B
busra_tuna
Ziyaretçi
- Konu Sahibi busra_tuna
- #1
Küçük bir odanın içerisindeyim. Oda da sadece kırmızı çiçekleri olan üzerinde oturabileceğim bir yer minderim ve beni ısıtacağını düşündüğüm eski bir sobam var.
O kırmızı çiçekli minderimi sobamın yanına serdim ve eski birazcık da paslanmış sobamın içerisine birkaç parça odun koydum ve tutuşturdum. İşte artık birazda olsa ısınıyorum. Başımı soğuk duvara yasladım, ellerimi de uzattım arada sobaya arada da birbirine sürterek daha fazla ısınmasını sağlamaya çalışıyorum, ne kadar ısınırsa işte…
Her şey şu kadarcık avuçlarımı ısıtmak için değil tabiî ki asıl sıcaklık yürekte olmalı ki bu tüm benliğimi sarsın, içimi bütünüyle ısıtsın. Ama çok üzgünüm böyle bir şansım yok.
Yüreğim o kadar boş ki seslendiğimde yankılanıyor. Düşler kurduğumda siste kalmışçasına yok olup gidiyor. Aradığım bir sevgili bir aşk değil, bir ev huzuru; o huzurun sıcaklığı. İstediğim o küçük oda da o küçük minderde paslı sobanın başında tek oturmak değil, bir aileyle oturmak. Anneyle, babayla, bir düzine kardeşle oturmak hatta minderim yetmeyeceği için ayakta ısınmak. O sıcaklığın içime ılık ılık akmasını istiyorum, çok mu şey istediğim?
Etrafımda kötülük düşünen, fikirlerini amaçmış gibi hayata geçirmeye çalışan insanları görmek istemiyorum. Kötülük bu dünyaya ne kazandırdı ki bundan sonra bir şey kazandırsın? Yüzüme bakan insanların gerçekten bir yüzleri olduğu zaman baksın istiyorum. Arkadan laf çevirerek yüzüne gülümseyen insanı görmek istemiyorum. Ailem, kardeşim, arkadaşım diyen gerçek insanları tanımak ve onlarla o eski sobamın başında ısınmak istiyorum. Bir küçük oda bir küçük minder birde sobamdan oluşan dünyamı kimsenin kirletmesini istemiyorum.
Benim tek isteğim sadece ISINMAK…
O kırmızı çiçekli minderimi sobamın yanına serdim ve eski birazcık da paslanmış sobamın içerisine birkaç parça odun koydum ve tutuşturdum. İşte artık birazda olsa ısınıyorum. Başımı soğuk duvara yasladım, ellerimi de uzattım arada sobaya arada da birbirine sürterek daha fazla ısınmasını sağlamaya çalışıyorum, ne kadar ısınırsa işte…
Her şey şu kadarcık avuçlarımı ısıtmak için değil tabiî ki asıl sıcaklık yürekte olmalı ki bu tüm benliğimi sarsın, içimi bütünüyle ısıtsın. Ama çok üzgünüm böyle bir şansım yok.
Yüreğim o kadar boş ki seslendiğimde yankılanıyor. Düşler kurduğumda siste kalmışçasına yok olup gidiyor. Aradığım bir sevgili bir aşk değil, bir ev huzuru; o huzurun sıcaklığı. İstediğim o küçük oda da o küçük minderde paslı sobanın başında tek oturmak değil, bir aileyle oturmak. Anneyle, babayla, bir düzine kardeşle oturmak hatta minderim yetmeyeceği için ayakta ısınmak. O sıcaklığın içime ılık ılık akmasını istiyorum, çok mu şey istediğim?
Etrafımda kötülük düşünen, fikirlerini amaçmış gibi hayata geçirmeye çalışan insanları görmek istemiyorum. Kötülük bu dünyaya ne kazandırdı ki bundan sonra bir şey kazandırsın? Yüzüme bakan insanların gerçekten bir yüzleri olduğu zaman baksın istiyorum. Arkadan laf çevirerek yüzüne gülümseyen insanı görmek istemiyorum. Ailem, kardeşim, arkadaşım diyen gerçek insanları tanımak ve onlarla o eski sobamın başında ısınmak istiyorum. Bir küçük oda bir küçük minder birde sobamdan oluşan dünyamı kimsenin kirletmesini istemiyorum.
Benim tek isteğim sadece ISINMAK…
