- 12 Temmuz 2006
- 799
- 11
-ALINTI-
Üniversite yıllarımız...
Biz iki erkek arkadaşız. Onlar da iki kız. Öyle tanıştık SBF'nin kantininde...
Birlikte çıkıyoruz... O yıllarda çıkma ne demek...
Sinemaya falan birlikte gidiyoruz öğlenden sonraları.
Akşam üzerleri de o zamanlarda çok ünlü Filiz Pastanesinde buluşup
çay falan içiyoruz. Gözlerden gözlere, zaman zaman birleşen ellerde bir
flört var, hepsi o... Çok sevdiğim bir şiir vardı,
aklımda kaldığı kadarıyla, şöyleydi sanki, o yıllardaki aşklarımızı anlatan...
Bir şey var aramızda
Senin gözlerinde belli,
Benim yanan yüzümden.
Susuyoruz, arada bir,
Gülüşerek başlıyoruz söze.
Ne kadar gizlesek nafile,
Bir şey var aramızda,
Senin gözlerinde ışıldıyor,
Benim dilimin ucunda...
Söyleyemiyoruz "Seni Seviyorum" diye...
Ama öyle şeyler yapıyoruz ki, her şey ayan beyan... Ne mi yapıyoruz mesela... Biz üçümüz, Mülkiyeliyiz. "Aramızda bir şeler olan" Orta Doğulu... Birgün öğleye doğru, üç Mülkiyeli, Kızılay'da rastlaştık... Sinemaya gitmek üzere sözleşiyoruz. Uzaktan bizim Orta Doğlu çıktı meydana.
"Hayrola" dedi.
"Öğleden sonra sinemaya gidiyoruz, haydi sen de gel" dedim.
"Çok mu istiyorsun" dedi. "Evvet" dedim.
"Biletleri alın beni bekleyin. Senin için gelirim" dedi, koştu gitti.
Sinema ikide... İkiye çeyrek kala buluştuk. Üç Mülkiyeli.
Orta Doğlu görünürde yok... Bizim kız
"Hadi girelim" dedi. "O laf olsun diye 'Gelirim' dedi. Gelemez.
Öğleden sonra final sınavı var. Nasıl gelir ki!..."
Biletlerin ikisin onlara uzattım...
"Gelecek" dedim. "Siz girin, ben beklerim".
Saat iki buçuğu geçiyordu, sinemanan önünde bir taksi durdu.
İçinde nefes nefese Orta Doğulu indi...
"Kusura bakma geç kaldım" dedi...
"Öğleden sonra final sınavım vardı. Bu sınava raporsuz girmezsek dönem
hakkım yanar. Bu yüzden girdim. Kağıdın altına hemen bomboş imzalayıp verdim.
Fırladım, taksiye koşarken ayağım burkuldu, topuğum kırıldı.
Yurda gidip ayakkabımı değiştirmek zorunda kaldım. Bu yüzden geciktim.
" Sonra kulağıma eğildi.
"Ama ne kadar geç kalırsam kalayım, kapıda beni bekleyeceğini biliyordum" dedi.
"Ben de geleceğini biliyordum" dedim, elini elimin içinde sıkarken...
Sevginin en yüce yanıdır, inanmak...
Ama ben başka şey anlatmak istiyorum, bugün...
İnsanları ne kadar seviyoruz. Onlara ne kadar değer veriyoruz.
Bunun bir tek şaşmaz ölçeği var. Günlük hayatımızdaki önceliklerdeki yeri?
"Hadi sende gel" dediğimde "Sınavım var, gelemem" diyebilirdi Orta Doğulu...
Kimse de bir şey diyemezdi. Öyle demedi... "
Senin için her şeyi yaparım" dedi... Benimle herhangi bir gün,
herhangi bir saatte gidebileceği o sinemaya, sırf ben o gün istiyorum diye,
o gün gidebilmek için, sınavdan "Sıfır" almaya razı oldu.
Şimdi bir de herkesin günlük yaşantısında her zaman rastlanan
başka örneklere bakın...
"Sevgilim, sana tapıyorum. Bugün buluşmayı çok isterdim ama,
berberden randevu almıştım.", "Alo, darling. Bu gece seninle buluşacaktık ya.
Bir kız arkadaşım boy frendi ile bozuşmuş. Onu teselli etmem gerek.
Beni affet!", "Hayatım sen bir tanesin. Ama yarın buluşamayız. Benim işim var."
Listeyi sabaha kadar uzatabilirsiniz.
Şimdi bir düşünün. Hem size ileri sürülen özürlere.
Hem sizin ileri sürdüklerinize.
Kimi, neleri tercih ediyorsunuz, kimlere... Ve siz nelere tercih ediliyorsunuz?
Eğer, sizin için berberden, maçtan, sizi davet eden yada size gelen
herhangi bir arkadaştan sonra geliyorsa, sakın ola,
onu sevdiğinizi falan düşünmeye kalkmayın.
İnsanlar bazen kendilerini de kandırır, sevdiklerine.
Ya da şüpheye düşerler, "Ona karşı duygularım, çok karışık...
Seviyor muyum acaba" diye...
Sevginin ve değerin en yanılmaz ölçeği, tercihtir, ÖNCELİKTİR
"Hadi sinemaya gidelim" dediğinizde, arkadaşını
"Tabii, harika" demeden önce "Ne film oynuyor" diyorsa, hele hele ardından
"Ben o filmi sevmem" deyip, buluşma teklifinizi reddediyorsa mesela,
bilin ki asıl sevdiği sinemadır. Siz değilsiniz. Siz ancak onun ilgisini
çekecek bir film ve boş bir zamanının bulabilirseniz, onunla buluşabilirsiniz.
Bunun da adı sevgi olamaz tabii..
Sevgide önemli olan bir arada olmaktır. Sinema bahanedir sadece.
Düşünün bakalım, sevdiğinizi sandığınız insanın, hayatınızdaki öncelik sırası nedi?
En tepede mi? O zaman gerçekten seviyorsunuz demektir. Ya da şöyle...
Hayatındaki en büyük önceliği daima size veriyorsa, hiç şüpheniz olmasın,
en çok sizi seviyor. Onun için en değerli varlık sizsiniz.
Hem kendi karmaşık duygularınızı çözmenin, hem de onun duygularını kessinlikle
belirlemenin en şaşmaz yoludur, öncelik testi...
Çünkü en çok sevilen, en önce gelir. "Benim her şeyimsin" kolay laftır,
herkes söyleyebilir. Eğer sizi bir şeye tercih ediyorsa ancak o zaman
her şeyiniz demektir gerçekten.
Birisiyle ilgili duygularınızdan ya da onun duygularından şüpheniz varsa,
derhal bu "Öncelik" testini yapın,her günkü yaşantınızdan örnekleri hatırlayarak. Şaşmaz gerçek hemen ortaya çıkacaktır.
Sevgi bir bakıma ÖNCELİKTİR çünkü! ........
Üniversite yıllarımız...
Biz iki erkek arkadaşız. Onlar da iki kız. Öyle tanıştık SBF'nin kantininde...
Birlikte çıkıyoruz... O yıllarda çıkma ne demek...
Sinemaya falan birlikte gidiyoruz öğlenden sonraları.
Akşam üzerleri de o zamanlarda çok ünlü Filiz Pastanesinde buluşup
çay falan içiyoruz. Gözlerden gözlere, zaman zaman birleşen ellerde bir
flört var, hepsi o... Çok sevdiğim bir şiir vardı,
aklımda kaldığı kadarıyla, şöyleydi sanki, o yıllardaki aşklarımızı anlatan...
Bir şey var aramızda
Senin gözlerinde belli,
Benim yanan yüzümden.
Susuyoruz, arada bir,
Gülüşerek başlıyoruz söze.
Ne kadar gizlesek nafile,
Bir şey var aramızda,
Senin gözlerinde ışıldıyor,
Benim dilimin ucunda...
Söyleyemiyoruz "Seni Seviyorum" diye...
Ama öyle şeyler yapıyoruz ki, her şey ayan beyan... Ne mi yapıyoruz mesela... Biz üçümüz, Mülkiyeliyiz. "Aramızda bir şeler olan" Orta Doğulu... Birgün öğleye doğru, üç Mülkiyeli, Kızılay'da rastlaştık... Sinemaya gitmek üzere sözleşiyoruz. Uzaktan bizim Orta Doğlu çıktı meydana.
"Hayrola" dedi.
"Öğleden sonra sinemaya gidiyoruz, haydi sen de gel" dedim.
"Çok mu istiyorsun" dedi. "Evvet" dedim.
"Biletleri alın beni bekleyin. Senin için gelirim" dedi, koştu gitti.
Sinema ikide... İkiye çeyrek kala buluştuk. Üç Mülkiyeli.
Orta Doğlu görünürde yok... Bizim kız
"Hadi girelim" dedi. "O laf olsun diye 'Gelirim' dedi. Gelemez.
Öğleden sonra final sınavı var. Nasıl gelir ki!..."
Biletlerin ikisin onlara uzattım...
"Gelecek" dedim. "Siz girin, ben beklerim".
Saat iki buçuğu geçiyordu, sinemanan önünde bir taksi durdu.
İçinde nefes nefese Orta Doğulu indi...
"Kusura bakma geç kaldım" dedi...
"Öğleden sonra final sınavım vardı. Bu sınava raporsuz girmezsek dönem
hakkım yanar. Bu yüzden girdim. Kağıdın altına hemen bomboş imzalayıp verdim.
Fırladım, taksiye koşarken ayağım burkuldu, topuğum kırıldı.
Yurda gidip ayakkabımı değiştirmek zorunda kaldım. Bu yüzden geciktim.
" Sonra kulağıma eğildi.
"Ama ne kadar geç kalırsam kalayım, kapıda beni bekleyeceğini biliyordum" dedi.
"Ben de geleceğini biliyordum" dedim, elini elimin içinde sıkarken...
Sevginin en yüce yanıdır, inanmak...
Ama ben başka şey anlatmak istiyorum, bugün...
İnsanları ne kadar seviyoruz. Onlara ne kadar değer veriyoruz.
Bunun bir tek şaşmaz ölçeği var. Günlük hayatımızdaki önceliklerdeki yeri?
"Hadi sende gel" dediğimde "Sınavım var, gelemem" diyebilirdi Orta Doğulu...
Kimse de bir şey diyemezdi. Öyle demedi... "
Senin için her şeyi yaparım" dedi... Benimle herhangi bir gün,
herhangi bir saatte gidebileceği o sinemaya, sırf ben o gün istiyorum diye,
o gün gidebilmek için, sınavdan "Sıfır" almaya razı oldu.
Şimdi bir de herkesin günlük yaşantısında her zaman rastlanan
başka örneklere bakın...
"Sevgilim, sana tapıyorum. Bugün buluşmayı çok isterdim ama,
berberden randevu almıştım.", "Alo, darling. Bu gece seninle buluşacaktık ya.
Bir kız arkadaşım boy frendi ile bozuşmuş. Onu teselli etmem gerek.
Beni affet!", "Hayatım sen bir tanesin. Ama yarın buluşamayız. Benim işim var."
Listeyi sabaha kadar uzatabilirsiniz.
Şimdi bir düşünün. Hem size ileri sürülen özürlere.
Hem sizin ileri sürdüklerinize.
Kimi, neleri tercih ediyorsunuz, kimlere... Ve siz nelere tercih ediliyorsunuz?
Eğer, sizin için berberden, maçtan, sizi davet eden yada size gelen
herhangi bir arkadaştan sonra geliyorsa, sakın ola,
onu sevdiğinizi falan düşünmeye kalkmayın.
İnsanlar bazen kendilerini de kandırır, sevdiklerine.
Ya da şüpheye düşerler, "Ona karşı duygularım, çok karışık...
Seviyor muyum acaba" diye...
Sevginin ve değerin en yanılmaz ölçeği, tercihtir, ÖNCELİKTİR
"Hadi sinemaya gidelim" dediğinizde, arkadaşını
"Tabii, harika" demeden önce "Ne film oynuyor" diyorsa, hele hele ardından
"Ben o filmi sevmem" deyip, buluşma teklifinizi reddediyorsa mesela,
bilin ki asıl sevdiği sinemadır. Siz değilsiniz. Siz ancak onun ilgisini
çekecek bir film ve boş bir zamanının bulabilirseniz, onunla buluşabilirsiniz.
Bunun da adı sevgi olamaz tabii..
Sevgide önemli olan bir arada olmaktır. Sinema bahanedir sadece.
Düşünün bakalım, sevdiğinizi sandığınız insanın, hayatınızdaki öncelik sırası nedi?
En tepede mi? O zaman gerçekten seviyorsunuz demektir. Ya da şöyle...
Hayatındaki en büyük önceliği daima size veriyorsa, hiç şüpheniz olmasın,
en çok sizi seviyor. Onun için en değerli varlık sizsiniz.
Hem kendi karmaşık duygularınızı çözmenin, hem de onun duygularını kessinlikle
belirlemenin en şaşmaz yoludur, öncelik testi...
Çünkü en çok sevilen, en önce gelir. "Benim her şeyimsin" kolay laftır,
herkes söyleyebilir. Eğer sizi bir şeye tercih ediyorsa ancak o zaman
her şeyiniz demektir gerçekten.
Birisiyle ilgili duygularınızdan ya da onun duygularından şüpheniz varsa,
derhal bu "Öncelik" testini yapın,her günkü yaşantınızdan örnekleri hatırlayarak. Şaşmaz gerçek hemen ortaya çıkacaktır.
Sevgi bir bakıma ÖNCELİKTİR çünkü! ........