Merhaba
Sadece yazmak istiyorum. Tek basima biyere gidemedigim ve bagira cagira aglayamadigim icin yaziyorum.Kendimi o kadar caresiz ve umutsuz hissediyorumki... yaklasik 2 yildir denemedigim yontem, gitmedigim yer kalmadi. 6 yil bitti evliyim, daha dun evlenenlerin kucaginda bebekleri var. Peki ben de ne var, koca bir sifir. Ben de anne olmak, evlat kokusunu icime cekmek, gercek bir aile olmak istiyorum. Ben artik baskalarinin cocuklarini sevmekten ve onlarin yaptiklarini dinlemekten cok sıkıldım. Durumumu bilen pek kimse yok birkac arkadas disinda. Onlarinda istedikleri anda cocuklari oldugu icin beni anlayamiyorlar. "Daha yasin genc bence bekle bosuna asilamaya tup bebege para harcama, vakti vardir ondan olmuyordur" diyorlar. Bir bilseler benim icimde kopan firtinalari, 2 yildir her ay yasadigim hayal kirikliklarini boyle konusmazlardi ama bilmiyorlar iste. Beni ancak cocuk hasreti cekenler anlayabilir...
Ben hep zannettim ki etrafimdaki herkes gibi benimde istedigim anda cocugum olacak. 3 ay denedik 6 ay denedik baktik olmuyor basladik doktora gitmeye. Esimde ben de herseyimize baktirdik. Onda sperm hareketlerinde biraz sıkıntı var, benim de yasima gore yumurta rezervim azmis. Sebepleri bunlar mi yoksa bambaska bisey mi bilmiyorum.Artik disarda bebek veya hamile bir kadin gordugumde gozlerim doluyor. Hele biri "cocuk yok mu? , e hadi sende dogur artik" benzeri seyler sorup, soyleyecekler diye aklim cikiyor. Artik insanlarla gorusmek istemiyorum, psikolojik olarak iyice cokmus durumdayim. Ise de gitmek istemiyorum, evde de durmak istemiyorum. Napmak istedigimi bile bilmiyorum artik. Ilk aşılamami dun yaptirdim ama pek umudum yok açikcasi. Allah kimseye bu caresizlikleri yasatmasin, benim gibi isteyen herkese biran evvel cocuk nasip etsin insallah.
Sadece yazmak istiyorum. Tek basima biyere gidemedigim ve bagira cagira aglayamadigim icin yaziyorum.Kendimi o kadar caresiz ve umutsuz hissediyorumki... yaklasik 2 yildir denemedigim yontem, gitmedigim yer kalmadi. 6 yil bitti evliyim, daha dun evlenenlerin kucaginda bebekleri var. Peki ben de ne var, koca bir sifir. Ben de anne olmak, evlat kokusunu icime cekmek, gercek bir aile olmak istiyorum. Ben artik baskalarinin cocuklarini sevmekten ve onlarin yaptiklarini dinlemekten cok sıkıldım. Durumumu bilen pek kimse yok birkac arkadas disinda. Onlarinda istedikleri anda cocuklari oldugu icin beni anlayamiyorlar. "Daha yasin genc bence bekle bosuna asilamaya tup bebege para harcama, vakti vardir ondan olmuyordur" diyorlar. Bir bilseler benim icimde kopan firtinalari, 2 yildir her ay yasadigim hayal kirikliklarini boyle konusmazlardi ama bilmiyorlar iste. Beni ancak cocuk hasreti cekenler anlayabilir...
Ben hep zannettim ki etrafimdaki herkes gibi benimde istedigim anda cocugum olacak. 3 ay denedik 6 ay denedik baktik olmuyor basladik doktora gitmeye. Esimde ben de herseyimize baktirdik. Onda sperm hareketlerinde biraz sıkıntı var, benim de yasima gore yumurta rezervim azmis. Sebepleri bunlar mi yoksa bambaska bisey mi bilmiyorum.Artik disarda bebek veya hamile bir kadin gordugumde gozlerim doluyor. Hele biri "cocuk yok mu? , e hadi sende dogur artik" benzeri seyler sorup, soyleyecekler diye aklim cikiyor. Artik insanlarla gorusmek istemiyorum, psikolojik olarak iyice cokmus durumdayim. Ise de gitmek istemiyorum, evde de durmak istemiyorum. Napmak istedigimi bile bilmiyorum artik. Ilk aşılamami dun yaptirdim ama pek umudum yok açikcasi. Allah kimseye bu caresizlikleri yasatmasin, benim gibi isteyen herkese biran evvel cocuk nasip etsin insallah.
Son düzenleme:
