Sevgilimin annesi

Buse888 .!.:

Merhaba 25 yaşındayım yüksek lisans öğrencisiyim 3 yılı aşkın ciddi bir ilişkim var üniversitede tanıştık ve kendisi annesinin tek oğlu. Babası ile annesi boşanmış ve annesi oğluna aşırı düşkün. Ben çok bir hata yapıp ilişkimin daha ilk yılından sevgilimin ailesiyle içli dışlı oldum fazla samimiyiz. Annesinin normal olmadığını ilk günden beri farkındayım ama zaman geçtikçe annesinden nefret etmeye başladım ders çalışırken bile kadın aklıma geliyor kadın bende takıntı haline geldi. İlk başlarda her şey yolundaydı fakat zamanla kadının ne kadar kıskanç ve helikopter ebeveyn olduğu anladım oğlu 29 yaşına girecek hala ona bebek gibi davranıyor beni sürekli oğlunun hizmetçisiymişim gibi davranıyor. Sürekli kendisini övüp ben oğlumu şöyle büyüttüm böyle pahalı okula gönderdim ben mükemmel bir kadınım şöyle güzel böyle akıllıyım diyor ki onunla tanışan herkes bu kadının psikolojik sorunları var diye arkasından konuşuyor. Eve misafir gelince bile misafir gidene kadar uydurma şeylerle kendini övüyor. Sürekli yalan söylerken yakalıyorum. Sürekli ben dağdan inmişim bir şey bilmiyormuşum gibi davranıyor ki ben üniversite mezunu yüksek lisans yapan bir kadınım. Kendisi ilkokul mezunu. Bu zamana kadar çok direndim asla cevap vermedim tek oğlu eşi yok kendisi tek büyütmüş normal fazla düşkün olması diye kendimi kandırdım ama kadın psikolojini mahvetti. Sürekli oğlum bensiz yapamaz diyor. Ben yanlız yaşayamam demeye başladı. Kendi kız kardeşi için bile bana gelip kız kardeşi için dedikodu yapıyor. Ama ben salak gibi bana laf soksa bile cevap veremiyorum ağzımdan kelimeler dökülmüyor. Kendimi baskılanmış hissediyorum. Sevgilim evlenmek istiyor ama ben onu çok sevsemde annesi yüzünden istemiyorum. Kendimi ateşe atıyorum gibime geliyor.bu durumdan rahatsız olduğumu sevgilime yüzlerce kez anlattım her seferinde tamam ben hallederim annemle konuşurum diyor konuşuyorda ama annesinde asla bir değişiklik yok. Düzelmeyeceğini biliyorum. Kadın kendi oğluyla bile yarışıyor. Oğlu arkadaşlarıyla tatile gitmek istiyor hayır sen gezerken ben oturamam bende gelicem diyor. Biz genç kendi arkadaşlarımızla takılmak istediğimizde bile aa ne olacak benide severler bende arkadaş olayım bende geleyim diyor. Geliyor da. Biz onsuz bir yere gidelim sürekli beni arayıp ne yaptınız ne yediniz oğluma şunu yedirme bunu yaptırma diyor sanki ben bebek bakıcısıyım. Kendisi bir kaç aylığına başka şehre gitti bu süreçte ben iki üç günde bir erkek arkadaşımın evine gidip yemekler yaptım. Beni arayıp şu yemeği şöyle yapma oğlum sevmez oğlum böyle sever diyor benim nasıl sevdiğimim asla önemi yok. Sevgilimde alışmış bu duruma ve annesine bir bebek gibi bağlı. Onu çok seviyorum ama ayrılmayı düşünüyorum. O evleneceğimizi düşünürken ondan ayrılmak istemek vicdan azabı çekmemi sağlıyor çünkü sevgilim aynı zamanda bebek gibi banada fazla düşkün sürekli yanımda olmak isteyen bir tip. Yakında psikoloğa başlamayı düşünüyorum çünkü kadın öyle psikolojimi bozdu. Görüşmediğimiz günler bile arayıp telefonda beni darlıyor. Kadının yeğeni bile bana iyi katlanıyorsun teyzeme diyor. Kadını tanıyan ortak arkadaşlarımız vs herkes bana dayanılacak gibi değil hiç doktora gitti mi psikolojik sorunu var gibi diyor.Gerçekten artık kafayı yeme noktasına geldim hem ayrılmak istiyorım hem sevgilimi çok seviyorum. İlk ilişkim ve ayrılık acısa beni korkutuyor çok kararsızım.

+Yorumlar dolayısıyla eklemek istediğim konu yemek yapma konusu sevgilim ödemeleden dolayı çift vardiya çalışıyor ve uyku dışında evde vakti yok ben bu olayda kendi isteğimle benim boş zamanım var ben yaparım dedim ama annesi tarafından bu durum bence suistimal edildi. Zira şahsen benim çocuğum olsa ve biri ona kendi isteğiyle sen yorulma zamanın yok ben hallederim yemek yaparım dese minnettar olurum. Ama onun annesi sanki bu benim görevimmiş gibi davrandı. Her gün beni arayıp ne yemek yapacaksın oğluma şunu yap dedi ve bende ona kendi zaman çizelgeme uygun uğraştırmayacak yemekler yapacağımı ilettim. Buna rağmen dışarda yediğimiz günler bile neden dışarıdan yediniz diye hesap sormalara başladı. Oğlu onu uyardı. Benim böyle bir zorunluluğumun olmadığını ilettiği halde oğluna ya beniyi niyettimden vs dedim tarzı takılıp gülüp geçiştirip ertesi gün yine aynı şeylere devam etti.

Genişletmek için tıkla...

Buse888 .!.:

Merhaba 25 yaşındayım yüksek lisans öğrencisiyim 3 yılı aşkın ciddi bir ilişkim var üniversitede tanıştık ve kendisi annesinin tek oğlu. Babası ile annesi boşanmış ve annesi oğluna aşırı düşkün. Ben çok bir hata yapıp ilişkimin daha ilk yılından sevgilimin ailesiyle içli dışlı oldum fazla samimiyiz. Annesinin normal olmadığını ilk günden beri farkındayım ama zaman geçtikçe annesinden nefret etmeye başladım ders çalışırken bile kadın aklıma geliyor kadın bende takıntı haline geldi. İlk başlarda her şey yolundaydı fakat zamanla kadının ne kadar kıskanç ve helikopter ebeveyn olduğu anladım oğlu 29 yaşına girecek hala ona bebek gibi davranıyor beni sürekli oğlunun hizmetçisiymişim gibi davranıyor. Sürekli kendisini övüp ben oğlumu şöyle büyüttüm böyle pahalı okula gönderdim ben mükemmel bir kadınım şöyle güzel böyle akıllıyım diyor ki onunla tanışan herkes bu kadının psikolojik sorunları var diye arkasından konuşuyor. Eve misafir gelince bile misafir gidene kadar uydurma şeylerle kendini övüyor. Sürekli yalan söylerken yakalıyorum. Sürekli ben dağdan inmişim bir şey bilmiyormuşum gibi davranıyor ki ben üniversite mezunu yüksek lisans yapan bir kadınım. Kendisi ilkokul mezunu. Bu zamana kadar çok direndim asla cevap vermedim tek oğlu eşi yok kendisi tek büyütmüş normal fazla düşkün olması diye kendimi kandırdım ama kadın psikolojini mahvetti. Sürekli oğlum bensiz yapamaz diyor. Ben yanlız yaşayamam demeye başladı. Kendi kız kardeşi için bile bana gelip kız kardeşi için dedikodu yapıyor. Ama ben salak gibi bana laf soksa bile cevap veremiyorum ağzımdan kelimeler dökülmüyor. Kendimi baskılanmış hissediyorum. Sevgilim evlenmek istiyor ama ben onu çok sevsemde annesi yüzünden istemiyorum. Kendimi ateşe atıyorum gibime geliyor.bu durumdan rahatsız olduğumu sevgilime yüzlerce kez anlattım her seferinde tamam ben hallederim annemle konuşurum diyor konuşuyorda ama annesinde asla bir değişiklik yok. Düzelmeyeceğini biliyorum. Kadın kendi oğluyla bile yarışıyor. Oğlu arkadaşlarıyla tatile gitmek istiyor hayır sen gezerken ben oturamam bende gelicem diyor. Biz genç kendi arkadaşlarımızla takılmak istediğimizde bile aa ne olacak benide severler bende arkadaş olayım bende geleyim diyor. Geliyor da. Biz onsuz bir yere gidelim sürekli beni arayıp ne yaptınız ne yediniz oğluma şunu yedirme bunu yaptırma diyor sanki ben bebek bakıcısıyım. Kendisi bir kaç aylığına başka şehre gitti bu süreçte ben iki üç günde bir erkek arkadaşımın evine gidip yemekler yaptım. Beni arayıp şu yemeği şöyle yapma oğlum sevmez oğlum böyle sever diyor benim nasıl sevdiğimim asla önemi yok. Sevgilimde alışmış bu duruma ve annesine bir bebek gibi bağlı. Onu çok seviyorum ama ayrılmayı düşünüyorum. O evleneceğimizi düşünürken ondan ayrılmak istemek vicdan azabı çekmemi sağlıyor çünkü sevgilim aynı zamanda bebek gibi banada fazla düşkün sürekli yanımda olmak isteyen bir tip. Yakında psikoloğa başlamayı düşünüyorum çünkü kadın öyle psikolojimi bozdu. Görüşmediğimiz günler bile arayıp telefonda beni darlıyor. Kadının yeğeni bile bana iyi katlanıyorsun teyzeme diyor. Kadını tanıyan ortak arkadaşlarımız vs herkes bana dayanılacak gibi değil hiç doktora gitti mi psikolojik sorunu var gibi diyor.Gerçekten artık kafayı yeme noktasına geldim hem ayrılmak istiyorım hem sevgilimi çok seviyorum. İlk ilişkim ve ayrılık acısa beni korkutuyor çok kararsızım.

+Yorumlar dolayısıyla eklemek istediğim konu yemek yapma konusu sevgilim ödemeleden dolayı çift vardiya çalışıyor ve uyku dışında evde vakti yok ben bu olayda kendi isteğimle benim boş zamanım var ben yaparım dedim ama annesi tarafından bu durum bence suistimal edildi. Zira şahsen benim çocuğum olsa ve biri ona kendi isteğiyle sen yorulma zamanın yok ben hallederim yemek yaparım dese minnettar olurum. Ama onun annesi sanki bu benim görevimmiş gibi davrandı. Her gün beni arayıp ne yemek yapacaksın oğluma şunu yap dedi ve bende ona kendi zaman çizelgeme uygun uğraştırmayacak yemekler yapacağımı ilettim. Buna rağmen dışarda yediğimiz günler bile neden dışarıdan yediniz diye hesap sormalara başladı. Oğlu onu uyardı. Benim böyle bir zorunluluğumun olmadığını ilettiği halde oğluna ya beniyi niyettimden vs dedim tarzı takılıp gülüp geçiştirip ertesi gün yine aynı şeylere devam etti.

Genişletmek için tıkla...

Buse888 .!.:

Sevgilim şu an ödemelerden dolayı çifte vardiya çalışıyor. Evde durduğu saatler çok kısa yemek yapma gibi bir zamanı yoj. Bu tamamiyle benim tercihimdi fakat ne kadar özveride bulunursan daha da fazlası bekleniyormuş gibime geliyor.

Genişletmek için tıkla...

Buse888 .!.:

Doğru söylüyorsun ayrılmam gerektiğinin farkındayım sadece sürekli erteliyorum acıdan kaçmak için ama biliyorum ki şimdi çekeceğim üç beç ay hadi bir yıllık acı gelecekte yıllarca çekeceğim bu durumdan iyi.

Genişletmek için tıkla...

Buse888 .!.:

Peki sizce sevgilimden ayrıldığımda karşımdakinin çekeceği acıyı üzüntüyü düşünüp buna dertlenmem normal mi ? Yoksa ben mi fazla dramatik biriyim ?

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Yaaaa hayatında hiç sevgilin olmadığı için bilmiyorsun. Adam ne kadar üzülecek ki? Sen daha kendini unutup onun duygularını düşünürken bir bakarsin köşe başında Elele geciyor, yeni flörtun heyecanıyla.
Nazim hikmet hapishanedeyken "ya seni asarlarsa ben yasayamam" diyen nişanlisi Piraye'ye
"yaşarsın karıcığım,
kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgârda;
yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı
en fazla bir yıl sürer
yirminci asırlarda
ölüm acısı" diye cevap yazmis, onun üstünden bir yüzyıl geçti. Adam da sen de kısa sürede yeni aşkın heyecanına kapılırsiniz zaten.
Bu kadar dramaya gerek yok.
Ayrıca böyle manyak kadınlar ayrıldıktan sonra,oğluşu evde ağlarken çirkin yüzünü gosterirler, sen de şaşırırsın. Benim hayatımda birinin de her saniyesine karışan (boşanmış) bir annesi vardı,seninki gibi değildi. Ağzımın içine düşerdi,bayilirdi bana ama belliydi toksik olduğu. Ayrıldıktan sonra oğluşu uzulunce anneme ulaşıp "ne terbiyesiz kız yetistirmissiniz bizim evden çıkmadı, evimde orda burada çamaşırlarını bulurdum" falan...ne çirkin cümleler kurmuştu.
Bence bir an önce yol ver gitsin.
Bir saniye bile pişman olmayacaksın. Gençsin ,güzelsin. Daha hayatına ne romantizmler girer,hiç merak etme

Genişletmek için tıkla...

Buse888 .!.:

Merhaba 25 yaşındayım yüksek lisans öğrencisiyim 3 yılı aşkın ciddi bir ilişkim var üniversitede tanıştık ve kendisi annesinin tek oğlu. Babası ile annesi boşanmış ve annesi oğluna aşırı düşkün. Ben çok bir hata yapıp ilişkimin daha ilk yılından sevgilimin ailesiyle içli dışlı oldum fazla samimiyiz. Annesinin normal olmadığını ilk günden beri farkındayım ama zaman geçtikçe annesinden nefret etmeye başladım ders çalışırken bile kadın aklıma geliyor kadın bende takıntı haline geldi. İlk başlarda her şey yolundaydı fakat zamanla kadının ne kadar kıskanç ve helikopter ebeveyn olduğu anladım oğlu 29 yaşına girecek hala ona bebek gibi davranıyor beni sürekli oğlunun hizmetçisiymişim gibi davranıyor. Sürekli kendisini övüp ben oğlumu şöyle büyüttüm böyle pahalı okula gönderdim ben mükemmel bir kadınım şöyle güzel böyle akıllıyım diyor ki onunla tanışan herkes bu kadının psikolojik sorunları var diye arkasından konuşuyor. Eve misafir gelince bile misafir gidene kadar uydurma şeylerle kendini övüyor. Sürekli yalan söylerken yakalıyorum. Sürekli ben dağdan inmişim bir şey bilmiyormuşum gibi davranıyor ki ben üniversite mezunu yüksek lisans yapan bir kadınım. Kendisi ilkokul mezunu. Bu zamana kadar çok direndim asla cevap vermedim tek oğlu eşi yok kendisi tek büyütmüş normal fazla düşkün olması diye kendimi kandırdım ama kadın psikolojini mahvetti. Sürekli oğlum bensiz yapamaz diyor. Ben yanlız yaşayamam demeye başladı. Kendi kız kardeşi için bile bana gelip kız kardeşi için dedikodu yapıyor. Ama ben salak gibi bana laf soksa bile cevap veremiyorum ağzımdan kelimeler dökülmüyor. Kendimi baskılanmış hissediyorum. Sevgilim evlenmek istiyor ama ben onu çok sevsemde annesi yüzünden istemiyorum. Kendimi ateşe atıyorum gibime geliyor.bu durumdan rahatsız olduğumu sevgilime yüzlerce kez anlattım her seferinde tamam ben hallederim annemle konuşurum diyor konuşuyorda ama annesinde asla bir değişiklik yok. Düzelmeyeceğini biliyorum. Kadın kendi oğluyla bile yarışıyor. Oğlu arkadaşlarıyla tatile gitmek istiyor hayır sen gezerken ben oturamam bende gelicem diyor. Biz genç kendi arkadaşlarımızla takılmak istediğimizde bile aa ne olacak benide severler bende arkadaş olayım bende geleyim diyor. Geliyor da. Biz onsuz bir yere gidelim sürekli beni arayıp ne yaptınız ne yediniz oğluma şunu yedirme bunu yaptırma diyor sanki ben bebek bakıcısıyım. Kendisi bir kaç aylığına başka şehre gitti bu süreçte ben iki üç günde bir erkek arkadaşımın evine gidip yemekler yaptım. Beni arayıp şu yemeği şöyle yapma oğlum sevmez oğlum böyle sever diyor benim nasıl sevdiğimim asla önemi yok. Sevgilimde alışmış bu duruma ve annesine bir bebek gibi bağlı. Onu çok seviyorum ama ayrılmayı düşünüyorum. O evleneceğimizi düşünürken ondan ayrılmak istemek vicdan azabı çekmemi sağlıyor çünkü sevgilim aynı zamanda bebek gibi banada fazla düşkün sürekli yanımda olmak isteyen bir tip. Yakında psikoloğa başlamayı düşünüyorum çünkü kadın öyle psikolojimi bozdu. Görüşmediğimiz günler bile arayıp telefonda beni darlıyor. Kadının yeğeni bile bana iyi katlanıyorsun teyzeme diyor. Kadını tanıyan ortak arkadaşlarımız vs herkes bana dayanılacak gibi değil hiç doktora gitti mi psikolojik sorunu var gibi diyor.Gerçekten artık kafayı yeme noktasına geldim hem ayrılmak istiyorım hem sevgilimi çok seviyorum. İlk ilişkim ve ayrılık acısa beni korkutuyor çok kararsızım.

+Yorumlar dolayısıyla eklemek istediğim konu yemek yapma konusu sevgilim ödemeleden dolayı çift vardiya çalışıyor ve uyku dışında evde vakti yok ben bu olayda kendi isteğimle benim boş zamanım var ben yaparım dedim ama annesi tarafından bu durum bence suistimal edildi. Zira şahsen benim çocuğum olsa ve biri ona kendi isteğiyle sen yorulma zamanın yok ben hallederim yemek yaparım dese minnettar olurum. Ama onun annesi sanki bu benim görevimmiş gibi davrandı. Her gün beni arayıp ne yemek yapacaksın oğluma şunu yap dedi ve bende ona kendi zaman çizelgeme uygun uğraştırmayacak yemekler yapacağımı ilettim. Buna rağmen dışarda yediğimiz günler bile neden dışarıdan yediniz diye hesap sormalara başladı. Oğlu onu uyardı. Benim böyle bir zorunluluğumun olmadığını ilettiği halde oğluna ya beniyi niyettimden vs dedim tarzı takılıp gülüp geçiştirip ertesi gün yine aynı şeylere devam etti.

Genişletmek için tıkla...

zuzuipek .!.:

Ama sevgilim üzülür diye sakın devam ettirmeyin hemen ayrılın. Yoksa kucağınızda bebeğiniz ile nasılsa boşanacaksınız...

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Ya kimse çocuğu adamdan saymıyor ki. Annesi Bebek muamelesi yapiyor diye gicik oluyor ama o da bebek gibi davranıyor.
İnsan "sevgilimden ayrılınca üzülür" diye yıllarca düşünüp ilişkisine devam etmez "çocuklarım ayrılınca üzülür" diye yıllarca düşünüp ilişkisine devam eder:)
Kendi de farkında değil ama adamı insan, erkek olarak değil minnak bebek olarak görüyor.. bunun ayardina varsa belki ayrılmak çok daha kolay olur onun icin

Genişletmek için tıkla...

Buse888 .!.:

Merhaba 25 yaşındayım yüksek lisans öğrencisiyim 3 yılı aşkın ciddi bir ilişkim var üniversitede tanıştık ve kendisi annesinin tek oğlu. Babası ile annesi boşanmış ve annesi oğluna aşırı düşkün. Ben çok bir hata yapıp ilişkimin daha ilk yılından sevgilimin ailesiyle içli dışlı oldum fazla samimiyiz. Annesinin normal olmadığını ilk günden beri farkındayım ama zaman geçtikçe annesinden nefret etmeye başladım ders çalışırken bile kadın aklıma geliyor kadın bende takıntı haline geldi. İlk başlarda her şey yolundaydı fakat zamanla kadının ne kadar kıskanç ve helikopter ebeveyn olduğu anladım oğlu 29 yaşına girecek hala ona bebek gibi davranıyor beni sürekli oğlunun hizmetçisiymişim gibi davranıyor. Sürekli kendisini övüp ben oğlumu şöyle büyüttüm böyle pahalı okula gönderdim ben mükemmel bir kadınım şöyle güzel böyle akıllıyım diyor ki onunla tanışan herkes bu kadının psikolojik sorunları var diye arkasından konuşuyor. Eve misafir gelince bile misafir gidene kadar uydurma şeylerle kendini övüyor. Sürekli yalan söylerken yakalıyorum. Sürekli ben dağdan inmişim bir şey bilmiyormuşum gibi davranıyor ki ben üniversite mezunu yüksek lisans yapan bir kadınım. Kendisi ilkokul mezunu. Bu zamana kadar çok direndim asla cevap vermedim tek oğlu eşi yok kendisi tek büyütmüş normal fazla düşkün olması diye kendimi kandırdım ama kadın psikolojini mahvetti. Sürekli oğlum bensiz yapamaz diyor. Ben yanlız yaşayamam demeye başladı. Kendi kız kardeşi için bile bana gelip kız kardeşi için dedikodu yapıyor. Ama ben salak gibi bana laf soksa bile cevap veremiyorum ağzımdan kelimeler dökülmüyor. Kendimi baskılanmış hissediyorum. Sevgilim evlenmek istiyor ama ben onu çok sevsemde annesi yüzünden istemiyorum. Kendimi ateşe atıyorum gibime geliyor.bu durumdan rahatsız olduğumu sevgilime yüzlerce kez anlattım her seferinde tamam ben hallederim annemle konuşurum diyor konuşuyorda ama annesinde asla bir değişiklik yok. Düzelmeyeceğini biliyorum. Kadın kendi oğluyla bile yarışıyor. Oğlu arkadaşlarıyla tatile gitmek istiyor hayır sen gezerken ben oturamam bende gelicem diyor. Biz genç kendi arkadaşlarımızla takılmak istediğimizde bile aa ne olacak benide severler bende arkadaş olayım bende geleyim diyor. Geliyor da. Biz onsuz bir yere gidelim sürekli beni arayıp ne yaptınız ne yediniz oğluma şunu yedirme bunu yaptırma diyor sanki ben bebek bakıcısıyım. Kendisi bir kaç aylığına başka şehre gitti bu süreçte ben iki üç günde bir erkek arkadaşımın evine gidip yemekler yaptım. Beni arayıp şu yemeği şöyle yapma oğlum sevmez oğlum böyle sever diyor benim nasıl sevdiğimim asla önemi yok. Sevgilimde alışmış bu duruma ve annesine bir bebek gibi bağlı. Onu çok seviyorum ama ayrılmayı düşünüyorum. O evleneceğimizi düşünürken ondan ayrılmak istemek vicdan azabı çekmemi sağlıyor çünkü sevgilim aynı zamanda bebek gibi banada fazla düşkün sürekli yanımda olmak isteyen bir tip. Yakında psikoloğa başlamayı düşünüyorum çünkü kadın öyle psikolojimi bozdu. Görüşmediğimiz günler bile arayıp telefonda beni darlıyor. Kadının yeğeni bile bana iyi katlanıyorsun teyzeme diyor. Kadını tanıyan ortak arkadaşlarımız vs herkes bana dayanılacak gibi değil hiç doktora gitti mi psikolojik sorunu var gibi diyor.Gerçekten artık kafayı yeme noktasına geldim hem ayrılmak istiyorım hem sevgilimi çok seviyorum. İlk ilişkim ve ayrılık acısa beni korkutuyor çok kararsızım.

+Yorumlar dolayısıyla eklemek istediğim konu yemek yapma konusu sevgilim ödemeleden dolayı çift vardiya çalışıyor ve uyku dışında evde vakti yok ben bu olayda kendi isteğimle benim boş zamanım var ben yaparım dedim ama annesi tarafından bu durum bence suistimal edildi. Zira şahsen benim çocuğum olsa ve biri ona kendi isteğiyle sen yorulma zamanın yok ben hallederim yemek yaparım dese minnettar olurum. Ama onun annesi sanki bu benim görevimmiş gibi davrandı. Her gün beni arayıp ne yemek yapacaksın oğluma şunu yap dedi ve bende ona kendi zaman çizelgeme uygun uğraştırmayacak yemekler yapacağımı ilettim. Buna rağmen dışarda yediğimiz günler bile neden dışarıdan yediniz diye hesap sormalara başladı. Oğlu onu uyardı. Benim böyle bir zorunluluğumun olmadığını ilettiği halde oğluna ya beniyi niyettimden vs dedim tarzı takılıp gülüp geçiştirip ertesi gün yine aynı şeylere devam etti.

Genişletmek için tıkla...

Buse888 .!.:

eyatımda beni bu kadar etkileyen kafama takılan nefretle takıntı yaptığım biri hiç olmamıştı sanırım ayrılıktan yıllar sonra bile bu kadını tiksinti ile hatırlayacağım

Genişletmek için tıkla...