Merhaba 2 yıllık sevgilimle artık aramızın açılmaya başladığını hissediyorum. Eskiden yaptığımız küçük olan ama ilişkiye etkisinin büyük olduğunu düşündüğüm flörtleşmelerimiz tamamen bitti diyebilirim. Aslında bana uyandığı zaman attığı günaydın mesajlarını özlediğimi fark ettim. Konuşma sıklığımız günden güne azalmaya başladı. Dün sadece 7 dakika konuşmuşuz, bireysel meşguliyetlerimizi ve işlerimizi hallettikten sonra bana akşam 6-7 gibi arkadaşlarıyla buluşacağını söyledi. İşlerimi bitirince yorgun olduğum içi uyuyacağımı haber verip naptığını sormak istedim. Arkadaşlarıyla olduğunu ve iyi geceler dilediğini mesaj yoluyla yazdı, hiçbir şekilde bugün az konuştuk, sesini duyayım iki dakika diyip aramadı. Bu durum sizin açınızdan size abes gelmeyebilir ancak bizim rutinimiz bu şekildeydi hep, 2 yıl boyunca ne zaman arkadaş ortamında olsa kalkıp arar ve birkaç dakika sonra kapatırız ben uyumaya o ise tekrar arkadaşlarının yanına giderdi. Hal böyle olunca garipsedim. Şimdi sen niye aramadın diyenleriniz olabilir. O aksiyon almayınca kırıldım ve arayasım gelmedi açıkçası. Kiminize çocukça gelebilir ama hangimiz arada bu tarz şeylere düşmüyoruz ki.. Soranlarınız için 22 yasındayım o ise 23. İlk ciddi ilişkim bu yüzden olgun düşünemediğim zamanlar oluyor. Ayrıca yoğun bir stres ortamındayım şu an yabancı dil sınavlarına hazırlanıyorum ve stresliyim. Bugün beni arayıp ne olduğunu sordu. Ben de sadece stresli olduğumu ve çevremde şu an benimle aynı sınava hazırlanan biri olmadığı için yalnız hissettiğimi söyledim. Birden çıkışıp kendi problemlerini bana yansıtmamaya çalıştığından yakınmaya başladı. Stres kaynağımı küçümsedi alaycı bir tavırla. Bir de dünkü mevzudan bahsettim, aramanı beklemiştim ancak sen bir şey demeyince meşgul olduğunu düşündüm ilk defa böyle yapıyorsun garip geldi dedim. Çocuklara ayıp oluyor kalkıp gittiğimde dedi. Bilemiyorum 2-3 dakika gün boyu sesini duymadığın sevgilini aramak kaç yıllık arkadaşlarına niye ayıp olsun.. Anlayacağınız nereye gider bu iş bilemiyorum dostlar. Daha anlatmadığım birçok şey var tabii. Bunlar 2-3 aydır minik minik birikiyor ve ben bu ilişkiyle ilgili nasıl bir aksiyon almalıyım, ne hissediyorum bilmediğim bir noktadayım. Uzak mesafedeyiz. Garip bir şekilde içimde ona karşı anlamsız bir şüphe var sürekli. Nedense hep başka insanlarla konuştuğunu, kendini açıkta tuttuğunu düşünüyorum yersiz yere. Bu evhamlardan kurtulmak istiyorum artık ama çok zorluyor bu durum beni. Gitsem pişman olmaktan korkup gidemiyorum kalsam sürekli böyle problemler...