Saçma sapan hamilelik hormonları

Bildiğiniz duygusuz bir insan idim bundan 4 yıl önce;

sonra ilk doğanım geldi, hamilelikte başladı duygusallık, doğumdan sonra devam etti, bitmedi,

hele ki annesiz babasız çocuklara karşı...

2. hamilelikle birlikte üzerine artmaya devam ediyor.

son olarak bugün oğlumun hikaye kitabını okurken düğümlendim ve kitabı bitiremedim.

ha ha kitap da "Gergedanlar krep yemez", yani nasıl duygulanabilir ki bir insan bu kitabı okurken...

velhasılı doğuma kadar idare edicem elbette de, doğumdan sonra bu da kalırsa artık buna bir çare bulmak gerekir.

Ben de hala kalas haldeyim. Acaba dogurunca "normal" olabilecek miyim...

Bende hiç bi değişiklik olmadı
29 yıllık odunum, ne gebelik ne başka şey değiştirmedi

Gergedenlar yemesin zaten ben yerim bu arada krepi

Ben zaten duygusalım, hamile olsam nasıl olurum acaba? Düşünmek dahi istemedim şu an.

Bir-Dost .!.:

Bende hiç bi değişiklik olmadı
29 yıllık odunum, ne gebelik ne başka şey değiştirmedi

Gergedenlar yemesin zaten ben yerim bu arada krepi

Genişletmek için tıkla...

ne güzel.

ya ben de odundum ne güzel

Ben okurken konunu zu ay ne tatlı dedim , merhamet duyğudur olmayanlara bu duyguyu ver Allah Im

Beni de öğrencilerin hayatları mahvediyor.
Ama öyle durumlarına üzülmek değil sadece, geçen gün birinin karşısında ağlamamak için zor tuttum kendimi, hatta tutamadım nerdeyse.

Sevmedim duygusallığı, geçer inşallah.

Bende 2.ye hamileyim cok acayip duygusalim hele simdi dogum yaklastikca neler neler dusunuyorum off rabbim hepimizi saglikla kurtarsin

Köpekler Bale Yapmaz ve Tombik Ayı Acıkınca da çok duygusal. Ne yazık ki dehşet anlıyorum sizi. Hamilelikle coşan bu durum, kızımı kucağıma aldığımdan beri b.kunu çıkarmış durumda. Eskiden en vahşi, kanlı bıçaklı dizi, film sahnelerini gözümü kırpmadan izlerdim. Şimdi "hepsi bir ana baba evladı, bir zamanlar bebektiler" diye düşünüp su koyveriyorum. Tamam eskiden de sulu gözdüm, duygusaldım ama bu başka türlü bir şey... Size tavsiyem sakın ama sakın Bambi izlemeyin. Aylar önce izledim, hala etkisinden kurtulamadım.

Gebelik falan yok ama gergedanların krep yememesine benim de için ezildi.
Kung fu pandaya da dışlanıyo diye ağlardım eskiden.
Bence kişiliğin bu kabullen gitsin.

Gecenlerde kizimi parka goturdum.3 yaslarinda bi cocuk dustu. Baktim gelen giden yok gidip kaldirdim. Anne diye agliyo cocuk. Annen nerede diye sordum. Annem yok dedi. Ben bunu annem gercekten yok anladim. Gozler doldu agladim aglicam zortutuyorum kendimi. Cocuk hala anne de anne devam ediyo. Kim getirdi seni parka evin nerede diye sordum. Arkadan bi adam geldi babasiymis. Tesekkur etti aldi cocugu. Gel oglum anneye gidelim dedi.
Adam o lafi etmemis olsa. Cocugu annesi birakti mi oldu mu diye gunlerce kendime dert ederdim.
Ben zaten duygusaldim. Bildigin tavan yapti.

Hamileyken degilde dogumdan sonra, anne olunca duygusalligin ayarini kacirdim ben de.
Duygusallik, merhamet cok guzel duygulardir fakat ayari kacinca gercekten insani zor durumda birakiyor. O yuzden ne demek istediginizi cok iyi anliyorum.

hamilelikte duygu yoğunluğu artıyor. Hele de küçük, korunmaya ihtiyacı olan çocuklara, hayvanlara karşı ilgi, şefkat ve sevgi daha da artıyor. Bu arada bana da değnek adam ile bay lessmore'un uçan kitapları çok duygusal geliyor. Çocuk kitaplarının bazıları çok duygusal.

Ay gergedan krep yemez diye açmı bırakmışlar hayvanı?yazık ya başka birşey vermedilermi?
Haha şaka bir yana çok tatlı anlatmışsin.hormonlar vesilesi ile böyle duygusal durumlar olabiliyor bazen.ama sakın üzülme bu kötü birşey değil. Duygusuz ve gamsız bir insan olacağına salya sümük ağlayan bir duygusal ol boşver. Tabi bu durum sana zarar verecek kadar yoğun olmasın.
Bende anne olunca daha bir duygusal oldum.hiç ağlamayacak durumlara ağlıyorum bazen..

bende de 5 yıl önce başlayan duygu bozukluğu arttı 3. gebelikle tava yaptı.Olur olmaz her şeye aglayabiirim. Haberlerde çocuklarla ilgili bi şey görsem ya da face de kan arayan bi çocuk görsem hıçkıra hıçkıra ağlarım. Ölümden hiç korkmazdım ama şimdi deli gibi korkuyorum kimseye bi şey olmasın diye.

bi haber vardı bikaç hafta önce. Afrika da bi çocuğu ailesi cadı olduğu gerekçesiyle sokağa bırakmış daha 2 yaşında. Sarışın bi kadın çocuğa su içirip bisküvi veriyor ama ben nasıl ağlıyorum eşim zor sakinleştirdi. Neyse çocuk şu an ii kadın almış bakmış sagolsun

Gergadanlar krep yemez durumuna kadar gelmisseniz , yok değişmez bundan sonra duygularınız :) Belki biraz çok az biraz azalır.

Aslına bakarsanız ağladığınız durum o değil içinizde biriktirdikleriniz.

goha .!.:

ne güzel.

ya ben de odundum ne güzel

Genişletmek için tıkla...

NOT:
Krep harcına peynir + maydonoz atarsanız daha güzel olur

Ben de okuz geldim okuz gitmeye devam ediyorum
Bir kere oglumu anneme birakip gorumcemin dugunune gitmek zorunda kaldim
Annem aradi oglan susmuyor gel dedi, ciktim geldim
Nasil aglamis nasil aglamis, icini ceke ceke ,hic oyle gormemistim onu. Sarildim aninda sakinlesti. Cok duygulanmistim o zaman soz verdim kendime bir daha hic icimden kizmicam ona diye iste hepsi bu kadardi benim duygusallik

goha .!.:

Bildiğiniz duygusuz bir insan idim bundan 4 yıl önce;

sonra ilk doğanım geldi, hamilelikte başladı duygusallık, doğumdan sonra devam etti, bitmedi,

hele ki annesiz babasız çocuklara karşı...

2. hamilelikle birlikte üzerine artmaya devam ediyor.

son olarak bugün oğlumun hikaye kitabını okurken düğümlendim ve kitabı bitiremedim.

ha ha kitap da "Gergedanlar krep yemez", yani nasıl duygulanabilir ki bir insan bu kitabı okurken...

velhasılı doğuma kadar idare edicem elbette de, doğumdan sonra bu da kalırsa artık buna bir çare bulmak gerekir.

Genişletmek için tıkla...

birazı gider birazı kalır duygusallığın:))