar şimdi çok uzatmış bu kadın diyeceksiniz ama ne olur bana bir akıl verin ya bu kadından kurtulayım ya da boşanmak için ailemle konuşayım.. Siz olsaydınız ne yapardınız???
p.s. yazım hatası olduysa affola, çok sinirliyim harfleri bile zor buluyorum şu an