Çok haklısın, kültür farkı da var zaten yani. Doğulu kendi ama sorsan kadınların rolü oturup çocuk büyütmek olsun çalıştığın için eve ve bana bakabilir misin diye korkularım var diyodu. Sadece yediremiyorum yoksa çevremde herkes karşı.....Evlenince kimse değişmez güzelim. Hatta evlenince erkekler sözü daha çok geçsin istiyor. Daha baskıcı oluyorlar, bi de evlendin ya artık, ayrılamazsın vaz geçemezsin sandıkları için gerçek yüzleri ortaya çıkıyor. Benim üniversitede 6 yıllık sevgilim vardı, kıskançtı, giyimime karışırdı, arkadaşlarıma karışırdı, gezmeme karışırdı… oysa ailem de çok rahattır. Gençken gezilir, gençken güzel güzel giyilir derlerdi mesela. Neyse ben bu eximin kıskançlığı bitsin diye nişanlandım ailem istememesine rağmen. Başka bir erkekle tanışırım diye beni her ortamda kısıtlayan, kurslara yollamayan, karışık spor salonuna göndermeyen, arkadaş ortamında etkek varsa ortama sokmayan (ha bi de açık dikkat çekici giyinmemden hoşlanmayan adam beni spor salonunda açık giyinen bir kızla aldatmıştı…
Ben gezmeyi seviyorsam, rahat giyinmeyi seviyorsam ona uygun birini bulacağım. Exin de madem gitsin tesettürlü, evden çıkmayan sessiz sakin birini bulsun yani. Olmayan şey oldurmaya gerek yok.
İçiniz rahat değil, değişirdi belki diye olumlu bakmak istiyorsunuz belki öyle şeyler duyup dönmek istiyorsunuz ama maalesef olumlu bir değişiklik olmazdı hayatınız daha da kısıtlanıp zorlaşırdı. Küfür etmiş daha şimdiden, küfür tokat dayak olurdu belki de. İnsanlar hiç değişmiyor zaten, sadece evlenmeden önce kendini biraz tutuyor, sonra da koyuveriyor. Sorduğunuz sorunun cavabını biliyorsunuz bence.İyi bayramlar herkese ,
Bal gibi bayramlarımız olsun.
Azıcık burugum çok üzülüyorum toksik iliskimin bitip yarım kalmış hissi. Halbuki neredeyse her iki üç ayda bi aynı şeyleri yasiyorum. Buradaki yorumlar iyi geliyor. Size bir şey danışmak istiyorum. Kafamı kurcalıyor. Dusunmeden edemiyorum nişanlı olsaydık , ciddiyete bindirmedigim için üç yıl olmuştu ailemle tanistirmaidm. Güvenemedigim için. Baskılarına kavgalarimiza. Ama içim içimi yiyor. Herkes kurtuldun birak özgürsün diyor ama öyle degil. Ten uyumumuz çok baskaydi. İyiyken çok iyi ama kötü olunca da boyle. Narsist gibi. Tamam benimde çenem çok ama onun yaptıkları daha agir. Okuyabilirsiniz. sevgiliyken giyime laf eden, bikini giydirmeyen, alkol içmesine laf eden sevgili (ki ailem hiçbirine bisey demez gayet modern bir aileyiz) kendisi daha gelenekçi bir aile yapıya sahip ve doğulu. Nisanlaninca yada evlendiginde değişir mi? Daha da esner miydi? Yoksa daha da mı müdahale ederdi? Yoksa sevgiliyken ettiği küfürler daha ileri gider miydi?
Evet tamda öyle. Varlığında şüphelerim olduğu icin üç yıl hiç aile uyelerimle tanistirmadim. Kısıtlama konusu olsun yolda yürürken erkek geçince habire sağa sola cevirmesinden olsun. Hiçbir hatayı kabul etmemesi olsun. Giyimime karışmasından dolayı olsun hep şüphem vardı iş ciddiye binsin istemedim düzelir diye bekledim üç yılda son zamanlarda azda olsa düzelmişti ama asla tamamen değişmedi tabiki. Hep kontrolcü dediğim dedik tavırları iliskideyken hak ettiğimin o olduğunu dusunmuyordum ama ten uyumumuz güzeldi. İlgisi güzeldi. Bazen sarıp sarması. Ama her ayrilikta başkasına gitmesi ve aynı kıza.. arkadaşız denmeleri yemediği halt kalmamaları bunu doğala indirgemesi. İnanmak istediğim icin inanmalarim çünkü profili öyle bir çizdi ki yeminleri sözleri ağlamaları... Aslında hep ben istememiştim onu. Ciddiye bindirmeyen bendim sonda da ben bitirdim ama yine yüzüstü birakip o kıza gitti. Hemde teselli için. Yani binevi kurban psikojisindeyim. Beni mahfedip ona umut oluyor bu çok koyuyor ve uuzldugumude biliyordu. Bir ay oldu tam.. gizli narsist bence zaten herkes kurtuldun diyor bencede öyle hayatımı onun çizdiği sınırlarla yaşamak hep kotu geliyordu iyi oldu ama işte gecmiyor bi turlu kurban psikolojisini aşamiyorum. Başkasına çarpıp kaçmasını bile benim üzerime yıkan bir adam yani.yazdığın şu şeyleri tekrardan farklı bir perspektifte okumalısın örneğin benim gördüğüm şey ilişkinde mutsuz olduğun ve sana uygun olmayan bir sürü şey yazmışsın belkide bu yazdıklarının sana ne kadar zarar verdiğinin farkında değilsindir insan ilişki içindeyken veya bitiş tazeyken göremiyor. unutmaki yaşadığın her şeyi, sen "sen" olduğun için ve karşındaki kişi "o kişi" olduğu için yaşamışsın. onun değişmesi için önce senin değişmen lazım. şartların değişmesi lazım. resmen bilinçaltın karşındaki kişiyi artık istemediği için dürtüsel davranıp ayrılmışsın. dürtüler yatışmış ve neticesinde ayrılığın getirilerinden korkuyorsun. belkide yaşadığın bu kadar şeyi ayrılmaya cesaret edemediğin için yaşamışsındır. sence bu kadar çektiğin çile ayrılık yani yas sürecini göze alamamaktan daha mı iyiydi. bunu göze alamadığı için bu sürecin yaşatacağı negatif durumların onlarca yuzlerce kat kötüsünü yaşayan çok insan var. fakat ayrılıkta ilişkinin başlaması kadar doğal bir olgu ve gereken yerde + zamanda deneyimlenmesine izin verilmeli. varlığında zararı olan birinin, yokluğu yardımcı olur bakarsın? hem ona, hem sana? işte dediğim gibi değişim istiyorsan her şey değişmeli, konfor alanından çıkılmalı. sen bunun adımını ayrılarak atmışsın, deneyimlemeye devam et. uzaktan izle, gözlemle bakalım ilişki içindeyken göremediğin nelere şahit olacaksın. duyguların aşamadığı, çözemediği şeyleri yeri geldiğinde mantığa bırakmayı bilmek gerekiyor.