- Konu Sahibi Aselliya1234
- #1
Bakın ben hayatımı kısa ve öz anlaticagim ablamın eşi tarafından uyurken taciz edildim genç kizken sonra babam benim babam karaktersiz nefret bir adam elin oruspulariyla evlenmiş çocuk yapmış gece ben uyurken benim yanımda geçip yan komşuya tecavüz etmek için giden biri cimri nefret teki annemi saçlarından tutup koridordan sürüklediğini bilirim ben 8 sınıftayım başımı kapatmadim diye çekmece sürgüleri var ya ondan dört tane eline alıp bütün vücudumu mosmor yemyeşil bir hale getiren adam sonra yani anlatmaya kelimeler yetmez anladınız sanırım karaktersizligini artık o evde taşıyamaz halegeldim 15 16 yaşındayım direk aklıma evlilik geldi yeterli gideyim bu cehennemden duygusu 17 yaşıma geldim sevdiğimi zannediyordum beni sevdiginide evlendim biriyle tanımadan iyice çünkü psikolojim berbat durumdaydi sonra herşey başta güzel üç ay geçti eşimin uyuşturucu içtiğini öğrendim psikolojik men berbat bir duruma geldim aileme döndüm geri yolladılar sen yaptın dediler sonra geldim eşimin yemin ve sözleriyle bu sefer esrar kullandı aynı şekil gittim ve yine buraya defedildim üçüncü kere aileme gidişim eşim kafası güzel bana el kaldırıp dayaklari başladı o sebeple gittim gidince öğrendiğim şey ben uyurken ablamı arayıp şerefsiz gibi kpnusmasiydi anlayin işte bunu duyduktan sonra beyninden vuruldum uc ay gelmedim buraya onun yanına boşanmak istiyordum ya 3 aydır babam bir kere sormadı bir ihtiyacın varmı kızım diye emin olun gitmem için elinden geleni yaptı 25 krsluk bir permatik nedir neden alıp çöpe attigmi sorguladi beddualar aldım akşama kadar mecburen geri gönderildim yine ben gene herşeyi unutmaya hazırdım tam herşey düzeldi dedim bahis oynamalarını desem yalanmi hakaret kufur mu bilmiyorum bakın ailemle aramda 20 saat var benim artık oraya gidemiyorum istemiyorjm çünkü ama burdada kalamıyorum o kadar caresizimki Allah biliyor ben eşimi çok seviyorum aslında çok iyi biriydi evlendikten sonra anlam veremedigim birsuru sey sofradan agliyarak kalkıp sofraya yolunmus saçlarım topladim siz düşünün o kadar zavalliyimki ben hala insanlara açıyorum rabbim gönlümü görüyor bakın eşime kıyamıyorum bana onca şey yaptktan sonra bile karnıma atıp düşürdüğü bebeğimi kaybettim buna rağmen çünkü aptalın tekiyim bir gün demedi ya iç çamaşırına şuna buna ihtiyacın varmı gel gidelim alalım diye bir gün beni alıp gel bunaldım çıkalım demedi ve dördüncü senem artık hanicorona var diye evden cikamadiniz iki haftada bunaldıniz ya ben dört senedir hiç çıkamıyorum siz düşünün o kadar acı cektimki bu güne kadar yinede ne beddua ne başka bişey demedim kimseye sadece Allah'ıma bıraktım benim 6 düşüğün var çocuğum yok benim öz abim bile beni uyuşturucu icip taciz etmişken nasıl bir psikoloji bekliyorsunuzki ben artık kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum aile eş kimse olmadan yanlız dimdik durarak ama korkuyorum biliyorum hepiniz git diceksiniz ama ben onunla konuştuğumda boşanmak istediğini soyledihimde gözlerime bakıp ağlaması ben seni asla unutamam ölürüm demesi geliyor gözlerimin önüne ve korkuyorum yüreğim parçalanıyor Allah bu vicdani merhameti bana bolca vermiş yada aptallığı 4 senem ve ben 22 yaşındayım düşünüyorum ömür boyu bunu kendime yapamam hayata bir kez geliyoruz ama yıkık bir haldeyim nereye gideceğim ne yapacağım rabbim akıl sabır versin ölüyorum artık kurban olayım bı rcare bisrsey diyin 
