sadece anneler baksın.İçimde hiç annelik duygusu yok

Psikolojik destek almalı mıyım?

  • Ankete Katılan
    184
durum tam tersi olsa idi, yani sen deli gibi çocuk istesen ama o istemese bu sayfalar "boşan" çığlıkları ile dolardı.. nasıl ki siz eşinizin tercihi ile anne olmak zorunda değilsiniz, eşiniz de sizin tercihiniz ile bu sevgiden mahrum kalmak zorunda değil.. çok mutlu bir evliliğimiz var demişsiniz ama sizi ayağında sallamaya çalışan eşinizin bakış açısıyla bakarsak olaya hiç öyle görünmüyor.. özetle ya boşanıp onun tercihine saygı göstereceksiniz ya da anne olup onun tercihiyle bir hayat yaşayacaksınız..
 
Sevgili @birkapsubirkapmama ilk mesajınızı detaylandırtıktan sonra konuyu okuma fırsatım oldu aralarda yazdıysanız ve atladıysam kusura bakmayın. Benim hissiyatım psikolojik bir destek almanızdan yana. Ama bunu anne olmak isteyip istememenizden değil kendi bilinç altınızı keşfetmeniz gerektiğini düşündüğüm için yazıyorum. Sizin annenizle ilişkiniz nasıl? Altta daha önce yaşadığınız bir travma olabilir mi? Böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum gibi bir düşünceniz den ziyada tamamen çocuk fobisi var hissettiğim kadarıyla. Bu nedenle bir destek alıp altında yatan nedeni ortaya çıkarmanız rahatlamanıza neden olabilir. Onun sonrasında yine çocuk istemeyebilirsiniz özgürsünüz ama bunu kendi sağlığınız için yapsanız iyi olur.Yoksa herkes doğurmak anne olmak zorunda değil. Tam tersi bu bir seçim ve bu seçim kişinin kendi kararıdır. Ama bazen kararlarımızı farkında olmadığımız ama yaşadığımız olumsuz olaylar nedeni ile verebiliyoruz. Böyle durumlarda da pişman olma ihtimalimiz iş işten geçtikten sonra olası oluyor. Bunu yaşamamak için destek almak en güzeli.

Birde boşanamam çok mutlu bir evliliğim var diyorsunuz ama eşiniz bahsettiğiniz gibi bu kadar çok çocuk istiyorsa eninde sonunda mutsuz bir insan haline dönüşecektir. Mutsuz bir insanla mutlu bir evlilik geçirilmez ve üstelik beyninizin bir köşesinde ister istemez benim yüzümden böyle oldu düşüncesi varken. Siz alacağınız destek sonrasında çocuk konusunda fikrinizi değiştirmezseniz o zaman eşinize açık açık konuşup ben kararlıyım ve istemiyorum bu durumda tercih senin eğer ben baba olmadan ölmek istemiyorum diyorsan yollarımızı ayıralım yok benim için önemli olan ilişkimiz diyorsanda bu konuyu bir daha açmamak üzere kapatalım demelisiniz. Sizinde aklınızda soru işareti vicdan azabı kalmamalı. Ömür boyu adamın baba olma hakkını elimden aldım duygusunu hissetmemelisiniz onunda içerisinde bi yolunu bulsam da ikna etsem duygusu kalmamalı ki evliliğiniz mutlu sürsün.Yoksa en ufak bir sorun yaşadığınızda konu çocuğa gelir ve yıllar sonra aranızdaki tartışma kırıcı bir hal alır.

Bu arada olurda eşiniz çocuk derse sizde onu kaybetmemek için tamam yapalım derseniz bu hatayı sakın yapmayın istemeden yapılan çocuk kadar kötü birşey olamaz. Çocuğada yazık sizede.
 
Esiniz ickn cok üzüldüm su ninni olayindan dolayı.Bir dr görünün dilerseniz.sahsi düşüncem esinoz cok istiyor ve onu kaybetmemek için yaparim demeniz size haksizlik.Madem istemiyorsun yapmayalım dedirtmekte esinize haksızlık. ..isteyipte olmasa ne olacaktı bosanicakmiydin diyenlere o Kişisel bir karar olmadigi için yani Allahin takdiri oldugu icin cogu cift bunun üstesinden geliyor mesela en olmadi evlatlik aliyor..AMa konu sahibi cocuk fikrine soguk...simdi ben cocuk istiyorum gercekten cok istiyorum konu sahibinin esi gibi reklamdaki cocuk icin bile akiyor göz yaşlarım, genetik bazidurumlar var ve endiseliyim dr gidiyorum eşim de gidecek mesela bebeğiniz olmaz deseler ona Allah korusun tabi ama ben onu terk etmem Allahin izniyle ..
Ama o sorun yokken bana Çocuk istemiyorum. Sevmiyorum dese ve cok kararli olsa ayrılığı düşünürüm çünkü onun isteğini yapmakbeni benimkini yapmak onu üzücek belli ki.
 
ben evli olduğum dönemde çocuk istemiyordum ve eşimin korunurum ben yalanını ardından hamile kaldım. dünyam karardı hayır nasıl olurduda ben hamile olurdum. saatlerce ağladığımı hatırlıyorum.. lakin o bebeği içimde hissedince sevgisinide Allah vermişti ne kadar mutluydum anlatamam bebeğimin sevinci ile yaşıyordum. düşük yaptığımda günlerce kendime gelemedim. bit kadarda olsa kendi bebeğinse Allah sevgisini veriyor kalbine. bence hamile olmadan bilemezsin.
 
anobis .!.:
ben evli olduğum dönemde çocuk istemiyordum ve eşimin korunurum ben yalanını ardından hamile kaldım. dünyam karardı hayır nasıl olurduda ben hamile olurdum. saatlerce ağladığımı hatırlıyorum.. lakin o bebeği içimde hissedince sevgisinide Allah vermişti ne kadar mutluydum anlatamam bebeğimin sevinci ile yaşıyordum. düşük yaptığımda günlerce kendime gelemedim. bit kadarda olsa kendi bebeğinse Allah sevgisini veriyor kalbine. bence hamile olmadan bilemezsin.
Genişletmek için tıkla...
Geçmiş olsun. Allah hayırlı zamanda hayırlı evlat nasip etsin.
Yalnız şu iki şeyi birbirinden ayırmak lazım diye düşünüyorum: Çocuğunu sevmek/Ebeveyn olmak istemek.
Çocuğunuzu illa ki seversiniz. Kan bağı olayı. Misal ben dünyaya gelmeyi hiç istemezdim ama annemi çok seviyorum. Çocuğunuzu kendi kanınızdan, canınızdan olduğu için sevmeniz normal. Mesele ebeveyn olup olmamak ve bunu isteyip istememek.
 
@birkapsubirkapmama bütün msjlari okuyamadım, ama seninle hissiyatlarımız tamamen aynı, çok aşık olduğum adamla evliyim, eşim seninki kadar istekli değil ama olsa iyi olur modunda. Ben de kendimi çok sorguladım, içimde psikolojik olarak şu hislerin olduğunu buldum, 1 yaşadığımız ülkede kadın ve anne kavramı beni çok soğuttu, kadınlardaki anayim ben önce evladım kafası , eyvah çocuk olursa onlar gibi hayatim bitecek korkusu(tabi onlar çok memnunlar hallerinden ama dışardan berbat bi hayatları var gibi görünüyor) yurt dışında yaşayan bi arkadaşımın yaşadığı anneliği ve çocuğunu görünce bu toplumdaki kadınların beni bu kadar soğutuğunu farkettim, kadın ikisinin ayrı birey olduğunun ve ikisinin özel alanları olduğunun farkinda ve çok olgun bi çocuğu var.bizdeki gibi, bugün çok yaramazız ablaları gibi biz li cümleleri yok mesela. 2 evlilik çocuk için yapılır kafası, evliliği aşık olduğum adamla legal olarak toplumu irrite etmeden birliktelik yaşamak için yaptım. 3 gördüğüm anne modellerinin kadınlığını seksiligini kaybetmis olmasi 4 coğrafyanın geleceğinin kaygisi...5 yetiştirilen çocukların bencil ve şımarık olmasi. aslında daha da uzatirim örnekleri de çok kafani sisirmiim :) yani özetle ben büyük sıkıntıyı şimdiye kadar toplumdan edindiğim gözlemlere bagliyorum. Hayvanlarin masumlugunu çok seviyorum onlar için herseyi yaparim bencil olduğumuzu düşünmüyorum. Yani sorunlu olan biz değiliz bence:)
 
armenizmir .!.:
@birkapsubirkapmama bütün msjlari okuyamadım, ama seninle hissiyatlarımız tamamen aynı, çok aşık olduğum adamla evliyim, eşim seninki kadar istekli değil ama olsa iyi olur modunda. Ben de kendimi çok sorguladım, içimde psikolojik olarak şu hislerin olduğunu buldum, 1 yaşadığımız ülkede kadın ve anne kavramı beni çok soğuttu, kadınlardaki anayim ben önce evladım kafası , eyvah çocuk olursa onlar gibi hayatim bitecek korkusu(tabi onlar çok memnunlar hallerinden ama dışardan berbat bi hayatları var gibi görünüyor) yurt dışında yaşayan bi arkadaşımın yaşadığı anneliği ve çocuğunu görünce bu toplumdaki kadınların beni bu kadar soğutuğunu farkettim, kadın ikisinin ayrı birey olduğunun ve ikisinin özel alanları olduğunun farkinda ve çok olgun bi çocuğu var.bizdeki gibi, bugün çok yaramazız ablaları gibi biz li cümleleri yok mesela. 2 evlilik çocuk için yapılır kafası, evliliği aşık olduğum adamla legal olarak toplumu irrite etmeden birliktelik yaşamak için yaptım. 3 gördüğüm anne modellerinin kadınlığını seksiligini kaybetmis olmasi 4 coğrafyanın geleceğinin kaygisi...5 yetiştirilen çocukların bencil ve şımarık olmasi. aslında daha da uzatirim örnekleri de çok kafani sisirmiim :) yani özetle ben büyük sıkıntıyı şimdiye kadar toplumdan edindiğim gözlemlere bagliyorum. Hayvanlarin masumlugunu çok seviyorum onlar için herseyi yaparim bencil olduğumuzu düşünmüyorum. Yani sorunlu olan biz değiliz bence:)
Genişletmek için tıkla...

anlamadım ki, siz çocuğunuzu öyle yetiştirmezsiniz böyle düşünüyorsanız, millete kızıp kendinizi cezalandırmış gibisiniz buradan bakınca.

ben tam tersi eğitimli ve çocuğa birey muamelesi yapabilecek kişilerin mümkünse çok çocuğa sahip olmaları gerektiğini düşünüyorum, böylece toplum da gelişir diye düşünüyorum.

ama tabi ki tüm çocuklar isteyerek yapılsınlar ve hatta planlı hamilelikler olsun :)
 
İki taraf istemezse tamam, saglik sorunlarından olmaz o Zaman da tamamevlilik devam eder ama bir taraf aşırı isterken bir taraf hic istemiyorsa o Zaman evlilik sallanmaya başlayabilir.
 
kendin demişsin işte annelik duygusu yok diye annelik olmadan duygusu nasıl olcak ki
 
goha .!.:
anlamadım ki, siz çocuğunuzu öyle yetiştirmezsiniz böyle düşünüyorsanız, millete kızıp kendinizi cezalandırmış gibisiniz buradan bakınca.

ben tam tersi eğitimli ve çocuğa birey muamelesi yapabilecek kişilerin mümkünse çok çocuğa sahip olmaları gerektiğini düşünüyorum, böylece toplum da gelişir diye düşünüyorum.

ama tabi ki tüm çocuklar isteyerek yapılsınlar ve hatta planlı hamilelikler olsun :)
Genişletmek için tıkla...
Annem gibi konustunuz:) evet aslında öyle fakat aynı zamanda uzun bir süre öğretmenlik de yaptigim için işlerin öyle yürümedigini gördüm. Mesela 30 kişilik bir sınıfta bir tane şahane yetişmiş bir çocuk var,insan evladi tabiri caizse, empayi yetenegi gelişmiş, saygılı, aklibasinda bir çocuk, o çocuk okula gelene kadar öyle yetismis ama bu çarkın içine giriyor okula başlayınca, diğer 29 öğrenci onu ezik bi tip olarak algiliyo, hatta o çok bilmiş veliler bile o çocuğun annesini dışlıyor, bu çocuğun annesi bi sorun olduğuna karşı tarafı da dinleme taraftariyken ,saygiliyken diğer veliler ayyy valllaaa benim çocuğun yalan söylemez ayyy benimki hic kötü bisi yapmazcilar. Yani bi süre sonra o çarkın içinde diğerleri gibi olmak zorunda kalıyorlar. İşte toplumdan kaynaklaniyor dediğim bu. Ne yazık yurtdışında yaşasam belki düşünürdüm çocuk yapmayi.
 
armenizmir .!.:
Annem gibi konustunuz:) evet aslında öyle fakat aynı zamanda uzun bir süre öğretmenlik de yaptigim için işlerin öyle yürümedigini gördüm. Mesela 30 kişilik bir sınıfta bir tane şahane yetişmiş bir çocuk var,insan evladi tabiri caizse, empayi yetenegi gelişmiş, saygılı, aklibasinda bir çocuk, o çocuk okula gelene kadar öyle yetismis ama bu çarkın içine giriyor okula başlayınca, diğer 29 öğrenci onu ezik bi tip olarak algiliyo, hatta o çok bilmiş veliler bile o çocuğun annesini dışlıyor, bu çocuğun annesi bi sorun olduğuna karşı tarafı da dinleme taraftariyken ,saygiliyken diğer veliler ayyy valllaaa benim çocuğun yalan söylemez ayyy benimki hic kötü bisi yapmazcilar. Yani bi süre sonra o çarkın içinde diğerleri gibi olmak zorunda kalıyorlar. İşte toplumdan kaynaklaniyor dediğim bu. Ne yazık yurtdışında yaşasam belki düşünürdüm çocuk yapmayi.
Genişletmek için tıkla...

ha ha,
siz de haklısınız.

bu korkuyu yaşayan kişi çok gerçekten, hatta bu sebeple çocuğuna kavga etmeyi öğreten arkadaşım bile var, en azından kavga etmeyi öğrensin diyor.
 
Yani herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil ama eşinize bunu yapmamalısınız.Adamın psikolojisi bozulmuş accık belli .
Sonuçta eşiniz de çok istiyor,nasıl olacak bilmiyorum valla.Bazı insanlarda annelik psikolojisi olmuyor ama hamile olunca o his oluşuyormuş hemen mucize gibi.
Bilemiyorum çünkü işin sonu boşanmaya bile gidebilir.
 
Bencede yardim almalisin esine de uzuldum bu derece isterken senin bu kadar karsi olman cok zor
 
Her nekadar bu konu sorun olmaz diye düşünürseniz düşünün ileride çok büyük sorun olucak çocuk istememeniz üstelik eşiniz bu kadar çok isterken.
Tabiki istemiyor olabilirsiniz en doğal hakkınız ama sanki bana eşine çok düşkün olduğun için sanki çocuk olunca eşinle şuanda yaşadığın hayatı yaşayamıyacağın için korkuyorsun,çünkü hayatını iki kişiye adıyorsun.
Ben 4 sene her regl olmamda ağlardım ,sokakta çocuk,hamile kadın gördüğümde burnum sızlardı.
Allaha şükür sonrasında tüp bebek tedavisiyle hamile kaldım bebeğin kalp atışını duyduğumda ağladım,doğum esnasında ilk gördüğüm zaman aynı şekilde .
Şuanda dünya bir yana kızım bir yana ama tabi bu duygular malesef her anne için geçerli değil bende ikinciyi çok istiyorum ama nasip olmayınca olmuyor Allah kızıma uzun ömür versin,olmayanlara versin diyorum .
Bence dünyanın en güzel duygusu anne olmak bu duygudan kendini mahrum etme derim sadece şuanda hazır olmadığını düşün ama bukadar çokta korkma anne olmaktan :KK66:
 
Herkesin karakteri, annelik babalik icgüdüleri,hisleri, davranislari farklidir. Ne sizde ne de esinizde anormal bir durum yok. Zor olan su anki isteklerinizin birbiriyle örtüsmemesi. Ve iste tam da bu sebepten bir psikologa danismalisiniz. Yoksa bu durum zamanla sizi ve iliskinizi yipratacak. Birbirinizi nasil anlayabilir, tolere edebilir, dengeyi saglayabilirsiniz, hisleriniz gecici bir durum mu, uzun vadede ciddi sorunlara sebep olabilir mi,.. bunlar su an daha önemli. Anne olacak olan sizsiniz ve zamanina hem kendiniz, hem de birlikte karar vereceksiniz, bu en dogal hakkiniz ve en dogrusu. Icinizde annelik duygulari olmamasi da normal. Herkes farklidir. Gelip gecici de olabilir, karakterinizin de bir parcasi olabilir. Ve kabul etmek, en dogru karari vermek gerekir. Annelik duygularinda eksiklik oldugunu ifade eden fakat harika cocuklar yetistiren nice anneler de gördüm, en aslan parcasi anne olup da, ruhlari kirik dökük cocuklar yetistiren anneler de gördüm. Hayatta bazi seyleri biraz akisina birakmak gerek. Hayvanlari cok sevdiginize göre, icinizde sandiginizdan cok daha bir güzel anne vardir belki de. Ya annelige hazir degilsiniz, ya bilincaltinizda sizi engelleyen bir sey var, ya karakteriniz bu sekilde, ya da esiniz israr ettikce, baski altina girerek bu histen daha fazla uzaklasiyorsunuz. Esinizi sevdiginize göre, sebep simdilik bunlar olabilir. Esinizin abarti davranislari da, tipik erkek davranislari.. Kafaya birseyi takinca her yolu denemek, dikkat cekmeye calismak, duygusal baski yapmak, illa ki kendi fikrini kabul ettirmeye calismak, cocuksu hareketler vs. Bunu söyleyince kabul etmezler tabi ki. Psikologa ve sonrasinda cift terapistine danismak en dogrusu. Fakat baslamadan önce, uzun süre arastirip, iyi bir psikolog ve terapist bulun. Yoksa tek sorunun sadece sizin bebek istememeniz tanisiyla ve sizi annelik fikrine alistirma cözümüyle yola cikip, kalben ve ruhen hazir olmadiginiz seyler icinde kendinizi bulabilirsiniz. Kendinizi zamana, iyi bir psikologa birakin. Hayat bu. Esinizle güzelce konusun, bir süre belki birlikte herhangi bir yardim projesi icin calismak, birbirinizi gözlemlemeniz, anlamaniz ve esinizin yükselen babalik hislerini dengeleyebilmesi, sizin de kendinizi kesfetmeniz acisindan iyi gelebilir. Insallah ikinizi de mutlu edecek yolu zamanla bulabilirsiniz.
 
Aslında anne olmadan bu duygu anlasılamaz diye düsünüyorum. Ben hamile kaldıgımda cok sevindim dogmasını iple cektim ama dogar dogmaz da cok güzel bi duygu anneyim ben diyemedim gün gectikce baglandım sevdim anne oldugu mu anladım.belki sizde dogurunca anlarsınız anne olmanın güzel oldugunu.istememekte normal tabi herkes cocuk doguracak diye biseyde yok, ama esiniz istiyorsa bu onunda hakkı baba olmak.önceden konusup anlassaydınız diycem ama bununda sözlesmesi olmaz bana göre insanların tercihleri degisebilir. Sizi cok seven anlayıslı bi esiniz varmıs bence. İciniz rahatlayacaksa bence gidin bi psikologa.
 
birkapsubirkapmama .!.:
Konumu düzenleyerek Çok sorulan soruları en alt paragrafta cevaplamak istiyorum.

merhaba herkese.arkadaşlar ben 3 yıllık evliyim.eşime ilk görüşte aşık oldum ,aşkım o gündür bugündür de artarak devam ediyor.yani aşkımı çokk seviyorum.çok mutlu bir evliliğimiz var.buraya kadar her şey yolunda.

Ama evlendiğim günden beri korunuyorum,kesinlikle anne olmak istemiyorum.eşim artık üzüntüsünden ağlıyor,her gördüğü bebeğe öpücükler atıp onları sevmeye çalışıyor.bebek bezi reklamlarında bile gözleri doluyor,bizim de bebeğimiz olsun diye bana sarılıyor.inanın bana abartısız her gün bana bebek istediğini,baba olmak istediğini,cocukları çok sevdiğini söylüyor.lütfen sen de anne olmak iste diye beni ikna etmeye calısıyor.ben de üstüme geliyorsun diye kaçıyorum.bazen yemeden içmeden kesiliyorum.benim içimde de çocuklara karşı sevgi var ama sadece uzaktan seviyorum.yani ,öyle sanıyorum ki ömrüm boyunca çocuğum olmasa asla aramam gibime geliyor çünkü hamile kalcam diye aklım çıkıyor.ya hamileysem diye düşündüğümde nefesim kesilecek gibi oluyor.
Hayattaki en büyük korkum anne olmak.çocuğum olmasın diye dualar bile ettiğim oluyor.daha nasıl anlatabilirim bilmiyorum.kısaca bu şekilde özetledim.

Eşim de artık acaba bende psikolojik bazı sorunlar mı var diye düşünmeye başladı.açıkcası eleştiriye çok açık bir insanımdır.olabilir mi acaba diye anne adaylarına ve annelere bunu sormak istedim.belki aramıZda psikolog da vardır bana yol gösterir.
Benim bu durumum normal mi,anormal mi acaba?

Buradan alacağım tepkilere göre uzman psikolog veya psikiyatrdan yardım almayı planlıyorum.

Anne olmayı istememek kötü bir şey mi arkadaşlar? Bu arada yaşım 27

En Çok sorulan sorulara cevabım,
***eşimle cocuk konusunu evlenmeden önce konusmadık.onun bukadar cocuk isteyebileceği ve benİm bukadar istemeyecegimi tahmin etmiyordum.evlendikten sonra cocuklardan tamamen soğudum.okadar istemiyorum ki,biri bana anne olamayacaksın dese dünyaları bana vercek gibime geliyor.

* **durum ciddi olmasa buraya yazmazdım.eşim artık beni bebegi gibi sevmeye basladı.hatta isterseniz alay edin ama BACAKLARINDA SALLAMAYA BİLE KALKIYOR.göğsüne yattıgım zaman "e bebeğim ee eee " ninni gibi olan o şeyleri söyleyip sırtımı sıvazlıyor.o an yüzüne bakabilseniz siz bile üzülürsünüz.daha nasıl anlatabılırım bılmıyorum.resmen cocuk sevgisini bende atmaya calısıyor cok üzülüyorum ona .kalbim acıyor,anne olmak isteyim diye duygusal vıdeolar bıle izliyorum ama tam aksı izledikce hepten nefret ediyorum.

Bu yüzden anormal miyim diye düşünmeye basladım.anormal isem bu durumun üstüne gitmeyi planlıyorum eşim için.

Ayrıca hepinize yürekten teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
HERKES ÇOCUK SEVMEK ZORUNDA DEĞİL, ANNE OLMAK YADA OLMAMAK SENİN SEÇİMİN AMA BUNUN BELİRTİLERİ EMİNİMKİ EVLENMEDEN DE VARDIR SENİN ÜZERİNDE VE EŞİNİN, MESELA BEN EVLILIGE KARSI BIR INSANDIM HALADA COK GEREKLI BIR OLGU OLDUGUNU DUSUNMUYORUM AMA COCUK ISTIYORDUM VE HEP BIR GUN SEVDIGIM ADAMDAN COCUK SAHIBI OLACAGIM VE COCUGUMU DUNYAYA GETIRMEK ICIN EVLENMELIYIM AILE YUVASI ICERISINDE BUYUMELI DEMISIMDIR.
VE NITEKIM SU AN HAMILEYIM AMA ESIMDE COCUKLARI COK SEVEN IYI BIR BABA PROFILI, İYİ BİR EŞTE ÖTE İYİ BİR BABA BENİM GÖZÜMDE....
KESKE BASTAN KARTLARINI AÇIK ETSEYDIN SU AN ESINE HAKSIZLIK EDIYORSUN AMA SIRF O ISTEDIGI ICIN ANNEDE OLAMAZSIN SONRA DEPRESYONA BILE GIREBILIRSIN ISTEMEDIGIN BIR COCUGU DOGRUDUGUN ICIN BEBEGE DE YAZK OLUR UMARIM BIR ORTA YOLU BULURSUNUZ...
BELKIDE HENUZ BIYOLOJIK SAATIN GELMEDI YASIN GENC CUNKU 30 A KADAR YOLU VAR ;)
 
frmfrm .!.:
Herkesin karakteri, annelik babalik icgüdüleri,hisleri, davranislari farklidir. Ne sizde ne de esinizde anormal bir durum yok. Zor olan su anki isteklerinizin birbiriyle örtüsmemesi. Ve iste tam da bu sebepten bir psikologa danismalisiniz. Yoksa bu durum zamanla sizi ve iliskinizi yipratacak. Birbirinizi nasil anlayabilir, tolere edebilir, dengeyi saglayabilirsiniz, hisleriniz gecici bir durum mu, uzun vadede ciddi sorunlara sebep olabilir mi,.. bunlar su an daha önemli. Anne olacak olan sizsiniz ve zamanina hem kendiniz, hem de birlikte karar vereceksiniz, bu en dogal hakkiniz ve en dogrusu. Icinizde annelik duygulari olmamasi da normal. Herkes farklidir. Gelip gecici de olabilir, karakterinizin de bir parcasi olabilir. Ve kabul etmek, en dogru karari vermek gerekir. Annelik duygularinda eksiklik oldugunu ifade eden fakat harika cocuklar yetistiren nice anneler de gördüm, en aslan parcasi anne olup da, ruhlari kirik dökük cocuklar yetistiren anneler de gördüm. Hayatta bazi seyleri biraz akisina birakmak gerek. Hayvanlari cok sevdiginize göre, icinizde sandiginizdan cok daha bir güzel anne vardir belki de. Ya annelige hazir degilsiniz, ya bilincaltinizda sizi engelleyen bir sey var, ya karakteriniz bu sekilde, ya da esiniz israr ettikce, baski altina girerek bu histen daha fazla uzaklasiyorsunuz. Esinizi sevdiginize göre, sebep simdilik bunlar olabilir. Esinizin abarti davranislari da, tipik erkek davranislari.. Kafaya birseyi takinca her yolu denemek, dikkat cekmeye calismak, duygusal baski yapmak, illa ki kendi fikrini kabul ettirmeye calismak, cocuksu hareketler vs. Bunu söyleyince kabul etmezler tabi ki. Psikologa ve sonrasinda cift terapistine danismak en dogrusu. Fakat baslamadan önce, uzun süre arastirip, iyi bir psikolog ve terapist bulun. Yoksa tek sorunun sadece sizin bebek istememeniz tanisiyla ve sizi annelik fikrine alistirma cözümüyle yola cikip, kalben ve ruhen hazir olmadiginiz seyler icinde kendinizi bulabilirsiniz. Kendinizi zamana, iyi bir psikologa birakin. Hayat bu. Esinizle güzelce konusun, bir süre belki birlikte herhangi bir yardim projesi icin calismak, birbirinizi gözlemlemeniz, anlamaniz ve esinizin yükselen babalik hislerini dengeleyebilmesi, sizin de kendinizi kesfetmeniz acisindan iyi gelebilir. Insallah ikinizi de mutlu edecek yolu zamanla bulabilirsiniz.
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkür ederim elinize yüreğinize sağlık.bir doktor edasıyla anlatmışsınız,sağolun,bir değil iki değil,atladığım bir şey var mı diye defalarca okudum.gercekten süpersiniz,tekrar tesekkürler
 
armenizmir .!.:
@birkapsubirkapmama bütün msjlari okuyamadım, ama seninle hissiyatlarımız tamamen aynı, çok aşık olduğum adamla evliyim, eşim seninki kadar istekli değil ama olsa iyi olur modunda. Ben de kendimi çok sorguladım, içimde psikolojik olarak şu hislerin olduğunu buldum, 1 yaşadığımız ülkede kadın ve anne kavramı beni çok soğuttu, kadınlardaki anayim ben önce evladım kafası , eyvah çocuk olursa onlar gibi hayatim bitecek korkusu(tabi onlar çok memnunlar hallerinden ama dışardan berbat bi hayatları var gibi görünüyor) yurt dışında yaşayan bi arkadaşımın yaşadığı anneliği ve çocuğunu görünce bu toplumdaki kadınların beni bu kadar soğutuğunu farkettim, kadın ikisinin ayrı birey olduğunun ve ikisinin özel alanları olduğunun farkinda ve çok olgun bi çocuğu var.bizdeki gibi, bugün çok yaramazız ablaları gibi biz li cümleleri yok mesela. 2 evlilik çocuk için yapılır kafası, evliliği aşık olduğum adamla legal olarak toplumu irrite etmeden birliktelik yaşamak için yaptım. 3 gördüğüm anne modellerinin kadınlığını seksiligini kaybetmis olmasi 4 coğrafyanın geleceğinin kaygisi...5 yetiştirilen çocukların bencil ve şımarık olmasi. aslında daha da uzatirim örnekleri de çok kafani sisirmiim :) yani özetle ben büyük sıkıntıyı şimdiye kadar toplumdan edindiğim gözlemlere bagliyorum. Hayvanlarin masumlugunu çok seviyorum onlar için herseyi yaparim bencil olduğumuzu düşünmüyorum. Yani sorunlu olan biz değiliz bence:)
Genişletmek için tıkla...

Merhaba.duygularıma tercüman oldunuz.çoğu düşüncelerim sizin söylediklerinizle aynı.
Evlilik olayını ben de toplum gelenek ve göreneklerimizde birlikte yaşamak yer almadığı için,imza atmadan sevdiğim adamla aynı evde yaşayamayacagım için yaptım.çocuk için evlenmedim.sevdim,aşık oldum ve onla beraber yaşamam için nikah düğün oldu.

Ben de hayvanların masumluğunu,seni karşılıksız sevmesini,arkandan konuşmamasını :) herşeylerini seviyorum.o patileri ellerime değen en muhteşem şey :)

Diğer saydıgınız maddelere de aynen katılıyorum
 
İnanamıyorum aynı beni anlatmışsınız tek fark eşim baskı yapmıyo bana bende dua ediyorum çocuğum hiç olmasın diye bence anormal bir durum değil herkes istemek zorunda mı
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X