Umarım doğru yere açmışımdır konuyu.
Öncelikle merhaba arkadaşlar ben sizinle müzdarip olduğum bi konuyu paylaşıp,benim gibi yaşayanlar varsa konuşup dertleşmek istedim.
Benim sıkıntım kendimi çok fazla dinleyip sürekli kendimi sanki hastaymış gibi görmem. Küçük bir belirti varsa bile internetten araştırıp okuduğumda olmayan belirtiler bile oluşturuyorum vücudumda. Bunun bu şekilde olduğunun farkındayım ancak önüne ya geçemiyorum yada çok zorlanıyorum geçerken. Kendimi telkin ediyorum iyisin bi şeyin yok bu psikolojik diye o gün çok iyiyim ama bir modum düşsün yine eskisi gibi hasta olduğumu falan düşünüp iyice belirtiler yaşıyorum. Saçmalık olduğunu biliyorum ama cidden önüne geçmek çok zor. Dikkat çekmek ilgi görmek için sen yaptığım bir şey değil çünkü çoğu zaman kimseyle paylaşmıyorum kendi kendime atlatmaya çalışıyorum. Daha çok kendi kendimle olduğum boş ve yalnız olduğum zamanlarda ortaya çıkıyor bu durum sanırım kendimi çok dinlediğim zamanlarda. Meşgulken böyle bi sorunum yok yada etrafımda sevdiklerim varsa ama yalnızken çok zorlanıyorum. Bu durum beni ayriyeten kendi ayaklarımın üstüne duramadığım mutlu olmak için bile birilerine ihtiyaç duyduğumu hatırlattığı için ekstra kötü hissettiriyor. Bunu kendimi telkin ederek atlatmak çok zor illaki kendimi meşgul edip düşündüklerimi unutmam gerekiyor. Ben bunları yaşamak istemiyorum artık normal insanlar gibi güçlü olmak istiyorum . Bunu yaşayan arkadaşlar nasıl başa çıkıyorlar nasıl atlattılar biraz konuşmak istedim.. teşekkürler şimdiden
Öncelikle merhaba arkadaşlar ben sizinle müzdarip olduğum bi konuyu paylaşıp,benim gibi yaşayanlar varsa konuşup dertleşmek istedim.
Benim sıkıntım kendimi çok fazla dinleyip sürekli kendimi sanki hastaymış gibi görmem. Küçük bir belirti varsa bile internetten araştırıp okuduğumda olmayan belirtiler bile oluşturuyorum vücudumda. Bunun bu şekilde olduğunun farkındayım ancak önüne ya geçemiyorum yada çok zorlanıyorum geçerken. Kendimi telkin ediyorum iyisin bi şeyin yok bu psikolojik diye o gün çok iyiyim ama bir modum düşsün yine eskisi gibi hasta olduğumu falan düşünüp iyice belirtiler yaşıyorum. Saçmalık olduğunu biliyorum ama cidden önüne geçmek çok zor. Dikkat çekmek ilgi görmek için sen yaptığım bir şey değil çünkü çoğu zaman kimseyle paylaşmıyorum kendi kendime atlatmaya çalışıyorum. Daha çok kendi kendimle olduğum boş ve yalnız olduğum zamanlarda ortaya çıkıyor bu durum sanırım kendimi çok dinlediğim zamanlarda. Meşgulken böyle bi sorunum yok yada etrafımda sevdiklerim varsa ama yalnızken çok zorlanıyorum. Bu durum beni ayriyeten kendi ayaklarımın üstüne duramadığım mutlu olmak için bile birilerine ihtiyaç duyduğumu hatırlattığı için ekstra kötü hissettiriyor. Bunu kendimi telkin ederek atlatmak çok zor illaki kendimi meşgul edip düşündüklerimi unutmam gerekiyor. Ben bunları yaşamak istemiyorum artık normal insanlar gibi güçlü olmak istiyorum . Bunu yaşayan arkadaşlar nasıl başa çıkıyorlar nasıl atlattılar biraz konuşmak istedim.. teşekkürler şimdiden
Corona sonrası panik atak başladı. Tabi ben onu panik atak değil kalp krizi sandım. Eşimi uyandırdım , ambulans çağır ben kalp krizi geçiriyorum dedim. Hastaneye de gitmek istemiyodum . İstanbulda yaşıyorum ve coronanın başlangıç yeri burası malum. Sonra tıp okuyan kuzenimi aradım. Psikiyatristimi aramamı , çok bariz panik atak yaşadığımı söyledi. İlaçları kullanmaya başladıktan sonra daha iyiyim. Ama arada bir yoklamıyor değil panik atak. Bence psikiyatri ya da psikoloğa bir görünün gecikmeden.
