Sana gecen sene bugunlerimizi hatirlatiyim... Insanin dusmanina bile yaparken durup dusunecegi seyi sen bana hic dusunmeden yaptin.. Sayfalarca kufrettin bana. cikmaya basladigimizdan 1 yil sonra oyle boyle degil sayfalarca kin kusan bi insan.. Nisanliliginda tokat, evlendiginde dayak atar.. Sinirlendigi zaman yumruguyla kirdigi sehpayi sevgilisine bak yanimda yoksun sehpaya bunu yaptim sen yanimda olsaydin kim bilir neler olurdu dercesine bi de ovunulecek birseymis gibi sevgilisine kirik sehpa fotograflari atan bi insanin mi daha cok kinci yoksa ne kadar kizsa da aglayip erkek arkadasini arayan ondan duyabilicegi acisini hafiftleticek sozler bekleyen ben mi?
Bundan bir ay sonra ayni gecen sene ki gibi baska bir kizla yilbasi gecirecegini dusundugum bir erkeke daha fazla SEVGILIM diye hitap etmek icimden hic gelmiyor.
Seni dinlemeden sana inanmadan senden ayrildim zor zamanlar gecirmissin bana belli etmeden bunun ustune bide seni ben kirdim ozur dilerim yerine bana gelip YALNIZSIN YALNIZ KALMANA GEREK YOK diye bana acidigini ve sirf bu yuzden benim arkadasim olmak istedigini soyleyen bir erkeke asik olmak mi?
Bana degersiz oldugumu her an ima etmekten cekinmeyen bana aciyan bana hakaret eden bana iftira atan bir erkekle gecirdigim her an icin pisman olmamak mi??
kinci oldugum icin mi senden nefret etmiyorum?? Bence yukarida yazdiklarim en iyi kalbi en merhametli kalbi tasa cevirir.
29. ay mi? Nasil, bu kadar uzun sure dayanabilmis miyim ben bu ask adini verdigim ama baktigim zaman icinde aska dair hicbirsey bulamadigim seye?
Sen hic utanmadin mi kin, nefret gosterileri yaparken bunca zaman? Sen hic sevginden utanmadin mi?