Sadece icimi dokmek istedim..

3kurusa5kofte .!.:

çok kolay onlar listeyi veriyor.Rahim filmi , spermiogram, Evlilik cüzdanı fotokobisi, eşinizin ve sizin kimlik fotokobiniz, ikinizin ikametgahı, ve nüfus kayıt örneğiniz

Genişletmek için tıkla...

endemikko .!.:

Merhaba
Sadece yazmak istiyorum. Tek basima biyere gidemedigim ve bagira cagira aglayamadigim icin yaziyorum.Kendimi o kadar caresiz ve umutsuz hissediyorumki... yaklasik 2 yildir denemedigim yontem, gitmedigim yer kalmadi. 6 yil bitti evliyim, daha dun evlenenlerin kucaginda bebekleri var. Peki ben de ne var, koca bir sifir. Ben de anne olmak, evlat kokusunu icime cekmek, gercek bir aile olmak istiyorum. Ben artik baskalarinin cocuklarini sevmekten ve onlarin yaptiklarini dinlemekten cok sıkıldım. Durumumu bilen pek kimse yok birkac arkadas disinda. Onlarinda istedikleri anda cocuklari oldugu icin beni anlayamiyorlar. "Daha yasin genc bence bekle bosuna asilamaya tup bebege para harcama, vakti vardir ondan olmuyordur" diyorlar. Bir bilseler benim icimde kopan firtinalari, 2 yildir her ay yasadigim hayal kirikliklarini boyle konusmazlardi ama bilmiyorlar iste. Beni ancak cocuk hasreti cekenler anlayabilir...
Ben hep zannettim ki etrafimdaki herkes gibi benimde istedigim anda cocugum olacak. 3 ay denedik 6 ay denedik baktik olmuyor basladik doktora gitmeye. Esimde ben de herseyimize baktirdik. Onda sperm hareketlerinde biraz sıkıntı var, benim de yasima gore yumurta rezervim azmis. Sebepleri bunlar mi yoksa bambaska bisey mi bilmiyorum.Artik disarda bebek veya hamile bir kadin gordugumde gozlerim doluyor. Hele biri "cocuk yok mu? , e hadi sende dogur artik" benzeri seyler sorup, soyleyecekler diye aklim cikiyor. Artik insanlarla gorusmek istemiyorum, psikolojik olarak iyice cokmus durumdayim. Ise de gitmek istemiyorum, evde de durmak istemiyorum. Napmak istedigimi bile bilmiyoraşılamami dun yaptirdim ama pek umudum yok açikcasi. Allah kimseye bu caresizlikleri yasatmasin, benim gibi isteyen herk

Genişletmek için tıkla...

endemikko .!.:

Merhaba
Sadece yazmak istiyorum. Tek basima biyere gidemedigim ve bagira cagira aglayamadigim icin yaziyorum.Kendimi o kadar caresiz ve umutsuz hissediyorumki... yaklasik 2 yildir denemedigim yontem, gitmedigim yer kalmadi. 6 yil bitti evliyim, daha dun evlenenlerin kucaginda bebekleri var. Peki ben de ne var, koca bir sifir. Ben de anne olmak, evlat kokusunu icime cekmek, gercek bir aile olmak istiyorum. Ben artik baskalarinin cocuklarini sevmekten ve onlarin yaptiklarini dinlemekten cok sıkıldım. Durumumu bilen pek kimse yok birkac arkadas disinda. Onlarinda istedikleri anda cocuklari oldugu icin beni anlayamiyorlar. "Daha yasin genc bence bekle bosuna asilamaya tup bebege para harcama, vakti vardir ondan olmuyordur" diyorlar. Bir bilseler benim icimde kopan firtinalari, 2 yildir her ay yasadigim hayal kirikliklarini boyle konusmazlardi ama bilmiyorlar iste. Beni ancak cocuk hasreti cekenler anlayabilir...
Ben hep zannettim ki etrafimdaki herkes gibi benimde istedigim anda cocugum olacak. 3 ay denedik 6 ay denedik baktik olmuyor basladik doktora gitmeye. Esimde ben de herseyimize baktirdik. Onda sperm hareketlerinde biraz sıkıntı var, benim de yasima gore yumurta rezervim azmis. Sebepleri bunlar mi yoksa bambaska bisey mi bilmiyorum.Artik disarda bebek veya hamile bir kadin gordugumde gozlerim doluyor. Hele biri "cocuk yok mu? , e hadi sende dogur artik" benzeri seyler sorup, soyleyecekler diye aklim cikiyor. Artik insanlarla gorusmek istemiyorum, psikolojik olarak iyice cokmus durumdayim. Ise de gitmek istemiyorum, evde de durmak istemiyorum. Napmak istedigimi bile bilmiyorum artik. Ilk aşılamami dun yaptirdim ama pek umudum yok açikcasi. Allah kimseye bu caresizlikleri yasatmasin, benim gibi isteyen herkese biran evvel cocuk nasip etsin insallah.

Genişletmek için tıkla...

endemikko .!.:

Merhaba
Sadece yazmak istiyorum. Tek basima biyere gidemedigim ve bagira cagira aglayamadigim icin yaziyorum.Kendimi o kadar caresiz ve umutsuz hissediyorumki... yaklasik 2 yildir denemedigim yontem, gitmedigim yer kalmadi. 6 yil bitti evliyim, daha dun evlenenlerin kucaginda bebekleri var. Peki ben de ne var, koca bir sifir. Ben de anne olmak, evlat kokusunu icime cekmek, gercek bir aile olmak istiyorum. Ben artik baskalarinin cocuklarini sevmekten ve onlarin yaptiklarini dinlemekten cok sıkıldım. Durumumu bilen pek kimse yok birkac arkadas disinda. Onlarinda istedikleri anda cocuklari oldugu icin beni anlayamiyorlar. "Daha yasin genc bence bekle bosuna asilamaya tup bebege para harcama, vakti vardir ondan olmuyordur" diyorlar. Bir bilseler benim icimde kopan firtinalari, 2 yildir her ay yasadigim hayal kirikliklarini boyle konusmazlardi ama bilmiyorlar iste. Beni ancak cocuk hasreti cekenler anlayabilir...
Ben hep zannettim ki etrafimdaki herkes gibi benimde istedigim anda cocugum olacak. 3 ay denedik 6 ay denedik baktik olmuyor basladik doktora gitmeye. Esimde ben de herseyimize baktirdik. Onda sperm hareketlerinde biraz sıkıntı var, benim de yasima gore yumurta rezervim azmis. Sebepleri bunlar mi yoksa bambaska bisey mi bilmiyorum.Artik disarda bebek veya hamile bir kadin gordugumde gozlerim doluyor. Hele biri "cocuk yok mu? , e hadi sende dogur artik" benzeri seyler sorup, soyleyecekler diye aklim cikiyor. Artik insanlarla gorusmek istemiyorum, psikolojik olarak iyice cokmus durumdayim. Ise de gitmek istemiyorum, evde de durmak istemiyorum. Napmak istedigimi bile bilmiyorum artik. Ilk aşılamami dun yaptirdim ama pek umudum yok açikcasi. Allah kimseye bu caresizlikleri yasatmasin, benim gibi isteyen herkese biran evvel cocuk nasip etsin insallah.

Genişletmek için tıkla...

ZARMEH .!.:

Bu yazilanlari okurken gozyaslarima hakim olamadim.4 yillik evliyim ve 3 yıldır ugrasiyorum. 3 kere asilama oldum,rahim filmi,histeroskopi hepsi yapildi. Ama gel gelelim Rabbim ol demedi. Ve ben uc yillik bu surecte cok yiprandim. Yasadigin herseyi bende yaşadım cok zor gercekten kolaycacik hamile kalanlar bunu asla anlamayacaklar .Ve bizim gibi sikinti cekenleri istemedende olsa kiracak cokk söz sarfedecekler. Sabretmekten baska keske bir care olsaydi. Ama dayanmak zorundayiz. Rabbim kimseye kaldiranayacagi yuku yuklemezmis arkadasim. Insllh birgun bizlerde anne olucaz insllh

Genişletmek için tıkla...

Yanliz85 .!.:

Merhaba seni çok iyi anliyorum bende11senelik evliyim buda bizim sinavimiz sabret mukafatimizi allah verecek buna inanıyorum ümidini kaybetme allah var gam yok

Genişletmek için tıkla...

birpapatyapragi .!.:

Umudunu yitirme canım benim.. benimde olmuyor.. Allah yardimcimiz olsun İnsallah hepimiz bu duyguyu tadariz...

Genişletmek için tıkla...

endemikko .!.:

Insallah ama pek umudum kalmadi benim. Asilamam tutmadi, tup bebek denedim oda tutmadi. Hatta yumurtam cok kotuymus o yuzden olmuyomus, dr donasyon yapmami onerdi, basimdan asagi kaynar sular dokuldu sanki.. baska dr bakiyorum artik, zamanim da cok yok rezervden dolayi farkindayim ama psikolojik olarak cok yoruldum.

Genişletmek için tıkla...